หมับ!
“ยังจะดื่มอีกเหรอ นั่งไม่ตรงแล้วเนี่ย”
ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ข้างกายเธอไม่ใช่พี่เชน ใบหน้าสวยหันไปมอง เมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียงนุ่มทุ้มแสนคุ้นเคย ดวงตาก็ฉายความโกรธปะปนกับความน้อยใจ มือเล็กยกขึ้นกำเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาแน่น คนถูกทำเหมือนหาเรื่อง ยกรอยยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ
การทิ้งให้เธอได้อยู่กับตัวเอง ได้ผลดีกว่าที่คิดแฮะ แต่เชื่อเถอะว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ ถ้าหากไม่มีงานด่วนจากเพลิง เขาคงไปป่วนเธอเหมือนเดิม แต่เขาบินไปอิตาลีมา เพิ่งกลับมาถึงตอนเช้าของวันก่อน
“มาทำไมคะ!”
น้ำเสียงห้วนจัด ต่างจากใบหน้าหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์เหล้า เสือโน้มตัวลงไปใกล้ มองผู้ชายสูงอายุด้านหลังอย่างขออนุญาต สูดกลิ่นเหล้าจากลมหายใจคนตัวเล็กเข้าปอด
โอ้โห! ว่าที่พ่อตาเขาช่างกล้าปล่อยให้เธอดื่มหนักขนาดนี้
“ดื่มเยอะสุดๆเลยนี่หว่า”
“ไม่เยอะ!”
“ไปส่งหน่อยสิ น่าจะเมามากแล้วแหละ”
คำอนุญาตจากว่าที่พ่อตา ทำให้เสือลุ
