“เฮียพูดจริงๆนะ ที่ว่าจะดูแลอย่างดี ไม่ได้พูดเล่น เรากลับมาคบกันนะ คราวนี้มันจะไม่เหมือนตอนนั้น เชื่อเถอะนะ ว่าจะไม่เหมือนจริงๆ”
ดวงตาเว้าวอนอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาใกล้ริมฝีปาก จรดลงไปโดยไม่สนใจคนในร้าน มองใบหน้าหวานเงียบๆ เผื่อเวลาให้เธอได้คิดและตัดสินใจ
“ฉันให้คำตอบไม่ได้ค่ะ”
เบือนหน้าหนีไปอย่างหวาดกลัว บอกตรงๆว่าเธอไม่เชื่อใจเขา เสือพยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ เขาคงใจร้อนเกินไป เห็นว่าเธอไม่ปฎิเสธ ก็ด่วนสรุป ว่านั่นหมายความว่าเธอให้โอกาส
“เฮียคงทำให้อึดอัดสินะ”
แววตาเศร้าหมองลงเมื่อใบหน้าสวยขยับขึ้นลงช้าๆ ขยับไปนั่งหลังตรง มองออกไปนอกร้าน เมื่อเห็นว่าใกล้จะเลยช่วงพักเที่ยงแล้ว ก็รีบค้นหาโทรศัพท์ออกมาสั่งอาหาร
“สั่งอาหารมาให้แล้ว คงต้องขอตัวก่อน ทำตัววุ่นวาย จนคนอื่นวุ่นไปหมด ขอโทษนะ”
พูดจบก็ลุกขึ้นเดินจากไป ไม่เปิดโอกาสให้คนตัวเล็กได้คิดหรือพูดอะไรเลย
