“ผมพอจะรู้ครับว่าดอนรู้สึกแบบนี้เพราะอะไร” เปาโลพูดขึ้นพร้อมยกยิ้มเพราะมันคือครั้งแรกเลยที่ดอนมาร์เซียโน่รู้สึกแบบนี้
“รู้ก็พูดมา นายจะลีลาทำไมเปาโล” มาร์เซียโน่ถามขึ้นด้วยอาการหัวเสียเพราะถ้ารู้จริงเปาโลก็ควรพูดออกมา ไม่ควรลีลาอะไรแบบนี้
“รู้ว่าไอ้เปาโลคนนี้คงจะมีนายหญิงเร็วๆนี้แล้วล่ะครับดอน” เปาโลพูดขึ้นทันทีเพราะอาการแบบนี้คงไม่พ้นการรู้สึกแบบชอบหรือการรู้สึกรัก
“พูดอะไรของนายเปาโล” มาร์เซียโน่หน้าแดงขึ้นสีพร้อมกับพูดขึ้นด้วยท่าทางล่กๆ เปาโลที่สังเกตอาการของผู้เป็นนายก็ได้แต่ยิ้มออกมา
“ทบทวนดีๆครับดอน ถ้าชอบก็บอกว่าชอบ มันไม่มีอะไรเสียหายหรอก” เปาโลพยายามชี้ทางให้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมามาร์เซียโน่ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีคนรัก มันจึงไม่แปลกเลยที่ตอนนี้เขาจะสับสน
“ฉันแค่ถูกใจ”
“กับสาวใช้พวกนั้นดอนก็ถูกใจแต่ทำไมดอนไม่เคยเป็นห่วงพวกนางเหมือนเทียร์ล่ะ” เปาโลถามขึ้นอีกครั้ง ที่พูด
