บทที่-6-เด็กดื้อไม่สบาย
หลังจากถูกพ่อเพื่อนบังคับให้ขึ้นรถ และให้คนไปส่งจนถึงหน้าห้องเช่า เมื่อลงจากรถมาได้ จึงยกมือไหว้ขอบคุณ จากนั้นเดินสะโหลสะเหลเข้าไปในตึก ไขกุญแจห้องเข้าไปเป็นที่เรียบร้อย กายนุ่มนิ่มที่ฝืนให้แข็งแกร่งต่อหน้าคนอื่น เป็นต้องทรุดลงกับพื้นอย่างคนไร้เรี่ยวแรง
จากนั้น น้ำตาจึงไหลหลั่งราวกับทำนบแตก ความเสียใจ ความผิดหวัง และความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีต่ออีกคน บัดนี้ มันพังทลายหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน อีกทั้งยังเสียดายความสาวของตน อุตส่าห์ถนอมมาตั้งสิบแปดปี จู่ ๆ กลับมาพลาดท่าเสียทีให้พ่อเพื่อนจนได้
ใครบ้างจะไม่สะเทือนใจ
“ฮึก ฮือ ๆ ต่อไปนี้จะทำยังไงดี จะมองหน้ายัยแก้วได้ยังไง” ความแคร์เพื่อนทำให้เด็กสาวเกิดอาการกลัดกลุ้ม จนเวลาผ่านไปนับชั่วโมงแล้วนั่นแหละ จึงพอทำใจได้ สาววัยสิบแปดเช็ดน้ำตาให้เหือดแห้ง พร้อมทั้งลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง เพื่อซื้อยาคุมฉุกเฉิน
แม้จะไม่เคยกิน
