รุ่งอรุณหายใจหายคอโล่งขึ้นมา เมื่อเขาสงบสติอารมณ์ลงและไม่มีทีท่าจะตระคลุบหล่อนอีกเพราะหล่อนพยายามตีตัวห่างและขยันทำตาขวางใส่เขา ย้ำเขาอยู่ตลอดว่าเขาไม่รักษาคำพูด เขาจึงรักษาระยะห่างเอาไว้... โปรแกรมดูพระอาทิตย์ตกดูกร่อยๆ ไปแต่กระนั้นความสวยแห่งแสงตะวันสีส้มทองที่กำลังจะหมุนเวียนลาลับไปตัดกับท้องทะเลส้มอ่อนสะท้อนแสงยามพลบค่ำของดวงอาทิตย์ก็ทำให้ทั้งสองใจเย็นและพักเรื่องที่มีปัญหากันไปได้สักพักหนึ่ง
อัครินทร์พารุ่งอรุณลงมาข้างล้างด้วยการส่องไฟฉายสป็อตไลต์ที่เอามาจากบ้านบนจุดชมวิว... แม้จะกลัวลื่นเพียงใด หล่อนก็ไม่ยอมให้เขาช่วยจูงพาเดินบนโขดหินเลย เพราะรักษาคำมั่นว่าจะไม่อยู่ใกล้เขาในระยะหนึ่งเมตร
“อุ้ย” หล่อนอุทานเมื่อเกือบลื่น แต่ยังทรงตัวไว้ได้ทัน อีกนิดเดียวก็จะถึงพื้นแล้ว เขายื่นมามือให้เกาะเป็นหลัก แต่หล่อนก็ส่ายหน้า
“ตกลงมาคอหัก จะหัวเราะให้ดู”
“ไม่ต้องมาแช่ง ฉันก็แค่รักษาระยะห่างระ
