หลังจากที่นำขนมมาฝากคุณปู่คุณย่าและอยู่ทานมื้อเที่ยงตามคำชวนของคุณย่าแล้วพอถึงช่วงบ่ายมินตราก็เอ่ยขอตัวกลับเพราะรู้ว่าบิดาใกล้จะเดินทางกลับมาถึงบ้านแล้วซึ่งคุณหญิงกรองแก้วกับท่านเจ้าสัวปวินทร์ก็ไม่ได้เอ่ยรั้งหลานสาวคนโตให้อยู่ต่อแต่อย่างใดมินตราจึงจากมาด้วยความสบายใจแต่ในขณะที่กำลังเดินผ่านบริเวณสวนหลังบ้านบทสนทนาของสองแม่ลูกพลันดังมาเข้าหูมินตราทำให้สองขาที่กำลังก้าวเดินพลันหยุดชะงักลง
“คุณแม่ต้องหาทางจัดการนังมินตราให้เร็วที่สุดนะคะ ทำยังไงก็ได้ให้คุณพ่อเกลียดมันจนไม่อยากเห็นหน้ามันอีก”
รอยยิ้มขมขื่นผุดขึ้นบนใบหน้าของมินตราดวงตาที่สดใสเปล่งประกายก่อนหน้านี้พลันหม่นหมองด้วยความหดหู่ใจตั้งแต่เธอรู้ว่าบิดาแอบมีบ้านหลังที่สองจนกระทั่งมารดาเธอตรอมใจและจากไปอย่างไม่สงบมินตราก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับครอบครัวใหม่ของบิดาเลยสักครั้งไม่ใช่ว่าเธอหวาดกลัวหรืออิจฉาเพียงแต่เธออยากใช้ชีวิตอย่างสงบห
