33 ของแถม
เธอไม่ตอบ เมินหน้าหนี คีต์กวีคลี่ยิ้ม เอื้อมไปหยิบถุงนั้นมายื่นให้พร้อมเบี่ยงหน้าจูบแก้มใส
นิวารินใจหวิวหวาม กระซิบปรามเสียงสั่น ฝ่ามือและปากอุ่นที่ขยันแต้มไปตามแนวคาง จูบเคล้าลำคอ ทำให้เธอซ่านสยิว
“เราไม่ใช่คนอื่นต่อกันแล้วนะน้ำ”
“ฉัน... ฉันไม่อยากเป็นของเล่นของนาย” เธอโพล่งออกไปตามใจคิด เบี่ยงตัวหนี กัดปากแน่นไม่ยอมให้เสียงแห่งความรัญจวนดังออกมา
คีต์กวีชะงัก มองหน้าแดงก่ำ ใช้นิ้วดันคางมนขึ้นสบตา
“เธอไม่ใช่ของเล่น เธอเป็นของฉัน”
ปากเข้มจูบกลีบปากอิ่มหนักๆ ดูดเม้มแค่กลีบปากด้านนอกแล้วถอยห่าง ยกร่างบางออกจากตัก
“อย่าดื้อกับฉัน เพราะเธอปฏิเสธฉันไม่ได้หรอก”
เขาว่า ยัดถุงใส่มือบาง หยิบโน้ตบุ๊กมาเริ่มทำงานต่อ...
นิวารินใจเต้นโครมคราม คนอะไรเอาแต่ใจแบบนี้ เธอเอียงหน้ามองเขาอย่างไม่แน่ใจว่านี่ใช่เพื่อนวัยเด็กหรือเปล่า เขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ ไม่รู้หรือว่าสถานการณ์แบบนี้ เธ
