Chapter 9
ความลับ (1)
เช้ามืดในเวลาตีสี่ครึ่ง แก้วกัลยาตื่นขึ้นมาอีกครั้งตามกลไกของร่างกายที่เคยชินกับการตื่นในเวลานี้ทุกๆ วัน หากแต่วันนี้คือวันหยุดจึงไม่ต้องเร่งรีบที่จะลุกจากเตียงนอนอันแสนอุ่นสบาย...เพียงลืมตาตื่น เรื่องที่คุยกับนคินทร์เมื่อคืนก็วนเวียนเข้ามาในหัว หล่อนนอนขบคิด ข้อเสนอที่ไม่อยากเชื่อว่ามันจะออกมาจากปากของคนที่แสดงออกว่าเกลียดหล่อนจนลึกสุดใจ
แต่มันก็น่าสนเพราะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วหากต้องการบ่ายเบี่ยงประวิงเวลาเรื่องการถูกบังคับให้หมั้นกับนคินทร์ และแน่นอนเขาไม่มีวันยอมทำตามความต้องการนั้นเพราะแม่ของลูกมีได้เพียงคนเดียว และมาลีรินทร์คือคนที่เขาเลือก...นั่นคือความเจ็บปวดที่ไม่มีใครรู้นอกจากตัวเธอเอง...เจ็บ...เพราะเสียดายในสิ่งที่เสียไปและไม่อาจเรียกกลับคืนมาได้ หาใช่เพราะรักเขาจึงต้องเจ็บปวดจากการเป็นฝ่ายหลีกทาง หล่อนไม่ได้สักเขาแม้สักเศษเสี้ยวของใจ
เสื้อผ้าถูกเป
