23 แค่นวดไม่เห็นต้องอาย
เสียงครางอือๆ กับร่างนุ่มในวงแขนดิ้นขยุกขยิกนั่นล่ะ คีต์กวีถึงรู้ตัว มองนาฬิกากำลังจะห้าทุ่มแล้ว เขาเก็บหนังสือวางข้างเตียง นิวารินลืมตาตื่น ดึงตัวลุกขึ้นนั่ง
“นอนไม่หลับเหรอ โทษทีฉันอ่านหนังสือเพลินไปหน่อย”
เธอยังงัวเงีย ผมเผ้ายาวยุ่ง ลุกขึ้นนั่งเหยียดขา พลิกขาไปมา
“เปล่าหรอก”
“ปวดขาล่ะสิ”
นิวารินเงยหน้ามองคนถาม แล้วก็หลบตาพยักหน้า เธอปวดแขนขา ปวดท้อง ซึ่งมันเป็นอาการที่เกิดขึ้นเฉพาะช่วงมีประจำเดือน
ชายหนุ่มส่ายหน้า ขยับเข้าไปใกล้ วางมือลงบนต้นขา บีบนวดให้เบาๆ
“คิงส์ ทำอะไร”
เธอรีบยกขาหนี ใจหวามวูบ ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ มองหน้าคมสันด้วยตาตื่นๆ
คีต์กวีดึงขาไว้ บีบนวดต่อไป บีบข้างหนึ่งกลับไปกลับมาหลายเที่ยวสลับไปบีบนวดอีกข้าง
“ดีขึ้นไหม กินยาด้วยมั้ยจะได้ไม่ปวดมาก”
“ยาหมดแล้ว” บอกเบาๆ “พอแล้ว”
“ทำไม” ตาคมเหลือบมองสบตา ก่อนเจ้าของดวงตาหวั่นๆ จะหลุบหล
