ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ก๊อกๆ
แก้มหวานยกมือเคาะประตูสองที เปิดประตูเข้าไปด้านในเงียบๆ เดินเข้าไปใกล้คนที่นั่งทำงานอย่างมีสมาธิอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ เสือได้กลิ่นหอมอ่อนๆโชยแตะจมูก เงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นแววตกใจของดวงตาคู่สวย ก็รวบเธอขึ้นมานั่งบนตัก
“คิดว่านั่งทำงานจนไม่รู้เหรอว่าใครเปิดเข้ามา”
“ไม่ใช่สักหน่อย เฮียจมูกไวจะตาย”
“เป็นยังไงบ้าง ที่นี่โอเคกว่าสนามแข่งไอ้สิงค์หรือเปล่า”
“ก็โอเคค่ะ”
“ต่อไปก็มาช่วยงานเฮียนี่แหละ ไม่ต้องไปทำงานกับมันแล้ว”
“ค่ะ … เฮียเสือ หนูขอกลับบ้านได้ไหม?”
แก้มหวานถามเสียงเบา ก่อนที่เธอจะเข้ามา เธอได้รับข้อความจากแม่เลี้ยงว่าพ่อของเธอไม่ค่อยสบาย แม้จะไม่อยากกลับไปเพราะแม่เลี้ยง แต่นั่นพ่อเธอเลยนะ พ่อที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก
“หืม?”
“แม่เลี้ยงส่งข้อความมาบอกว่าพ่อไม่สบาย หนูอยากกลับไปดูสักหน่อย”
“อืม จะกลับวันไหน? วันนี้เหรอ?”
เสือถามพลางซบหน้าลงบนไหล่เ
