“ถ้ากูไม่สั่งให้คนจับตาดูมันอยู่ มึงคิดเหรอว่าวันนี้ มึงจะได้มานั่งอยู่ตรงนี้ คิดว่ามันจะปล่อยมึงไป เพราะมึงบีบน้ำตาแบบนี้ใส่นะเหรอ”
“ฮึก!”
“โธ่เว้ย! ถ้าหากกูไปไม่ทัน! มึงคง…แม่ง”
หมับ!
เฮียเสือดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่น ฉันไม่เห็นใบหน้าเขาแล้ว เพราะเขากดใบหน้าจนจมหายเข้าไปในแผ่นอก เสียงหัวใจเขาเต้นระรัว ตัวเขาสั่นมากกว่าฉันซะอีก และเขากำลังร้องไห้ มีหยดน้ำอุ่นๆไหล่ผ่านเนื้อเสื้อเชิ้ตโดนแผ่นหลังของฉัน
เฮียเสือร้องไห้เพราะฉันเหรอ
“กูรู้สึกเหมือนจะตายเลย”
น้ำเสียงสั่นเครือทำให้ฉันถูใบหน้าไปมา ฉันรู้สึกผิดมาก ไม่อยากให้เขาเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ยังบ่นไม่หยุด สบทถ้อยคำหยาบคายออกมาอย่างต่อเนื่อง
“แม่ง! เหี้ย! กูทำถูกแล้ว กูฆ่ามันตายนั่นแหละถูกแล้ว ไอ้เหี้ยนั่นมันสมควรตายแล้ว”
“ฮึก หนูขอโทษ”
เฮียเสือกำลังกลัวอยู่นี่เอง เขาคงฆ่าคนๆนั้นไปแล้ว ฉันรู้สึกเสียใจมากกว่าเดิม ที่ทำให้เขากลายเป็นฆาต
