“พี่ธนินหยุดมองหยีด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ” ออกคำสั่งใส่คนที่มองกันด้วยสายตาหยาดเยิ้ม พี่ธนินใช้สายตาไล่มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็ไล่ขึ้นมาตั้งแต่เท้าจรดหัว ทำเอาคนถูกมองอย่างฉันวูบวาบไปทั้งตัว
“แบบไหน” ยังมีหน้ามาถามอีก
“แบบ แบบที่เหมือน... อยากกิน” ใช่ ไม่มีคำไหนเลยนอกจากคำนี้
“ครับ อยากกินจริง ๆ แหละ”
“พี่ธนิน!” ทำไมถึงพูดตรง ๆ ออกมาหน้าตาเฉย
“ก็หยีเล่นเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูแบบนี้จะให้พี่ทำยังไง พี่ก็คนนะครับไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไรเวลาเห็นคนที่ตัวเองชอบเซ็กซี่อ่ะ”
“หันหลังเดี๋ยวนี้ค่ะ”
“ไม่เอาครับ” ไม่ทำตามไม่พอยังเดินหน้าเข้ามาหา เห็นอย่างนั้นฉันก็รีบเอาชุดที่พี่ธนินยื่นให้ก่อนหน้านี้ขึ้นมาคลุมหัวไหล่ “ถ้าหยีใส่ชุดที่พี่ให้ตั้งแต่แรกหยีอาจจะไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้ก็ได้นะ”
“พี่ธนินหยุดอยู่ตรงนั้นเลย หยีบอกให้หยุด ฮื่ออออ” ฉันถูกต้อนจนแผ่นหลังแนบไปกับประตูของห้อ
