"โอ้ย..อะไรกันละเนี่ย"
พิภพตื่นขึ้นมาพร้อมกับลูบหัวของตัวเอง
"ตื่นแล้วเหรอครับ"
ผมทักเขาไปแบบนั้น แต่ดูเหมือนพิภพจะทำท่าทางแปลกๆ
ท่าทีของเขาดูระแวงผมอย่างเห็นได้ชัด พิภพลุกขึ้นมาพร้อมกับจ้องมาที่ผมตาไม่กระพริบ
"เฮ้ย..แกเป็นใครวะ"
พิภพเอ่ยก่อนจะหยิบดาบใหญ่ขึ้นมา เขายื่นมันมาที่หน้าของผมทำท่าคล้ายจะขู่
"คุณจำไม่ได้งั้นเหรอครับ?"
ผมเอ่ยถามพิภพไปแบบนั้น และท่าทางงุงงงของเขาก็เป็นคำตอบ
"จำไม่ได้? เรื่องอะไร..เมื่อคืนฉันก็หลับที่โรงแรมปกติ แล้วทำไมฉันถึงได้มานอนข้างทางกับแกได้"
ท่าทางของเขานั้นชัดเจนว่าสิ่งที่เกิดกับลูกแก้วนั่นคือการลบความทรงจำ อย่างที่ชายคนนั้นพูดไว้
"นี่คือลูกแก้วลบล้าง มันสามารถลบล้างบางสิ่งตามใจของผู้ใช้ได้"
ผมมองพิภพที่ระแวงผมอย่างไม่เป็นกังวลนัก เพียงแต่รู้สึกเสียดายอยู่นิดหน่อยที่จะไม่ได้เป็นมิตรกับเขา
ผมลุกขึ้นก่อนจะตัดสินใจเอ่ยกับเขา แต่ไม่ใช่การบอกความจริ
