“ทะเลาะกับเฮียเสืออีกแล้วเหรอ?”
“ก็ปกติไหม ตอนเด็กบ่อยกว่านี้อีก”
“เฮียอย่าชวนเฮียเสือทะเลาะตอนนี้สิ ช่วงนี้เขาอารมณ์ขึ้นๆลงๆไงไม่รู้อะ มี่โคตรกลัวเลย”
เดินไปนั่งบนตักแกร่ง ซบใบหน้าลงบนอกกว้าง ยกมือแหวกสาบเสื้อเชิ้ตออกจากกัน ลูบไล้มือไปมาบนรอยสักรูปนกฟินิกซ์ ที่เห็นเพียงส่วนของปีก ส่วนตัวและอุ้งเท้าที่ซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้า กำลังไล่ล่ากระต่ายน่ารักอยู่
“มันทำอะไรมี่หรือเปล่า?”
“ไม่หรอก เฮียเสือไม่กล้าทำอะไรมี่ แต่คนอื่น ไม่แน่”
นึกถึงเด็กสาวที่ชื่อแก้มหวานขึ้นมา วันนั้นเฮียเสือโมโหเด็กคนนั้นมาก ไม่รู้ว่าสองคนนั้นมีซัมติงกันหรือเปล่า คนที่น่าจะรู้เรื่องนี้ดีที่สุด ก็คงเป็นคนรักของเธอนี่แหละ เขาสนิทกับเฮียเสือจนคุยกันได้ทุกเรื่อง และเขาเป็นคนพาเด็กคนนั้นเข้ามา รวมถึงให้เงินและที่พักอาศัยด้วย ผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนี้ ทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร เธอโคตรรอยากรู้เลย
“คนอื่นที่ว่าหมายถึงแก้มหวาน?”
“ไม
