เมียที่ไม่ได้ ( รัก)

เหยียบตาปลา

บรื้น….บรื้น….บรื้น เอี๊ยดดดด

ราเชนทร์ขับรถมาด้วยความเร็วสูงเหมือนกับว่าชายหนุ่มแกล้งหญิงสาว กระถินที่นั่งรถเข้ามาด้วยถ้าเป็นพ่อเธอขับหน้าจะประมาณ5นาทีแต่นี้คุณราเชนทร์ขับไม่ถึง3นาทีเลยด้วยซ้ำ กระถินที่นั่งตัวเกล็งมาตลอดทางเมื่อรถมาจอดเธอก็แทบคลานลงมาจากรถ

“ ขอบคุณคะพ่อเลี้ยง “ กระถินยกมือไหว้ชายหนุ่มด้วยท่าทางมือสั่นเทา ราเชนทร์ไม่รับไหว้ไม่อะไรทั้งนั้นแถมเขายังเดิน ผ่านหน้าเธอไปเหมือนกับเธอเป็นอากาศทาส

“ อ้าว กระถิน กระถินมากับพ่อเลี้ยงได้ยังไงจ๊ะ “ เสียงแม่เลี้ยง แม่ของพ่อเลี้ยงร้องเรียกถามหญิงสาวออกมาด้วยความสงสัย เพราะเธอรู้ว่าสองคนนี้ไม่ค่อยถูกกัน แต่วันนี้มาด้วยกันดูแปลกๆเธอก็เยถามเด็กสาวที่เป็นคนตรงและก็ไม่โกหกเหมือนคนเป็นลูก

“ สวัสดีคะแม่เลี้ยง พอดีพ่อเลี้ยงผ่านมาเจอกระถินที่ทางเข้าไร่พอดีจ๊ะ พ่อเลี้ยงก็เลยให้กระถินติดรถมาด้วย “ กระถินบอกผู้เป็นนายออกมาเสียงหวาน แม่เลี้ยงรุ่งทิวาเมื่อได้ยินแบบนั้นท่านก็ยิ้มกริ่มออกมา ไม่พูดอะไรแต่ก็หันไปมองผู้เป็นลูกชายพร้อมกับยิ้มกริ่มออกมาเหมือนกับว่ารู้อะไรบางอย่าง ราเชนทร์ที่เห็นสายของแม่มองมาแบบนั้นเขาก็ทำท่าทางเลิ่กลัก ก่อนจะบอกผู้เป็นแม่ออกมา

“ ผมก็แค่ผ่านมาเจอลูกหมาที่หาทางกลับบ้านไม่เจอ ถ้าผมไม่รับกลับมาด้วยก็ดูจะใจดำจนเกินไป ผมก็เลยให้ลูกหมาติดรถมาก็แค่นั้นเองครับคุณแม่ ไม่ได้มีอะไรนี่ครับทำไมคุณแม่ถึงถามอย่างกับว่าเป็นเรื่องใหญ่โตละครับ” พ่อเลี้ยงบอกคนเป็นแม่ด้วยเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับขมวดคิ้วหนามองผู้เป็นแม่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ทำอย่างกับว่าเรื่องที่เขารับกระถินมาด้วยเป็นเรื่องใหญ่ และก็ตื่นเต้นด้วย แม่เลี้ยงรุ่งทิวาเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับสายตาของลูกชายที่มองมายังเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอก็เลยทำเป็นไม่สนใจก่อนจะพูดออกมา

“ ออ้ เหรอแม่ก็แค่ถามดูเท่านั้นแหละแล้วทำไมไม่เอาน้องไปส่งให้ถึงท้ายไร่ละ เอาน้องมาส่งที่นี้แล้วกระถินจะเดินกลับบ้านไหวไหมนะ” แม่เลี้ยง บอกผู้เป็นลูกชาย ราเชนทร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็มองมายังกระถินที่ยืนหน้าตาเลิ่กลักอึดอัด เหมือนกับว่าเธอไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว

“ ไปเองสิครับผมไม่ใช่คนขับรถรับส่งนะครับ แค่ให้ติดรถมาแค่นี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ไปเองสิ” พ่อเลี้ยงหนุ่มพูดออกมาอย่างไม่ใยดี กระถินเมื่อได้ยินแบบนั้นเพราะเธอก็โมโหนะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นเจ้านาย แม่เลี้ยงที่กำลังจะอ้าปากว่าลูกชาย กระถินที่อยากกลับบ้านแล้วเธอก็เลยพูดขึ้นมาก่อนว่า

“ ไม่เป็นไรคะ แค่นี้กระถินก็รบกวนพ่อเลี้ยงมากแล้วคะ ขอบคุณมากนะคะกระถินต้องกลับแล้วคะคุณท่าน พ่อเลี้ยง “ เมื่อกระถินพูดจบเธอก็ทำท่าจะหันหลังเดิน จุ๊ก หาญ เอก สามสหายเพื่อนเล่นของกระถินตั้งแต่เด็กๆก็เดินผ่านมาทางนี้พอดี เพราะตอนนี้พวกสามสหายกำลังจะไปรับปุ๋ยขี้ไก่ ที่โรงไก่พอดี เมื่อแม่เลี้ยงเห็นไอ้สามตัวบาทท่านก็เลยเอ้ยออกมาทันที

“ อย่าเพิ่งไป จุ๊ก หาญ เอก จะไปโรงเลี้ยงไก่รึ ถ้าอย่างนั้นพวกเอ็งช่วยเอาหนูกระถินไปส่งที่ท้ายไร่ด้วยสิ” แม่เลี้ยงผู้เป็นนายใหญ๋สั่งให้ไอ้สามตัวบาทไปส่งกระถิน กระถินที่เห็นเพื่อนเล่นสามคนเธอก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจทันที ไอ้สามตัวก็เหมือนกันทั้ง4คนสนิทกันมาก เพราะพ่อกับแม่ของพวกเขาก็สนิทกันแต่ด้วยความที่มีนิสัยไม่เหมือนกันคือ พวกสามตัวบาทไม่ชอบเรียน ชอบทำงาน แต่ว่ากระถินไม่ชอบลำบากเธอชอบเรียน ก็เลยทำให้ทั้ง4ไม่ค่อยได้เจอกันนอกจากตอนเช้าแป๊บๆเท่านั้ และก็วันเสาร์อาทิตย์เท่านั้นเพราะเป็นวันหยุดของพวกมันเหมือนกัน

“ ได้ครับแม่เลี้ยง เอ้ามาอีกกระถินเดินไวไหมละมึงฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ ใครๆก็เรียกเอ็งกันทั้งสวนว่าอย่าปั่นรถเร็วเพราะรถขนผลไม้มันเยอะ เอ็งก็ไม่สน ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ สมน้ำหน้า” ไอ้จุ๊ก หัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อเห็นไอ้ตัวแสบสภาพเดินไม่ได้ กระถินเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหมั่นพวกมั้นมาก แต่เพราะต่อหน้าแม่เลี้ยงและก็พ่อเลี้ยงเธอก็เลยไม่กล้าว่าพวกมันนอกจาก มองค้อนพวกมันเพื่อให้มันรู้ว่าอย่ามาแซวเธอ เมื่อสามสหายเห็นว่าเพื่อนสาวไม่พอใจก็เลยเลิกแกล้งก่อนจะเดินมาพยุงเธอให้มาขึ้นรถ แต่ระหว่างที่สามเกลอกำลังช่วยเธออยู่นั้น อยู่ๆราเชนทร์ก็ไม่พอใจก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเข้ม แถมคำพูดของเขาฟังแล้วเจ็บแสบเป็นอย่างมาก

“ เธอนี่เป็นผู้หญิงแบบไหน ให้ผู้ชายโดนตัวไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวแบบนี้เดี๋ยวก่อท้องไม่มีพ่อหรอก “ ราเชนทร์พูดออกมาด้วยเสียงเข้ม แต่ว่าคำพูดของเขาเล่นเอาคนฟังที่อยู่ตรงนั้นถึงกับอึ้งกริ่มกรี่ อย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำพูดแบบนี้จะออก มาจากปากของคนที่เป็นเจ้านาย กระถิน จุ๊ก หาญ เอก และก็แม่เลี้ยง ทุกคนต้องตกใจอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่า คำพูดที่ราเชนทร์พูดออกมานั้นเขาคิดดีแล้ว เมื่อทั้ง4คนได้ยินเจ้านายพูดไม่ดีกับกระถิน 3สหายก็เอามือออกจาเพื่อนทันทีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะ ราเชนทร์เป็นเจ้านาย กระถินที่เจ็บตัวแล้วไม่แล้ว เธอก็ต้องมาเจ็บใจอีกแต่ก็ไม่กล้าว่าอะไรก็อย่างที่บอกนะแหละเพราะเขาเป็นเจ้านาย เมื่อกระถินขึ้นมาบนรถกระบะของไร่แล้วเธอก็มานั่งด้านหน้ากับหาญ จุ๊ก กับ เอก นั่งอยู่ทางด้านหลัง

บรื้น…บรื้น…บรื้น

เสียงรถกระบะคันเก่าวิ่งออกมาจากบ้านไม้สักของพ่อเลี้ยงราเชนทร์ แม่เลี้ยงที่รู้สึกไม่พอใจคนเป็นลูกชายเธอก็หันมาว่าคนเป็นลูกในทันที

“ ราเชนทร์ เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป นี้ลูกเป็นอะไรของลูกว่ากระถินแบบนั้นทำไม “ แม่เลี้ยงรุ่งทิวา ถามผู้เป็นลูกชายออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจมากนัก ราเชทร์ที่กำลังจะเดินเข้าบ้านเมื่อโดนคนเป็นแม่ถามแบบนั้นเขาก็หันมามองด้วยสายตาเรียบนิ่งอย่างเดิมก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง

“ ก็จริงนี่ครับ ผมก็แค่ไม่อยากให้ชื่อเสียงของไร่สง่างามเสียหาย แล้วอีกอย่างเรื่องแบบนี้ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวคนจะเอาเราไปนินทาเอาได้ว่า ไม่ดูแลลูกน้องให้ดีจนชิ่งสุกก่อนหาม “ ราเชนทร์เถียงแม่ออกมาอย่างข้างๆคูๆ เพราะเขาก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเขาพูดแบบนั้นทำไม ทั้งที่นิสัยจริงๆแล้วเขาไม่สนใจอะไรใครทั้งนั้น ใครจะเอากับใคร จะท้องกับใครก็ไม่ใช่เรื่องของเขา แต่พอเป็นกระถินเขาก็ไม่รู้เลยว่าทำไมเขาสนใจมากขนาดนั้น แม่เลี้ยงเมื่อได้ยินผู้เป็นลูกชายพูดแบบนั้นเธอก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะลุกเดินออกมาจากตรงนั้น

“ ไอ้กระถินไปทำอะไรให้พ่อเลี้ยงไม่ถูกใจว่ะ ทำไมพ่อเลี้ยงถึงได้เกลียดมันขนาดนั้น” จุ๊กที่นั่งอยู่ท้ายรถ พูดกับเอกออกมาด้วยความสงสารกระถินเป็นอย่างมาก ด้วยความที่เขาโตมากับกระถินทำไมจะไม่รู้ว่าตอนนี้กระถินรู้สึกยังไง

“ เอ้อ นั้นดิ ไอ้แสบเราก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับพ่อเลี้ยงนะ มันออกจะหลบหน้าด้วยซ้ำ กูก็ไม่รู้ว่ะ” เอก เอามือกุมที่หัวเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนไปทำอะไรให้เจ้านายไม่ชอบ จากนั้นการสนทนาก็เงียบลง กระถินที่อยู่ในรถก็เงียบอย่างกับเป่าสากเช่นเดียวกันเธอไม่อยากคิดเลยว่า จะโดนว่าแรงมากขนาดนี้ หาญที่เห็นเพื่อนเงียบด้วยความที่กลัวว่าเพื่อนจะเครียดเขาก็เลยพูดออกมาเพื่อกลบความเงียบทันที

“ อีแสบมึงไปทำอะไรให้พ่อเลี้ยงรึเปล่าว่ะ เหมือนพ่อเลี้ยงจะไม่ค่อยชอบหน้าแกเลย” หาญ ถามเพื่อรักออกมาด้วยความอยากรู้ ถึงจะเรียกว่าไอ้แสบแต่เขาก็รู้ว่าเพื่อนไม่ได้แสบอะไรเลย เธอกับเป็นคนดีซะอีกทุกครั้งที่พวกเขาสามคนต้องการความช่วยเหลือ กระถินจะเป็นคนแรกที่เข้ามาช่วยพวกเขาด้วยซ้ำ นั้นเลยทำให้เขาสงสัยว่ากระถินไปทำอะไรให้ถึงได้ไม่ชอบหน้าเธอขนาดนั้น

“ กูก็ไม่ณู้ว่ะ สงสัยกูไปเยียบที่ตาปลาเขาตอนที่เข้าขับรถเฉี่ยวกับกูละมั้ง ช่างสิฉันไม่อยากคิดแล้วถ้าฉันเก็บเงินได้พอซื้อบ้าน ฉันจะพาพ่อกับแม่ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ฉันไม่มีวันอยู่ที่นี้ตลอดชีวิตหรอก “ กระถินพูดออกมาตามความจริง เธอก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี้นักหรอกยิ่งเจ้าของเขาไม่ชอบเธอแบบนี้เธอยิ่งอยู่ไม่ได้