'Deniz. Normal bir şey bu. Zaten bunlar sahte.'
Kafasını salladı.
'Evet. Sahte.'
'Ben üşüyorum. Ayrıca açıldıkta. Acaba adamın dediği yere geçip otursak mı? Yiyecek bir şeyler var mıdır burada?'
Valizine elini soktu. Çikolata çıkardı.
'Bu olur mu?'
Elinden kaptım.
'Harika olur. Ama başka var mı?'
'Var merak etme. Bir sürü koydum'
'Harikasın.'
Bunu neredeyse yerimde zıplayarak söylemiştim. Deniz sadece gülümsedi halime. Çok başka şartlarda karşılaşmalıydık Deniz' le. Kimbilir belki o zaman iki iyi dost olurduk. Ya da daha fazlası. Çok eskiden rastlaşacaktık. Belki daha çocukken. Onu evlat edinen adam belki de tanıştığım biriydi. Kuzey belki de bu nedenle ' Kötülüğü uzakta arama. ' demişti. Belki Ahmet' ti. Belki babamın başka bir arkadaşı. Ne olursa olsun. Adam birazcık
