บทที่ -2- ไร้เดียงสา…

2092 Words

บทที่ -2- ไร้เดียงสา… ผับ “คุณแก้วกลับยังครับ” ถามกระซิบเบา ๆ “พวกแก อยากกลับยัง” ถามเพื่อน “มะ ไม่อยากกลับ” ปานไพลินและสุกัญญาตอบพร้อมกัน “แต่ฉานอยากกลับแล้ว” จิรฐาแทรกขึ้น “แต่ฉันยังอยากอยู่ต่อ” “แต่ฉานง่วง” จิรฐาไม่ยอม “แกเมา ?…” ปานไพลินถาม “อื้อ เมา” คนเมาตอบตามตรง “คนเมาที่ไหนบอกว่าตัวเองเมาวะ” สุกัญญางง “ก็ฉานนี่ไง เมา” จบข่าว ! “แล้วคุณแก้วล่ะครับ” บอดี้การ์ดถามคนเป็นลูกเจ้านาย เมื่อเห็นว่ารอให้สามสาวเถียงกันเสร็จคงไม่ได้กลับสักที “อื้อ….” ตอบสั้น ๆ “ตกลงเมาหรือไม่เมา” สุกัญญาชิงถามขึ้น “ฉานเมา…” น้ำเสียงยาน ๆ “มากไหม” ถามอีกรอบ “นิด ๆ อึ่ก” สะอึกนิดนึง “งั้นกลับนะครับ” แท่งทองกระซิบถามอีก แก้วกานดามองหน้าคนสนิทป๊า จากนั้นตะโกนถามเพื่อน “พวกแก อยากกลับยัง” ถามเพื่อนอีกรอบ สองสาวส่ายหน้า มีแต่จิรฐาพยักหน้าคนเดียว “ประชาธิปไตย ยังไม่กลับ” แก้วกานดาว่า แท่งทองทำหน้าระอา แต่เสียงงอแงของคนเมาก็ดังขึ้น “ฮึก พวกแกใจร้าย ทำไมไม่สนใจฉานเลย ฉานอยากกลับ ฉานเมามากแล้ว” เสียงงอแงของเพื่อนทำให้สามสาวอึ้งไปถึงขั้นหมดสนุก ใช่สิ พวกเธอยังอยากสนุก แต่คนอยากกลับมันทนไม่ไหว อีกทั้ง พร้อมเพชรคงจะกลับแล้วด้วย คิดไปถึงคนเป็นนักธุรกิจใหญ่ อาการมึนเมาก็แทบสร่าง จึงประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน “OK กลับก็กลับ…” แท่งทองและเหล่าบอดี้การ์ดอีกสี่คนถอนหายใจอย่างโล่งอก มันไม่ใช่เรื่องสนุกนะ ที่มาเฝ้าคนเมาแบบนี้ ทั้งหมดจึงยกโขยงกลับคฤหาสน์ของพร้อมเพชร เนื่องจากดึกมากแล้ว สาว ๆ จะกลับบ้านมันคงไม่ปลอดภัย จำต้องพักกับแก้วกานดา เมื่อขึ้นรถได้ คนคออ่อนก็คอพับหลับไปแทบจะทันที คฤหาสน์ของพร้อมเพชร แท่งทองอุ้มจิรฐาลงมาจากรถ เพราะเพื่อนคุณหนูนั้นเมาคอพับตั้งแต่ออกมาจากผับแล้ว เมื่อมาถึงห้องของแก้วกานดา บอดี้การ์ดก็รีบวางร่างกลมกลึงลงบนเตียงนอน จากนั้นก็เผ่นแนบออกไปจากพื้นที่อันตรายอย่างว่องไว ปล่อยให้เจ้าของห้องนอนมองเพื่อนตาคว่ำก่อนจะพูดออกมา “แกนี่นะ ยัยจินณ์ ทำพวกฉันหมดสนุกเลย” ห่มผ้าให้เพื่อนเสร็จ ก็เปิดประตูเดินออกไปจากห้องของตน เพื่อไปกินต่อที่ห้องของสองสาว ดีที่พรุ่งนี้ไม่ได้ไปมหา’ลัยจึงตื่นสายได้ ถ้าแก้วกานดาหันกลับไปมองห้องนอนอีกครั้ง ก็คงจะได้รู้ว่า ตนเองปิดประตูห้องนอนไม่สนิท แต่เพราะอาการติดลมเป็นเหตุที่ทำให้คิดอะไรไม่รอบคอบ ตี 3.45 น. รถคันหรูของพร้อมเพชร ก็วิ่งเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์ ร่างสูงใหญ่บึกบึนเดินเข้ามาด้านใน พร้อมกับศักดิ์สิทธิ์ บอดี้การ์ดมือพระกาฬ ก็พบกับแท่งทอง หนุ่มใหญ่จึงถามขึ้น “คุณแก้วมาแล้วใช่ไหม” ถอดเสื้อสูทไปด้วย “มาแล้วครับ” แท่งทองก้มศีรษะให้ “อืม งั้นนายไปพักเถอะ ฉันก็จะนอนแล้ว” พาดเสื้อสูทบนบ่า ใช้นิ้วชี้เกี่ยวคอเสื้อเอาไว้ แล้วเดินขึ้นบันไดเพื่อเข้าห้องของตน “ครับนาย…” เวลาผ่านไปได้เกือบสองชั่วโมง เด็กสาวเริ่มตื่นเธอจึงพลิกตัวไปมา แต่แล้วต้องครางแผ่วเบา “อือ มึนหัวมาก” ก่อนจะลืมตาขึ้น มองไปรอบ ๆ ห้องอย่างมึน ๆ ทำไมห้องนอนถึงหรูหราหมาเห่าแบบนี้ อย่าบอกนะ ว่าเธอมานอนในห้องยัยแก้ว “ห้องยัยแก้วปะนี่ ทำไมอลังการดาวล้านดวงแบบเน้” สะโหลสะเหลลุกขึ้น โซซัดโซเซไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดออกเห็นแต่ชุดสวย ๆ งาม ๆ แบรนด์เนมทั้งนั้น ก็พยักหน้าหงึกหงัก เป็นอันรู้เรื่อง ว่าห้องนี้เป็นของแก้วกานดาจริง ๆ มือน้อยเริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จนกายงามเปล่าเปลือย พร้อมกับหยิบเอาผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปแบบมึน ๆ เตะนุ่นชนนี่ดูวุ่นวาย ตามประสาคนแฮ้งค์เหล้า จึงไม่รู้ ว่าเจ้าของคฤหาสน์ได้กลับมาจากงานเลี้ยงแล้ว กึก !! ขาแกร่งชะงักกึก เมื่อขึ้นบันไดมาถึงชั้นบน ตาคมปลาบพลันเห็นว่า ห้องลูกสาวปิดไม่สนิท หนุ่มใหญ่พลันขมวดคิ้ว ก็แก้วกานดากลับมาแล้ว ทำไมห้องยังแง้มแบบนี้ล่ะ เจ้าตัวไปไหน ใครมาอยู่ ไวเท่าความคิด เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที “.....” พร้อมเพชรก้าวเข้าสู่ห้องนอนของแก้วกานดา เปิดประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว “…..” มองที่เตียงไม่มีใคร หันมองไปรอบกาย แล้วต้องชะงักรอบที่สอง เพราะเสียงครางเบา ๆ ดังออกมาจากห้องน้ำ หนุ่มใหญ่ต้องเลิกคิ้วขึ้นสูง เพราะเสียงนั้นไม่ใช่เสียงแก้วกานดา แล้วใคร ที่อยู่ในนั้น ใครที่มานอนห้องลูกสาวของเขา ซ่า !! เสียงน้ำไหลทำให้หัวใจเย็นชามันเริ่มเต้นแรงขึ้น มันน่าแปลกใจ เขาไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่กลับมาเป็นกับผู้หญิงปริศนา ทั้งที่ได้ยินเพียงแค่เสียงเท่านั้น หัวใจมันดันเต้นรัว ๆ น้ำจากฝักบัวไหลรินรดร่างกายของเด็กสาว จนรู้สึกว่าอาการมึนหัวนั้นจะดีขึ้นนิดนึง เมื่อถูร่างกายจนมั่นใจว่าสะอาดดีแล้ว จิรฐาจึงห่อหุ้มผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ กึก ! ทันทีที่ก้าวขาพ้นจากขอบประตูห้องน้ำ ขาเรียวงามพลันสะดุดกึก หัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ก็พ่อของเพื่อนยืนมองเธอตาไม่กระพริบ !! “…..” เด็กสาวเป็นใบ้กะทันหัน “หนูจินณ์” เสียงแหบแห้งของพร้อมเพชรมันเกิดขึ้นอย่าไม่ทันได้ตั้งตัว เขาไม่คิดว่า จะได้พบเพื่อนลูกสาวในสภาพแบบนี้ จึงยั้งตัวและยั้งใจไม่ทัน หนุ่มใหญ่มองคนเกือบเปลือยตาลุกวาบ อาการอยากได้เพื่อนลูกพุ่งเข้าสู่กลางใจอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงเปลือยมาก่อน รอบกายเขามีแต่สาว ๆ สวย ๆ หุ่นสะบึมมาอ้าขารอให้เขามอบความเป็นชายให้ทั้งนั้น แต่ไม่มีใครเย้ายวนชวนอยากลากให้ขึ้นเตียงอย่างเธอคนนี้ ร่างกลมกลึงแต่อ้อนแอ้น ผิวขาวลออ มีหยดน้ำเกาะพราวตามร่างกาย ดูแล้วช่างน่าลูบ น่าขยำขยี้และน่ากระแทกเสียจริง ๆ เห็นแล้วก็น้ำลายสอ อยากกระโจนเข้าหา แล้วนำแท่งร้อนมุดเข้าออกโพรงสวาทจนแทบคลั่ง ‘อาส์ เพื่อนลูกแก้วทำไมน่าเอาอย่างนี้’ ชายหนุ่มแทบลืมหายใจ ช่างดูเป็นเด็กที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง น่ากระชากลงสู่ห้วงอเวจีเหลือเกิน ! ‘สวย น่าเอามาก’ พร้อมเพชรคิดหื่น ๆ ดวงตามืดมนด้วยแรงกฤษณา เขาเหมือนถูกน้ำวนดูดจนหาทางขึ้นไม่ได้ !! หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบเดินตรงไปที่จิรฐา เด็กสาวมองอย่างไม่เข้าใจ แต่สัญชาตญาณมันบอกกับเธอ ว่ากำลังมีบางสิ่งไม่ปลอดภัย เธอจึงก้าวเท้าถอยหลังนิดไปโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าพ่อของเพื่อนเดินมาหาทำไม มีจุดประสงค์อะไรกันแน่ แววตาคมกล้าของเขา มันทำให้เธอไม่กล้าที่จะสบด้วย มันมีพลังงานแปลก ๆ ส่งออกมากดทับให้เธอใจสั่น จิรฐากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมามันบ่งบอกไม่ได้ว่าคืออะไร มีทั้งหวาดหวั่นและสยิวกับสายตาของพ่อเพื่อน กว่าจะรู้ ว่าพลาด ก็ต่อเมื่อแผ่นหลังของตนชนกึกกับประตูห้องน้ำเข้าแล้ว กึก ! “อ๊ะ ป๊า” เด็กสาวตกใจ เพราะแขนแกร่งของป๊าท้าวประตูไว้หนึ่งข้าง อีกข้างยันกับผนังห้อง แบบนี้เธอหายใจไม่ออก ร่ำ ๆ จะเป็นลมเสียให้ได้ “หนูจินณ์” เสียงแหบพร่าดังอยู่เหนือศีรษะ ทำให้เด็กสาววัยสิบแปดสะท้านเยือก “คะ…” ขานรับแต่ไม่กล้าจะสบตา ก็นะ แววตากระหายหิวแบบนั้น ใครจะกล้ามองล่ะ มือใหญ่เชยคางของเพื่อนลูกขึ้นมา "หนูจินณ์รู้ตัวไหม ว่าหนูน่าเอามาก ๆ" เสียงแหบแห้งของป๊า ช่างน่าหวาดเสียวและชวนสยิวสุด ๆ มันวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเด็กหนุ่ม “ป๊า มะ หมายถึงอะไรคะ” ถามพลางหลบสายตาแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังหวิว ๆ “ป๊าหิวแล้วสิ หนูจินณ์ยั่วป๊าเหรอ” พูดไปคนละทาง “ป๊าหิวเหรอคะ…” ถามเสียงแห้งพอกัน “อื้ม ป๊าหิว หนูจินณ์ให้ป๊ากินไหม…” คำถามน่าหวาดเสียวดังขึ้น พร้อมกับเป่าลมร้อนราดรินหน้าผากเนียนจนเด็กสาวย่นคอลงเพราะความสยิวแปลก ๆ มันก่อกวน “หนะ หนู หนูไม่เข้าใจค่ะ ปะ ป๊าขยับหน่อยได้ไหมคะ คะ คือ หนะ หนูอยากแต่งตัวแล้ว” เอ่ยเสียงเบา ทำใจกล้าวางมือนุ่มบนแผงอกแกร่ง แต่แล้วก็ต้องชักกลับ เพราะหัวใจของเขามันเต้นรุนแรง และความร้อนจัดเผาไหม้มือเธอ จนต้องชักกลับอย่างไว แบบนี้ เธอจะออกไปจากพื้นที่อันตรายได้อย่างไร แม้จะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่เรื่องพวกนี้ เธอเคยเห็นในเว็บต่าง ๆ มาแล้ว และแน่นอน เธอเองก็ชอบดูและเรียนรู้มาบ้าง แต่ไม่คิดว่า จะต้องมาเจอกับตนเองในคืนนี้ ประเด็นคือกับพ่อเพื่อนนี่สิ "หนูจินณ์ไม่จำเป็นต้องใส่เสื้อผ้า เพราะเดี๋ยวก็จะต้องถอดอยู่ดี" คำพูดกำกวมของคนมากประสบการณ์ ไม่ได้ทำให้เด็กสาวมึนงงหรือสงสัย เพราะเข้าใจในสถานการณ์นี้ดี จึงพูดไปทางอื่น เพื่อหลีกเลี่ยงอาการอกสั่นขวัญหาย “ตะ แต่ แต่ป๊าบอก ป๊าหิว งั้น หนูลงไปข้างล่าง ไปบอกแม่บ้านให้นำอาหารมาให้ป๊าทานนะคะ” เด็กสาวหายใจมั่วท้องแล้วจริง ๆ “ป๊าไม่ได้อยากกินข้าว” เสียงแหบแห้งดังบนกระหม่อม และรู้สึกได้ว่า ไอร้อนลามเลียใบหน้ามาจนถึงบ่าบอบบางแล้ว “ละ แล้ว ป๊า ป๊าอยากกินอะไรคะ” ถามไปโอยอัตโนมัติ ทั้งที่ไม่ควรถามคำนี้เลย “ป๊าหิวเรา…หิวมาก หนูจินณ์กำลังยั่วป๊าอยู่เหรอครับ” ลมหายใจฟืดฟาดดังอยู่ใกล้ เด็กสาวแทบหัวใจวาย ก้มหน้าหลบให้วุ่นวาย “ปละ เปล่านะคะ หนูเปล่ายั่วป๊านะคะ” ปฏิเสธเสียงสั่น ๆ “แต่ป๊ามั่นใจ ว่าหนูจินณ์ยั่วป๊า และป๊าจะไม่ทนอีกแล้ว” พูดเสร็จก็ก้มใบหน้าลงไปที่ซอกคอหอม ๆ ที่มีหยดน้ำเกาะพราวอยู่ พลางแลบลิ้นเลีย ! แผล่บ !! “อื้อ ปะ ป๊า อ๊ะ ป๊าทำอะไรคะ” เด็กสาวสะท้านเยือก เมื่อเจอลิ้นร้อนของป๊าเพื่อน “ป๊าหิว และป๊าอยากกินหนูจินณ์แล้ว หนูจินณ์ให้ป๊ากินนะ” คำพูดที่ชวนหวาดหวั่นระคนเสียวซ่านนั้น ได้เปล่งออกมาจากปากของหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบปี ผู้ที่ลูกค้าและพนักงานทุกคนต่างเชื่อมั่นและเกรงขาม แต่ความหื่นของคนนี้กลับมากมายโดยที่ทุกคนไม่รู้ แต่จิรฐารู้ !! และแน่นอน ทำให้หัวใจเด็กสาววัยรุ่นสั่นไหวรุนแรง “ป๊า พูดอะไรคะ หนะ หนู หนูเป็นเพื่อนกับยัยแก้วนะคะ” รีบหลบใบลิ้นร้ายกาจ พลางดันใบหน้าหล่อเหลาออกจากซอกคอตน แต่มันก็ยากเย็นจริง ๆ “ป๊ารู้มานานแล้ว ว่าหนูจินณ์เป็นเพื่อนกับลูกแก้ว” ลิ้นร้อนตวัดเลียที่แผ่นมือนุ่ม เด็กสาวสะดุ้งเยือก รีบเอามือออกตาใบหน้าหล่อเหลานั่นอย่างรวดเร็ว ตาคมกล้าเปล่งประกายวิบวับ เขามองทุกการกระทำของสาวน้อยวัยไร้เดียงสา เขาให้คนเช็คประวัติเพื่อนลูกสาวมาหลายรอบแล้ว ทุกคนต่างเป็นเด็กดี และไม่ทำตัวเสื่อมเสีย ไม่มั่วกับผู้ชาย และทำไม เขาจะไม่รู้ ว่าเด็กสาวตรงหน้านี้ บริสุทธิ์แค่ไหน อีกอย่าง คนที่อุปการะเด็กนี่ เป็นคนที่เขารู้จัก ความมั่นใจจึงเต็มร้อย เพียงแค่คิด ว่าจิรฐาบริสุทธิ์ และสะอาด หัวใจของหนุ่มใหญ่ก็ยิ่งรัวเร็ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more