“นี่! ถ้าหากว่ามันจีบเธออยู่ ฉันเล่นมันแน่แก้มหวาน”
“คุณเงียบได้ไหม!”
“แก้มหวาน เธอเป็นเมียฉันนะ!”
“ฉันเป็นแบบนั้นตอนไหน!”
แม้จะคุยกระซิบกระซาบ แต่คนที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็ได้ยิน ใบหน้าตึงขึ้นเพราะสิ่งที่ได้ยินมาจากสายสืบ เป็นเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้ด้วย
“ออกไปคุยกันข้างนอกได้ไหม ตรงนี้คนเยอะ”
“เธอขาเจ็บอยู่ ไม่แหกตาดูเหรอเสี่ย?”
“งั้นคุยตรงนี้ ช่วยไล่คนนอกออกไปหน่อยสิ”
“แก! ไอ้! / คุณเสือ ช่วยหลบไปหน่อยค่ะ”
“แก้มหวาน! โธ่เว้ย! แม่ง!”
แก้มหวานมองตามคนตัวโต ที่กำลังเดินหนีแบบหัวฟัดหัวเหวี่ยงสุดๆ หันมาสนใจผู้ชายตรงหน้า เมื่อเห็นว่าผู้ชายขี้โมโหนั้นไปยืนหลบมุมอยู่ข้างรถคันหรูของเขา
“มีอะไรจะพูดเหรอคะ?”
“ฉันมาเพราะเรื่องเงินที่ครอบครัวเธอหยิบยืมมา เธออยากได้ความช่วยเหลือไหมแก้มหวาน?”
เสี่ยดนัยเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวที่เสือเคยนั่ง คนถูกนั่งทับที่ได้แต่มองอย่างไม่สบอารมณ์
