ก๊อกๆ
ฉันรีบยกมือเคาะประตู อยากจะรีบคุยกับเสี่ยบาสให้เสร็จเร็วๆ จะได้รีบกลับบ้าน ยืนรอไม่นานประตูก็เปิดออก คนในห้องตกใจไม่น้อยที่เห็นฉัน แต่เพียงแค่ไม่นานเขาก็ส่งยิ้มพึงพอใจมาให้ สายตาสำรวจร่างกายฉันอย่างจาบจ้วง
ฉันมองคนในห้องทั้งสามคนสลับกัน ท่าทางของฉันทำให้เสี่ยคนนั้นวาดมือกลางอากาศ คนของเขาขยับตัวออกมายืนอยู่ด้านหลังฉันทั้งคู่ ผายมือเชิญให้เดินเข้าไป ฉันยกขาหนักๆขึ้นเดิน เพียงแค่ร่างฉันผ่านพ้นเจ้าไป ประตูไม้ชั้นดีก็ปิดกั้นฉันจากโลกภายนอก
“สวัสดีค่ะ”
“เข้ามาสิหนูแก้ม จะยืนคุยอยู่ตรงนั้น?”
“หนูคุยอยู่ตรงนี้ดีกว่าค่ะ”
ฉันกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ เสี่ยบาสเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก อายุเท่าไหร่แล้วไม่รู้ เขาดูโตกว่าเฮียเสือมาก อาจจะมากกว่าพี่เชน แต่ไม่ได้แก่จนถึงพ่อของฉัน เขาดูเป็นคนใจดีนะ ถ้าหากว่าเขาไม่เคยสร้างความทรงจำแย่ๆให้ฉัน ฉันคงกล้าเดินเข้าไปใกล้เขามากกว่านี้
“ตอนนั้นเสี่ยคงทำให
