รถยนต์ขับเข้าไปจอดในที่ประจำช้าๆ เมื่อมันหยุดลงคนแกล้งหลับก็ขยับเปลือยตาขึ้น ดึงมือออกจากการเกาะกุมเพื่อหยิบกระเป๋า มองใบหน้าคนที่ไม่ยอมปล่อยนิ่งๆ
จะจับไว้เพื่อ? ไม่ลงจากรถหรือไง จะนอนในนี้?
“จะลง”
“เรามาทำข้อตกลงกันหน่อยไหม”
“เรื่อง?”
“ก็เรื่องสถานะของเรา”
“เฮียจะเอายังไงล่ะ จะไปต่อหรือพอแค่นี้”
แก้มหวานรู้ว่าเขาลังเล ก็แหงละ อยู่ดีๆเธอก็เข้ามา เข้าใจว่าคืนนั้น สำหรับเขามันคืออะไร เขาเมา และเธอสนองเขาเองทั้งนั้น เขาแค่รับผิดชอบ ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับความรู้สึก ส่วนเธอรู้สึกกับเขา แต่ก็ไม่ได้หวังอะไร ต้องการแค่เอาชีวิตรอดไปวันๆแค่นั้น
“ก็ต้องไปต่อสิ มาขนาดนี้แล้ว แต่มันต้องมีกฏกันสักหน่อยนะแก้มหวาน ถ้าเป็นเด็กฉัน ก็ต้องมีแค่ฉันคนเดียว ห้ามไปเจ๊าะแจ๊ะกับผู้ชายคนอื่น”
“เก็บไว้บอกตัวเองเถอะค่ะ”
แก้มหวานบิดข้อมือออกแรงๆ เธอไม่สนกฎบ้าบอนี่หรอก ถ้าหากเขามีคนอื่นเธอก็จะมี แฟร์ๆไง
“อะไ
