42 แลกกับไม่ทำรอย
นิวารินก็ยังพยายามเปล่งเสียงบอก พร้อมหอบหายใจรุนแรง ความเสียววูบวาบแผ่ซ่านจากดอกรักช่องาม กระจายไปทั่วทุกอณูเนื้อบนเรือนกาย มันยังไม่พอ เธอต้องการเขา ต้องการบางอย่างที่มากกว่านี้ และมีเพียงคีต์กวีที่ช่วยปลดปล่อยโซ่ตรวนความกระสันนี้ได้ เรื่องนี้เองที่มันน่าละอาย
ชายหนุ่มละใบหน้าเพื่อเงยมองหน้าสุกปลั่ง ละมือจากลูกกรงมากอบกำเนินสาวบีบนวดเบาๆ
“ต้องการฉันหรือยัง”
นิวารินเกือบจะขาอ่อนอยู่แล้ว อดสะบัดหน้าค้อนไม่ได้
ร่างสูงยืดตัวขึ้น ดึงร่างสาวออกจากราวเหล็ก ขยับไปทิ้งตัวนั่งบนขั้นบันไดขั้นที่สาม เกี่ยวร่างบางที่ยังสั่นเทาซ้อนลงไปบนตัก หน้าคมเข้มซุกลงจูบซอกคอชื้น
หญิงสาวย่นคอหนี อยากลุกหนีเพราะอายเขามาก เรี่ยวแรงกลับไม่มี ปากร้อนที่นาบลงบดเคล้า ลิ้นปาดเลียไล้ทุกจุด อุ่นวาบแล้วเปลี่ยนเป็นความเย็นแผดเผาอารมณ์เสียวสยิว
“พูดสิ ว่าต้องการ”
“ไม่...”
คีต์กวีหัวเราะหึหึในลำคอ ค
