Mstyque presents Fan Girl

Chapter 6: First Heartbreak

Angel May POV

It was an acquaintance day and everyone got to meet each other at some point. We were gonna wear our best clothes in a motif of a masquerade ball. This is something new to me since I don’t usually enjoy having a party. Rose neither, she preferred to dress manly than to wear skirts. I don’t know how to dress up in an event like this because I prefer wearing jeans than wearing dresses.

And then the party started and I am with my friends ate K and Rose. And suddenly my prince just become center of the crowd... It was Olivar who shines like an angel in my eyes. His outfit fits his personality. I think I am attracted with this man already. When the party started my classmates and I just enjoy dancing in the crowd. Hindi naming alintana kung awkward na ba kami sumayaw and all basta masaya lang. And then, intermission number from every sections per year came, Olivar and Mar sing a song for our section, but suddenly the song was dedicated to someone else by Olivar. He sang the song while looking to this girl. Yeah! If you may ask, my heart felt a stung and I don’t know why. Every word he utters was all to hers. (Pakiplay po yung “That should be me” by Justine Bieber para dama nyo din po ako.) He played the guitar while he’s singing and that is so sweet lalo na pag ako kinantahan nya.

Gusto kong maglaho sa kinalalagyan ko para di ko maramdaman yung sakit. I felt someone held my hand and she hugged me like she felt what I am feeling right now. It was Rose, like she knows me well. I don’t want to cry at that very moment. “Ano ka ba?? Parang tanga to…!!!..” But it felt so nice to be hugged by my friend. Nakakagaan ng pakiramdam. I just felt relieve nang matapos na yung kanta and I do not see them in front of me. Di ako nagpatinag sa nararamdaman ko tonight. Inenjoy ko lang kasama ng mga bagong kaibigan ko, kumain kami and the party ended well. Nagkayayaan kaming magdinner bago umuwi so we decided to eat in a fast food chain na favorite ng madla, sino pa nga ba? Eh di si Jollibee lang naman.

Nagtawanan kami about sa ganap sa party. We enjoyed eating and naghiwa-hiwalay na kami sa bus stop. Pero kasama ko si Rose sa bus dahil pareho kami ng way pauwi. Then she suddenly say, “Okay lang yan, mas mabuti ng masaktan ka ng mas maaga kaysa ma-fall ka sa pambobola nya pag tumagal pa.” then, tinawanan ko lang at nagbiruan na kami sa mga outfits namin….

Pagkarating ko ng bahay, agad akong naglinis ng katawan and prepared to go to bed. Ngingiti ngiti ang papa ko, then sabi ba naman, “Dalaga na ang anak ko ah! Naenjoy mob a ang party ninyo?” “Ou naman ‘Pa, minsan mo nga lang akong mapayagan ng ganito eh, di sinulit ko na…” sabay ngiti ako. I hugged him before I entered my room to lay down on my bed. Di pa ako nakatulog agad because of the event and thoughts that running in my head.

Pabaling-baling ako sa higaan ko like my head kept on thinking. And yun, naisipan ko to write it down to my diary. I had confessed it out as if I am pouring my heart out talking to my diary. Mas madaling isulat anng nararamdaman ko kaysa iexplain ko pa ito sa tao. I just want to be heard but not with a person pa. Di ko pa sure kung paano mag open up sa iba. My diary knows it all, witness it all, how I cried with my heartache. Pasensya na parang OA lang kasi di naman naging kami but I don’t know why I felt the pain. Ganito ba talaga ang attraction, masakit if di naibalik sa’yo yung affection? Kasi ganun yung pakiramdam ko eh.

Di pa nga nagsisimula naudlot agad, saklap di ba? Di bale na mamugto mata ko, sabado naman na bukas so walang masyadong mambubully sa akin. I hope tomorrow the pain just go away, agad agad.

I woke up so late the next morning. Nagkape ako just like my morning routine, and may kasamang patunganga sa umaga since wala naming pasok.. And then I prepare doing my household chores. Routine ko every Saturday to wash my clothes for the whole week. Sinanay kami ni mama to do it on our own and then general cleaning the house. Munti lang naman ang house naming so madali lang linisin.

Normal na sa akin magmukhang haggard pag nasa bahay dahil I don’t usually fix myself around the house. Minsan nga tinatawag akong dugyot kc mukha akong nangangalakal ng basura pag nasa bahay lang ako. May butas yung nasusuot ko, yong tipong may sira na sa leeg, but I don’t really care maganda pa rin naman ako, that is the only thing that matters.

Lumipas ang mga araw, nagpakabusy ako sa mga activity sa school, sa mga bago kong friends na nagtuturo sa akin ng mga bagong lessons sa araw-araw kaya unti unti nawala yung feelings ko kay Olivar. Kaya ko na syang kausapin ng walang masakit sa heart ko and yes….. I just moved on like that. Hanggang sa di ko namamalayan second year nap ala kami and we survived the first year.

Sa totoo lang maraming nalagas sa section naming, may tumigil, may nagshift, may nagtransfer at may nakabuntis….. Daming nalagas, mga sampu sila all in all. Sabi ng mga higher years survival daw talaga ang college and I think na totoo naman. Ang akala ko madali ang computer science pero nagkamali ako. Andaming maths, logics, and tulungan talaga kung gusto nyo makasurvive sa college life.

Most of the time tulungan kami nila ate K sa lahat, kaya smooth lang ang studies. I remember asking for her help pag di ko na kinakaya. Pero anjan pa din sya ready to support us as a team. Sabi nga namin, sama-sama kaming gagraduate. Unti-unti natututo ako sa programming, and saludo ako sa mga programmer na nakakagawa ng system, application sa pc man o sa mobile, dahil sa totoo lang it takes time, plan, effort and trials and errors. Isang mali mo lang sa code mo, andaming lalabas na error so better watch out to that kind of errors. Nakakastress ang programming.

May mga individual activities na you have to work in the computer laboratory with the short span of time so kailangan mo mabilis sa pag encode at pag-iisip ng logic ng isang problem. Dapat magaling kang mag-isip ng solution then put it in your program with the programming language na ginagamit nyo. So do not underestimate the CS/IT courses dahil gaya ng ibang courses, hindi rin po madali ang kurso namen…

Di ko na namalayan that I just enjoyed doing the programs kahit hindi siya madali. Naiinspire din ako sa paggamit ng photoshop kung paano mag edit ng mga imperfections. Ang daming tools sa photoshop na kailangan mong aralin to make it work for you. Ganun kadami ang ginagawa namin sa kurso namin. Isama mo pa iyong magkakasabay ang mga major subjects at bibigyan ka ng activity that you have to pass agad agad. Mga terror na professors ng minor subjects na mas superior pa sa majors mo. Y naman po ganun? Pero syempre di pa rin ako nawawalan ng time sa mga iniidolo kong Korean pop idols. Di pa rin nawawala yong mga kdrama sa flashdrive ko. Updated pa rin ako sa mga oppa, kaya naiinspire pa rin ako sa pag-aaral ko.

May mga time na halos mag overnight kami nila tabs at ate K para matapos naming ang programming activities naming at makapasa on time. Mas nakikilala naming ang isa’t isa habang tumatagal. May mga kalokohan din kami, mga codename sa mga professors naming na kami lang nakakaalam. Madalas nasa iisang linya yung upuan naming tatlo, magkasanggang dikit kumbaga. Kung pwede lang pati sa groupings magkakasama din kami. Ganyan na yung bond namin. Real sisters by heart. Mahilig din kami kumuha ng mga selfies and groupies together for memories habang kami ay nag-aaral pa. Kasi iniisip naming na magiging busy na kami after graduation namin. Uso din sa amin ang laitan pero walang pikunan. Pero pag may ibang umapi kahit sa isa sa amin, pagtatanggol namin ang isa’t isa, ganun kami ka-solid.

Pero may mga time din na di kami nagkakaintidihan, lalo na kapag iyong isa hindi nageeffort sa studies, nagagalit lalo na si ate K. Para sa kanya kasi napakahalaga ng studies dahil na rin siguro sa pinagdaanan nya sa kanyang past. Minsan din naman kasi ang hirap talaga maintindihan ng mga topic kaya minsan umaasa na din ako sa sagot ng dalawang kaibigan ko kaysa magkandaloko loko yung utak ko. Pero madaming sermon aabutin ko kay ate K bago magbigay ng sagot.. but that is okay with me, para din naman kasi sa akin yun eh..

Madalas kami tumambay sa longshed pero dahil maingay dun masyado, may nakita kaming spot na bihirang puntahan ng mga students sa department namin, iyong lumang pool na di na ginagamit. Marami din kasing puno na nkapalibot dun kaya malamig sa area. Madalas kami maupo dun habang naghihintay ng schedule namin sa klase.... Minsan naiidlip, nag aalarm nalang kami para di malate sa klase... Ang galing noh??