ลงทัณฑ์รัก(เสือ)ร้าย

จุดเริ่มต้นของเรื่องทุกอย่าง น้ำหนึ่ง เธอเป็นเพียงสาวบ้านๆ ที่ฐานะทางครอบครัวไม่ได้ดีเด่นอะไร แต่ก็ยังดีที่พ่อแม่และยายคอยซัพพอร์ตอยู่ตลอด เธอมีเพื่อนอยู่หนึ่งคน เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม รักกันมาก ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด จนกระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็ยังเรียนอยู่ที่เดียวกันคณะเดียวกัน แต่เพราะเธอไม่ได้ทำตัวเป็นจุดเด่น เลยไม่เป็นจุดสนใจจากใครๆ ยกเว้นเพื่อนของเธอ ที่พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็แต่งตัวเก่ง แต่งหน้าเก่ง ทำผมเก่ง จนหลายคนพูดกันหนาหูว่า ไม่น่ามาเป็นเพื่อนกันได้ เพราะต่างกันราวฟ้ากับเหว น้ำหนึ่งแอบชอบเพื่อนในคณะเดียวกัน ซึ่งเรื่องนี้ก็รู้กันแค่สองคน แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จัก ได้คุยกันบ้างผ่านๆ เว้นแต่เพื่อนสนิทของเธอ ที่ดูเหมือนจะค่อนข้างสนิทกับผู้ชายที่เธอกำลังแอบชอบ และแล้ว...มันก็มาถึงวันที่เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกหักหลัง น้ำหนึ่งและเพื่อนสนิทเกิดอุบัติเหตุ จนต้องเข้าโรงพยาบาลพร้อมกัน เธอและเพื่อนอยู่ห้องพิเศษห้องเดียวกัน จะมีเพียงม่านกั้นระหว่างเตียงเท่านั้นที่กั้นทั้งสองให้แยกออกจากกันแต่ไม่สามารถปิดเสียงได้ "อืม..อย่าสิเติร์ด" "เราชอบไหมจริงๆ นะ เราไม่ได้ชอบน้ำหนึ่งสักหน่อย ผู้หญิงแบบนั้นใครจะไปชอบลง" "เดี๋ยวหนึ่งก็ตื่นมาได้ยินหรอก!" "ได้ยินก็ดีสิ จะได้รู้สักทีว่าคนเขาไม่ชอบ มองอยู่นั่นแหละ ขนาดไม่สนใจแล้วนะ" "แต่มันจะดีเหรอ?" "ดีสิ แต่ถ้ากลัว เราคบกันเงียบๆ ก็ได้นะ ส่วนเรื่องน้ำหนึ่งก็ไม่ต้องบอก เพราะถึงยังไงเติร์ดก็ไม่สนใจอยู่แล้ว" "นั่นสินะ แปลกคน ผู้ชายไม่ชอบแทนที่จะดูสารรูปตัวเอง เอ๋อเป็นอีป้าแบบนั้น ต๋องเด็กเนิร์ดในห้องยังไม่ชอบเลย" น้ำหนึ่งได้ยินทุกอย่าง เธอนั่งตัวชาไปหมด พูดอะไรไม่ออกเลยเมื่อได้ยินอย่างนั้น ไม่คิดว่าจะถูกทรยศหักหลังจากเพื่อนสนิท ที่เธอไว้ใจและรักมาก "ขอบใจนะ ที่พูดออกมากันตรงๆ" เธอพูดออกไปอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ม่านกั้นจะค่อยๆ ถูกรูดออกไปไว้ด้านข้าง "นะ หนึ่ง!" "ยินดีด้วยนะ ไหม เติร์ด ขอให้คบกันอย่างราบรื่น มีความสุข"