ไออุ่นปรารถนา

2 เพื่อนสมัยเด็ก

2 เพื่อนสมัยเด็ก

ขับรถเกือบสองชั่วโมง คีต์กวีพารถมาจอดหน้าบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ซึ่งเป็นบ้านที่พ่อแม่ของเขาซื้อไว้สำหรับให้พวกเขามาพักระหว่างเรียนนั่นเอง

เสียงรถที่จอดหน้าบ้านในเวลาหกโมงเย็น ทำให้ร่างบางของนิวาริน รีบล้างมือขณะกำลังเข้าครัวทำกับข้าวง่ายๆ เช็ดมือลวกๆ กับผ้ากันเปื้อนเพื่อมาเปิดประตู

“เก่งนี่ ขับมาถึงบ้านด้วย”

“เธอเอาแต่หลับ เป็นคนบอกทางประสาอะไร”

เสียงทุ่มเถียงเบาๆ หน้าบ้าน เสียงหนึ่งคือเพื่อนรักเกษรา อีกเสียงห้าวทุ้มนั่น นิวารินอดตื่นเต้นไม่ได้ สองปีที่ไม่ได้เจอเขา ไม่รู้ว่าคีต์กวีจะเปลี่ยนไปสักแค่ไหน

หญิงสาวระงับความตื่นเต้น ผ่อนลมหายใจ ก่อนจะเปิดประตู พอดีกับที่เจ้าของร่างสูงหิ้วกระเป๋าเดินมาหยุดหน้าประตู

นิวาริน เผลอยืนนิ่ง จ้องไล่ตั้งแต่ร่างสูงผึ่งผาย แผงอกกว้างภายใต้เสื้อแจ็กเกตกับเสื้อยืดสีดำ ขึ้นไปหาลำคอหนาตั้งตรง และใบหน้าคมสันสะดุดตา เขาถอดแว่นกันแดด แล้วเลิกคิ้วมองเธอ

“อะ...เอ่อ หวัดดี”

“อืม หลีกทางให้ฉันเข้าบ้านได้ยัง” เสียงห้าวรับในลำคอ ถามกลับเรียบๆ

นิวารินเลยรู้ตัวว่ายืนขวางทางเขาอยู่ รีบหลบเบี่ยงไปยืนข้างประตู ปล่อยให้ร่างสูง ซึ่งวันนี้ความสูงของเธอเพียงไหล่เขาเท่านั้น ก้าวเข้าไปในบ้าน

“ไร้มารยาทจริงน้องชายฉัน ว่าแต่ทำไรอยู่น้ำ กลิ่นหอมเชียว”

เกษราที่เดินตามเข้ามาถามทำลายความอึดอัดลง

นิวารินยิ้มให้เพื่อนรัก เธอในบ้านนี้ก็คือมาอาศัยพักผ่อนหลับนอนที่บ้านของเกษรา ด้วยความเมตตาของคุณพ่อคุณแม่ของเพื่อนที่เอ็นดูเธอเหมือนลูก

“ข้าวผัด ลืมไปเลยว่าวันนี้เธอไปรับ...เขา”

เสียงหวานบอกเบาๆ ชำเลืองไปยังร่างสูง ซึ่งเธอไม่กล้าเรียกชื่อแบบสนิทสนม ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งสายตา ท่าทาง และความเปลี่ยนแปลงของเขาทำให้เธอประหม่า

“ไปหาอะไรข้างนอกกินกันดีไหม ต้อนรับหมอนั่นกลับบ้าน นายว่าไงคิงส์”

คีต์กวีปรือตาขึ้นมามองเมื่อแฝดสาวมายืนเกาะพนักโซฟาถาม ส่วนใครอีกคนเดินเลยไปทางห้องด้านหลัง ซึ่งเขาเดาว่าน่าจะเป็นห้องครัว

“วันนี้เหนื่อย ไว้วันหลังดีกว่า”

“ตามใจ ห้องนายห้องเดิมนะ ข้างบน ฉันกับน้ำช่วยกันทำความสะอาดให้แล้ว ร้อนเหนียวตัวไปหมด ฉันไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวมาช่วยนะน้ำ”

“ไม่เป็นไรเกรซ เราทำใกล้เสร็จแล้ว เหลือแค่ผัดข้าวเฉยๆ” เสียงหวานตะโกนตอบออกมา

“งั้นเรารอล้างจานแล้วกันนะ” เกษราบอกอย่างอารมณ์ดี ซึ่งเป็นปกติ หากคนหนึ่งทำกับข้าว อีกคนจะช่วยเก็บล้างตอนกินเสร็จ

ร่างโปร่งบางของเกษราหายลับไปชั้นบน คีต์กวีลุกจากโซฟาที่นอนอยู่ เดินตรงไปยังครัว

ร่างบางในวันนี้เปลี่ยนแปลงไปมาก แต่ตัวเธอยังเล็กกว่าเขาเหมือนเดิม ถึงจะเพิ่มส่วนเว้าส่วนโค้งบอกความเป็นผู้หญิงมากขึ้น ชายหนุ่มเอนตัวพิงไหล่กับบานประตูห้องครัว ยืนกอดอกมอง... ลูกไล่ในอดีตของตน เผลอพิจารณาไปทั่วร่าง... ตาคมหรี่แคบ

นิวารินในชุดผ้ากันเปื้อนกำลังวุ่นหั่นผัก หั่นกุนเชียง เตรียมเครื่องทำข้าวผัดที่บอกไว้ เธอดูอ้อนแอ้น มือเรียวบางจับนั่นนี่คล่องแคล่ว เรือนผมยาวตรงสีน้ำตาลคาราเมล สีน้ำตาลอ่อนค่อนไปทางบลอนด์มีประกายทองเล็กน้อย ช่วยเน้นแก้มผ่องที่เขามองเห็นด้านข้างให้ดูผุดผ่องมากขึ้น คีต์กวีมัวมองเพลิน พลันร่างบางหันมาทางเขา ใบหน้าผุดผ่องสว่างน่ามองดูเหลอหลาเมื่อพบว่าเขายืนอยู่ตรงนี้ ชายหนุ่มได้โอกาสมอง วงหน้าสวย คิ้วเข้มถูกตกแต่งสวยงาม รับด้วยแพขนตาและดวงตาเรียว จมูกเล็กรั้นนิดๆ กับปากจิ้มลิ้ม เสริมให้ใบหน้านี้ดูสวยหวาน ขณะเดียวกันดูเซ็กซี่น่ามอง เขากระแอมในลำคอ ตวัดมองสบตาที่มองเขามาอย่างสงสัย ร่างสูงยืดตัวตรง เอื้อมไปเปิดตู้เย็นซึ่งตั้งอยู่ใกล้ประตู

“เสร็จยัง หิวแล้ว”

ถามโดยไม่มองหน้า หยิบน้ำออกมารินใส่แก้วดื่ม หันมาเลิกคิ้วถาม “เอาอะไรหรือเปล่า”

“เราว่าจะหยิบต้นหอมน่ะ”

ร่างสูงก้มลงไปมองในตู้เย็น ช่วยดึงถุงต้นหอมออกมายื่นส่งให้ เสร็จแล้วเดินออกจากครัว ไปล้มตัวลงนอนที่โซฟาในโถงห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม

นิวารินขมวดคิ้ว ระงับใจที่เต้นแรงไว้ เอ็ดตัวเอง ทำไมต้องใจเต้นด้วยนะ หรือเป็นเพราะไม่ได้เจอคีต์กวีนานไป เลยรู้สึกไม่สนิทใจเท่าไหร่ ตอนอยู่ปีหนึ่ง เขาแยกไปพักที่คอนโดแถวหลักสี่ ไม่ได้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ เจอกันบ้างที่มหาลัย แบบนานๆ เจอกันที

ร่างบางหันไปทำข้าวผัดต่อ บอกตัวเองไม่ให้เผลอทำอะไรที่จะสร้างความขายหน้าอีก เขาก็ยังเป็นเขา แม้รูปร่างหน้าตาจะเปลี่ยนไป สูงใหญ่ขึ้น แข็งแรงขึ้น มีมัดกล้ามเนื้อที่ดูแน่นกำยำขึ้น ใบหน้าดุคมมากขึ้น แต่ความไม่สนิททำตัวเหินห่างเหมือนไม่ใช่เพื่อนเล่นกันมาแต่เด็ก อันนี้เหมือนเดิมเป๊ะ

ผ่านไปยี่สิบนาที ข้าวผัดกุนเชียงหมูสับเสร็จสิ้น ส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำย่อยในกระเพาะ ทั้งสามจัดการอาหารตรงหน้ากันอย่างเอร็ดอร่อย เสร็จแล้วเกษรารับหน้าที่เก็บล้าง ขณะที่นิวารินขอตัวขึ้นข้างบน อาบน้ำจัดการธุระส่วนตัวก่อนจะนอน

บ้านเดี่ยวหลังนี้บนเนื้อที่กว่าสองไร่ สนนราคาที่ดินไม่ใช่น้อยเนื่องจากมีบริเวณกว้างและอยู่ในย่านเศรษฐกิจ แต่ตัวบ้านไม่ได้กว้างมากนัก ชั้นล่างมีห้องครัว ห้องน้ำ และห้องซักรีด เปิดประตูหน้าบ้านเข้ามาก็เจอห้องโถงใหญ่ซึ่งจัดเป็นมุมนั่งเล่น ส่วนชั้นบนมีสามห้องนอน สองห้องน้ำ ห้องนอนใหญ่มีห้องน้ำในตัวเกษรายึดไปแล้ว ส่วนห้องนอนเล็กสองห้องติดกับห้องน้ำซึ่ง ทั้งสองห้องสามารถใช้ห้องน้ำได้เพราะมีประตูเชื่อมทั้งสองห้อง

นิวารินตั้งใจจะอาบน้ำก่อนจะมานั่งถักนิตติ้งทำกระเป๋าที่ทำค้างไว้ มีเพื่อนที่มหาลัยสั่งกระเป๋าแบบแฮนด์เมดกับเธอหลายคน หลังจากเห็นกระเป๋าที่เธอใช้แล้วชอบ ถามว่าซื้อมาจากไหน พอเธอบอกทำเองก็พากันสั่งให้ทำให้