71
5000 Words
Nagpatuloy ang gabi sa madilim at masikip na eskinita ng Tondo. Sina Gia at Alex ay inihanda ang kanilang mga sarili para sa unang pagsubok na ibinigay ni Hector. Isang kariton ng ilegal na kontrabando ang kanilang kailangang agawin mula sa isang karibal na grupo na tinatawag na "Los Bravos." Ang impormasyon na ibinigay sa kanila ay may isasagawang palitan ng mga armas at droga sa isang lumang warehouse sa gilid ng pier.
“Ready ka na ba, Rico?” tanong ni Gia, gamit ang undercover name ni Alex, habang sila’y naglalakad palapit sa warehouse.
Ngumiti si Alex nang bahagya at sumagot, “Handa na, Lani. Basta magkasama tayo, alam kong kakayanin natin ito.”
Sinigurado nilang kumpleto ang kanilang kagamitan—mga armas, radyo para sa komunikasyon, at mapa ng lugar. Hindi rin nila kinaligtaan ang mga detalye ng escape routes na maaaring gamitin kung sakaling magkaproblema. Alam nilang hindi nila pwedeng ipakita ang anumang kahinaan. Sa mata ng mga sindikato, ang pagpapakita ng takot ay katumbas ng kamatayan.
Sa di kalayuan, nakita nila ang warehouse na tinutukoy ni Hector. Ito’y matanda na, maraming kalawang at basag na mga bintana. Madilim ang paligid maliban sa ilang ilaw na nagmumula sa mga poste sa labas. Nagkalat ang mga tauhan ng "Los Bravos" sa paligid, armado at alerto.
“May plano ba tayo?” tanong ni Gia habang nakayuko sila sa likod ng isang malaking tambak ng mga sirang kahon.
“Oo, sundan natin ‘yung routine nila. Mukhang may oras ang pagpapalit ng bantay. Pagkatapos nun, saka tayo papasok,” sabi ni Alex habang pinagmamasdan ang kilos ng mga kalaban. Kitang-kita sa mata niya ang seryosong pag-iisip at pagplano.
Tumango si Gia. “Tama, timing ang kailangan natin dito.”
Habang naghihintay ng tamang oras, naramdaman ni Gia ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Alam niyang kailangang maging matino at magaling siya. Ang misyon na ito ang kanilang magiging unang hakbang para makapasok nang tuluyan sa grupo ni Salazar. At higit pa rito, ito rin ang kanilang pagkakataon para makapaghiganti sa sindikatong naging dahilan ng maraming pagkamatay ng inosenteng tao.
---
Makalipas ang ilang minuto, nakita nila ang pagpapalit ng bantay sa pangunahing pasukan ng warehouse. Dalawang lalaki ang pumalit sa dalawang umalis. “Ngayon na ang pagkakataon natin,” bulong ni Alex. Mabilis silang kumilos, nagtago sa mga anino ng mga gusali hanggang sa makarating sa gilid ng warehouse.
Tahimik silang naglakad, para silang mga asong-gubat na nagmamasid sa paligid. Si Alex ang unang pumasok sa isang bukas na pintuan sa gilid, sinundan ni Gia. Sa loob, nagulat sila sa dami ng mga armas at droga na nakasalansan sa iba’t ibang kahon at drum. Maraming tao ang abala sa paglipat ng mga gamit at pagbibilang ng mga pakete.
“Mukhang malaking deal ‘to,” bulong ni Gia habang binibilang ang mga tauhan sa loob.
“Oo, kailangan nating gumawa ng ingay para iligaw sila. Hanap tayo ng ibang ruta palabas,” sagot ni Alex. “Pero bago yun, kailangan nating ma-secure ‘yung kariton na ipapadala kay Hector.”
Nakita ni Gia ang isang lumang trak na nakaparada sa may likuran ng warehouse. “Doon. Kailangan nating itulak palabas ‘yan. Mukhang puno ‘yan ng mga kontrabando.”
Mabilis silang kumilos, dahan-dahan lumapit sa trak nang hindi napapansin. Nang malapit na sila, binuksan ni Alex ang pinto ng trak at sinilip ang loob. “Tama nga tayo, punong-puno ito,” sabi niya, sabay balik kay Gia.
“Okay, ako na ang magmamaneho. Bantayan mo ‘yung paligid,” utos ni Gia.
Habang nagmamaneho si Gia ng trak papalabas ng warehouse, nakaramdam siya ng kaba. Pero alam niyang kailangan niyang maging matapang. Hindi sila maaaring magkamali. Sa likod naman ng trak, si Alex ay tahimik na nagmamasid, hinahanda ang kanyang baril sakaling magkaroon ng aberya.
Biglang may sumigaw mula sa loob ng warehouse, “Hoy, sino ‘yan?!” Napalingon ang isang bantay at napansin ang trak na dahan-dahang umaalis. Nagkaroon ng kaguluhan.
“Rico, bilisan mo!” sigaw ni Gia.
Walang sinayang na oras si Alex. “On it!” Mabilis na pumaputok si Alex, tumama ang kanyang mga bala sa mga ilaw na nagbigay ng liwanag sa paligid, dahilan para magdilim ang buong paligid. Nagpatuloy si Gia sa pagmamaneho, sinusubukang takasan ang mga tauhan ng “Los Bravos” na nagsimulang magpaputok ng baril sa kanila.
---
Sa kabila ng kaguluhan, nagawang makalabas nina Gia at Alex mula sa warehouse. Humarurot ang trak sa madilim na eskinita ng Tondo, habang hinahabol sila ng ilang mga sasakyan ng kalaban. Patuloy ang palitan ng putok sa likod ng trak. Mahigpit ang hawak ni Gia sa manibela habang sinusubukang kontrolin ang bilis ng trak sa mga makikitid na daan.
“Malapit na tayo sa rendezvous point, Lani!” sigaw ni Alex habang patuloy na nagpapaputok para takutin ang mga humahabol sa kanila.
“Konting tiis na lang!” sagot ni Gia. Pakiramdam niya ay parang tumitigil ang oras sa bawat ikot ng gulong ng trak. Sa isip niya, kailangan nilang makalayo rito ng buhay.
Nang marating nila ang lugar ng tagpuan, naghihintay na si Hector at ang kanyang mga tauhan. “Ang galing n’yo!” bungad ni Hector habang binabati ang dalawa. “Hindi ko inasahan na makakapuslit kayo nang ganito kabilis.”
Ngumiti si Gia, pagod man, ramdam niya ang tamis ng tagumpay. “Sinabi ko sa’yo, Hector. Kami na ang kailangan mo.”
Ngumiti rin si Alex at binigyan si Gia ng isang pasimpleng high-five. Alam nilang ito pa lang ang simula ng kanilang pakikipagsapalaran sa ilalim ng mundo ng krimen. Ngunit sa bawat hakbang na kanilang gagawin, bawat aksyon na kanilang pipiliin, unti-unti nilang napapalapit ang kanilang mga sarili sa layunin nilang pabagsakin ang sindikatong ito mula sa loob.
---
Habang papalayo sa lugar, ramdam nina Gia at Alex na hindi lamang ito basta misyon—ito’y isang hakbang sa mas malaking plano. Ang plano na magbibigay-daan para sa isang malinis at ligtas na pamayanan, at higit sa lahat, isang hakbang papalapit sa kanilang pagkilala sa tunay na pagkatao ng isa’t isa.
“Iba ka talaga, Lani,” bulong ni Alex habang binabaybay nila ang madilim na daan pauwi. “Salamat at nandiyan ka.”
Ngumiti si Gia. “Hindi ko ito magagawa nang mag-isa, Rico. Team tayo, ‘di ba?”
Sa kanilang mga mata, isang bagong misyon na naman ang magbubukas—hindi lamang laban sa krimen, kundi pati na rin sa kanilang mga puso.
Nagpatuloy ang gabi sa madilim at masikip na eskinita ng Tondo. Sina Gia at Alex ay inihanda ang kanilang mga sarili para sa unang pagsubok na ibinigay ni Hector. Isang kariton ng ilegal na kontrabando ang kanilang kailangang agawin mula sa isang karibal na grupo na tinatawag na "Los Bravos." Ang impormasyon na ibinigay sa kanila ay may isasagawang palitan ng mga armas at droga sa isang lumang warehouse sa gilid ng pier.
“Ready ka na ba, Rico?” tanong ni Gia, gamit ang undercover name ni Alex, habang sila’y naglalakad palapit sa warehouse.
Ngumiti si Alex nang bahagya at sumagot, “Handa na, Lani. Basta magkasama tayo, alam kong kakayanin natin ito.”
Sinigurado nilang kumpleto ang kanilang kagamitan—mga armas, radyo para sa komunikasyon, at mapa ng lugar. Hindi rin nila kinaligtaan ang mga detalye ng escape routes na maaaring gamitin kung sakaling magkaproblema. Alam nilang hindi nila pwedeng ipakita ang anumang kahinaan. Sa mata ng mga sindikato, ang pagpapakita ng takot ay katumbas ng kamatayan.
Sa di kalayuan, nakita nila ang warehouse na tinutukoy ni Hector. Ito’y matanda na, maraming kalawang at basag na mga bintana. Madilim ang paligid maliban sa ilang ilaw na nagmumula sa mga poste sa labas. Nagkalat ang mga tauhan ng "Los Bravos" sa paligid, armado at alerto.
“May plano ba tayo?” tanong ni Gia habang nakayuko sila sa likod ng isang malaking tambak ng mga sirang kahon.
“Oo, sundan natin ‘yung routine nila. Mukhang may oras ang pagpapalit ng bantay. Pagkatapos nun, saka tayo papasok,” sabi ni Alex habang pinagmamasdan ang kilos ng mga kalaban. Kitang-kita sa mata niya ang seryosong pag-iisip at pagplano.
Tumango si Gia. “Tama, timing ang kailangan natin dito.”
Habang naghihintay ng tamang oras, naramdaman ni Gia ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Alam niyang kailangang maging matino at magaling siya. Ang misyon na ito ang kanilang magiging unang hakbang para makapasok nang tuluyan sa grupo ni Salazar. At higit pa rito, ito rin ang kanilang pagkakataon para makapaghiganti sa sindikatong naging dahilan ng maraming pagkamatay ng inosenteng tao.
---
Makalipas ang ilang minuto, nakita nila ang pagpapalit ng bantay sa pangunahing pasukan ng warehouse. Dalawang lalaki ang pumalit sa dalawang umalis. “Ngayon na ang pagkakataon natin,” bulong ni Alex. Mabilis silang kumilos, nagtago sa mga anino ng mga gusali hanggang sa makarating sa gilid ng warehouse.
Tahimik silang naglakad, para silang mga asong-gubat na nagmamasid sa paligid. Si Alex ang unang pumasok sa isang bukas na pintuan sa gilid, sinundan ni Gia. Sa loob, nagulat sila sa dami ng mga armas at droga na nakasalansan sa iba’t ibang kahon at drum. Maraming tao ang abala sa paglipat ng mga gamit at pagbibilang ng mga pakete.
“Mukhang malaking deal ‘to,” bulong ni Gia habang binibilang ang mga tauhan sa loob.
“Oo, kailangan nating gumawa ng ingay para iligaw sila. Hanap tayo ng ibang ruta palabas,” sagot ni Alex. “Pero bago yun, kailangan nating ma-secure ‘yung kariton na ipapadala kay Hector.”
Nakita ni Gia ang isang lumang trak na nakaparada sa may likuran ng warehouse. “Doon. Kailangan nating itulak palabas ‘yan. Mukhang puno ‘yan ng mga kontrabando.”
Mabilis silang kumilos, dahan-dahan lumapit sa trak nang hindi napapansin. Nang malapit na sila, binuksan ni Alex ang pinto ng trak at sinilip ang loob. “Tama nga tayo, punong-puno ito,” sabi niya, sabay balik kay Gia.
“Okay, ako na ang magmamaneho. Bantayan mo ‘yung paligid,” utos ni Gia.
Habang nagmamaneho si Gia ng trak papalabas ng warehouse, nakaramdam siya ng kaba. Pero alam niyang kailangan niyang maging matapang. Hindi sila maaaring magkamali. Sa likod naman ng trak, si Alex ay tahimik na nagmamasid, hinahanda ang kanyang baril sakaling magkaroon ng aberya.
Biglang may sumigaw mula sa loob ng warehouse, “Hoy, sino ‘yan?!” Napalingon ang isang bantay at napansin ang trak na dahan-dahang umaalis. Nagkaroon ng kaguluhan.
“Rico, bilisan mo!” sigaw ni Gia.
Walang sinayang na oras si Alex. “On it!” Mabilis na pumaputok si Alex, tumama ang kanyang mga bala sa mga ilaw na nagbigay ng liwanag sa paligid, dahilan para magdilim ang buong paligid. Nagpatuloy si Gia sa pagmamaneho, sinusubukang takasan ang mga tauhan ng “Los Bravos” na nagsimulang magpaputok ng baril sa kanila.
---
Sa kabila ng kaguluhan, nagawang makalabas nina Gia at Alex mula sa warehouse. Humarurot ang trak sa madilim na eskinita ng Tondo, habang hinahabol sila ng ilang mga sasakyan ng kalaban. Patuloy ang palitan ng putok sa likod ng trak. Mahigpit ang hawak ni Gia sa manibela habang sinusubukang kontrolin ang bilis ng trak sa mga makikitid na daan.
“Malapit na tayo sa rendezvous point, Lani!” sigaw ni Alex habang patuloy na nagpapaputok para takutin ang mga humahabol sa kanila.
“Konting tiis na lang!” sagot ni Gia. Pakiramdam niya ay parang tumitigil ang oras sa bawat ikot ng gulong ng trak. Sa isip niya, kailangan nilang makalayo rito ng buhay.
Nang marating nila ang lugar ng tagpuan, naghihintay na si Hector at ang kanyang mga tauhan. “Ang galing n’yo!” bungad ni Hector habang binabati ang dalawa. “Hindi ko inasahan na makakapuslit kayo nang ganito kabilis.”
Ngumiti si Gia, pagod man, ramdam niya ang tamis ng tagumpay. “Sinabi ko sa’yo, Hector. Kami na ang kailangan mo.”
Ngumiti rin si Alex at binigyan si Gia ng isang pasimpleng high-five. Alam nilang ito pa lang ang simula ng kanilang pakikipagsapalaran sa ilalim ng mundo ng krimen. Ngunit sa bawat hakbang na kanilang gagawin, bawat aksyon na kanilang pipiliin, unti-unti nilang napapalapit ang kanilang mga sarili sa layunin nilang pabagsakin ang sindikatong ito mula sa loob.
---
Habang papalayo sa lugar, ramdam nina Gia at Alex na hindi lamang ito basta misyon—ito’y isang hakbang sa mas malaking plano. Ang plano na magbibigay-daan para sa isang malinis at ligtas na pamayanan, at higit sa lahat, isang hakbang papalapit sa kanilang pagkilala sa tunay na pagkatao ng isa’t isa.
“Iba ka talaga, Lani,” bulong ni Alex habang binabaybay nila ang madilim na daan pauwi. “Salamat at nandiyan ka.”
Ngumiti si Gia. “Hindi ko ito magagawa nang mag-isa, Rico. Team tayo, ‘di ba?”
Sa kanilang mga mata, isang bagong misyon na naman ang magbubukas—hindi lamang laban sa krimen, kundi pati na rin sa kanilang mga puso.
Nagpatuloy ang gabi sa madilim at masikip na eskinita ng Tondo. Sina Gia at Alex ay inihanda ang kanilang mga sarili para sa unang pagsubok na ibinigay ni Hector. Isang kariton ng ilegal na kontrabando ang kanilang kailangang agawin mula sa isang karibal na grupo na tinatawag na "Los Bravos." Ang impormasyon na ibinigay sa kanila ay may isasagawang palitan ng mga armas at droga sa isang lumang warehouse sa gilid ng pier.
“Ready ka na ba, Rico?” tanong ni Gia, gamit ang undercover name ni Alex, habang sila’y naglalakad palapit sa warehouse.
Ngumiti si Alex nang bahagya at sumagot, “Handa na, Lani. Basta magkasama tayo, alam kong kakayanin natin ito.”
Sinigurado nilang kumpleto ang kanilang kagamitan—mga armas, radyo para sa komunikasyon, at mapa ng lugar. Hindi rin nila kinaligtaan ang mga detalye ng escape routes na maaaring gamitin kung sakaling magkaproblema. Alam nilang hindi nila pwedeng ipakita ang anumang kahinaan. Sa mata ng mga sindikato, ang pagpapakita ng takot ay katumbas ng kamatayan.
Sa di kalayuan, nakita nila ang warehouse na tinutukoy ni Hector. Ito’y matanda na, maraming kalawang at basag na mga bintana. Madilim ang paligid maliban sa ilang ilaw na nagmumula sa mga poste sa labas. Nagkalat ang mga tauhan ng "Los Bravos" sa paligid, armado at alerto.
“May plano ba tayo?” tanong ni Gia habang nakayuko sila sa likod ng isang malaking tambak ng mga sirang kahon.
“Oo, sundan natin ‘yung routine nila. Mukhang may oras ang pagpapalit ng bantay. Pagkatapos nun, saka tayo papasok,” sabi ni Alex habang pinagmamasdan ang kilos ng mga kalaban. Kitang-kita sa mata niya ang seryosong pag-iisip at pagplano.
Tumango si Gia. “Tama, timing ang kailangan natin dito.”
Habang naghihintay ng tamang oras, naramdaman ni Gia ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Alam niyang kailangang maging matino at magaling siya. Ang misyon na ito ang kanilang magiging unang hakbang para makapasok nang tuluyan sa grupo ni Salazar. At higit pa rito, ito rin ang kanilang pagkakataon para makapaghiganti sa sindikatong naging dahilan ng maraming pagkamatay ng inosenteng tao.
---
Makalipas ang ilang minuto, nakita nila ang pagpapalit ng bantay sa pangunahing pasukan ng warehouse. Dalawang lalaki ang pumalit sa dalawang umalis. “Ngayon na ang pagkakataon natin,” bulong ni Alex. Mabilis silang kumilos, nagtago sa mga anino ng mga gusali hanggang sa makarating sa gilid ng warehouse.
Tahimik silang naglakad, para silang mga asong-gubat na nagmamasid sa paligid. Si Alex ang unang pumasok sa isang bukas na pintuan sa gilid, sinundan ni Gia. Sa loob, nagulat sila sa dami ng mga armas at droga na nakasalansan sa iba’t ibang kahon at drum. Maraming tao ang abala sa paglipat ng mga gamit at pagbibilang ng mga pakete.
“Mukhang malaking deal ‘to,” bulong ni Gia habang binibilang ang mga tauhan sa loob.
“Oo, kailangan nating gumawa ng ingay para iligaw sila. Hanap tayo ng ibang ruta palabas,” sagot ni Alex. “Pero bago yun, kailangan nating ma-secure ‘yung kariton na ipapadala kay Hector.”
Nakita ni Gia ang isang lumang trak na nakaparada sa may likuran ng warehouse. “Doon. Kailangan nating itulak palabas ‘yan. Mukhang puno ‘yan ng mga kontrabando.”
Mabilis silang kumilos, dahan-dahan lumapit sa trak nang hindi napapansin. Nang malapit na sila, binuksan ni Alex ang pinto ng trak at sinilip ang loob. “Tama nga tayo, punong-puno ito,” sabi niya, sabay balik kay Gia.
“Okay, ako na ang magmamaneho. Bantayan mo ‘yung paligid,” utos ni Gia.
Habang nagmamaneho si Gia ng trak papalabas ng warehouse, nakaramdam siya ng kaba. Pero alam niyang kailangan niyang maging matapang. Hindi sila maaaring magkamali. Sa likod naman ng trak, si Alex ay tahimik na nagmamasid, hinahanda ang kanyang baril sakaling magkaroon ng aberya.
Biglang may sumigaw mula sa loob ng warehouse, “Hoy, sino ‘yan?!” Napalingon ang isang bantay at napansin ang trak na dahan-dahang umaalis. Nagkaroon ng kaguluhan.
“Rico, bilisan mo!” sigaw ni Gia.
Walang sinayang na oras si Alex. “On it!” Mabilis na pumaputok si Alex, tumama ang kanyang mga bala sa mga ilaw na nagbigay ng liwanag sa paligid, dahilan para magdilim ang buong paligid. Nagpatuloy si Gia sa pagmamaneho, sinusubukang takasan ang mga tauhan ng “Los Bravos” na nagsimulang magpaputok ng baril sa kanila.
---
Sa kabila ng kaguluhan, nagawang makalabas nina Gia at Alex mula sa warehouse. Humarurot ang trak sa madilim na eskinita ng Tondo, habang hinahabol sila ng ilang mga sasakyan ng kalaban. Patuloy ang palitan ng putok sa likod ng trak. Mahigpit ang hawak ni Gia sa manibela habang sinusubukang kontrolin ang bilis ng trak sa mga makikitid na daan.
“Malapit na tayo sa rendezvous point, Lani!” sigaw ni Alex habang patuloy na nagpapaputok para takutin ang mga humahabol sa kanila.
“Konting tiis na lang!” sagot ni Gia. Pakiramdam niya ay parang tumitigil ang oras sa bawat ikot ng gulong ng trak. Sa isip niya, kailangan nilang makalayo rito ng buhay.
Nang marating nila ang lugar ng tagpuan, naghihintay na si Hector at ang kanyang mga tauhan. “Ang galing n’yo!” bungad ni Hector habang binabati ang dalawa. “Hindi ko inasahan na makakapuslit kayo nang ganito kabilis.”
Ngumiti si Gia, pagod man, ramdam niya ang tamis ng tagumpay. “Sinabi ko sa’yo, Hector. Kami na ang kailangan mo.”
Ngumiti rin si Alex at binigyan si Gia ng isang pasimpleng high-five. Alam nilang ito pa lang ang simula ng kanilang pakikipagsapalaran sa ilalim ng mundo ng krimen. Ngunit sa bawat hakbang na kanilang gagawin, bawat aksyon na kanilang pipiliin, unti-unti nilang napapalapit ang kanilang mga sarili sa layunin nilang pabagsakin ang sindikatong ito mula sa loob.
---
Habang papalayo sa lugar, ramdam nina Gia at Alex na hindi lamang ito basta misyon—ito’y isang hakbang sa mas malaking plano. Ang plano na magbibigay-daan para sa isang malinis at ligtas na pamayanan, at higit sa lahat, isang hakbang papalapit sa kanilang pagkilala sa tunay na pagkatao ng isa’t isa.
“Iba ka talaga, Lani,” bulong ni Alex habang binabaybay nila ang madilim na daan pauwi. “Salamat at nandiyan ka.”
Ngumiti si Gia. “Hindi ko ito magagawa nang mag-isa, Rico. Team tayo, ‘di ba?”
Sa kanilang mga mata, isang bagong misyon na naman ang magbubukas—hindi lamang laban sa krimen, kundi pati na rin sa kanilang mga puso.
Nagpatuloy ang gabi sa madilim at masikip na eskinita ng Tondo. Sina Gia at Alex ay inihanda ang kanilang mga sarili para sa unang pagsubok na ibinigay ni Hector. Isang kariton ng ilegal na kontrabando ang kanilang kailangang agawin mula sa isang karibal na grupo na tinatawag na "Los Bravos." Ang impormasyon na ibinigay sa kanila ay may isasagawang palitan ng mga armas at droga sa isang lumang warehouse sa gilid ng pier.
“Ready ka na ba, Rico?” tanong ni Gia, gamit ang undercover name ni Alex, habang sila’y naglalakad palapit sa warehouse.
Ngumiti si Alex nang bahagya at sumagot, “Handa na, Lani. Basta magkasama tayo, alam kong kakayanin natin ito.”
Sinigurado nilang kumpleto ang kanilang kagamitan—mga armas, radyo para sa komunikasyon, at mapa ng lugar. Hindi rin nila kinaligtaan ang mga detalye ng escape routes na maaaring gamitin kung sakaling magkaproblema. Alam nilang hindi nila pwedeng ipakita ang anumang kahinaan. Sa mata ng mga sindikato, ang pagpapakita ng takot ay katumbas ng kamatayan.
Sa di kalayuan, nakita nila ang warehouse na tinutukoy ni Hector. Ito’y matanda na, maraming kalawang at basag na mga bintana. Madilim ang paligid maliban sa ilang ilaw na nagmumula sa mga poste sa labas. Nagkalat ang mga tauhan ng "Los Bravos" sa paligid, armado at alerto.
“May plano ba tayo?” tanong ni Gia habang nakayuko sila sa likod ng isang malaking tambak ng mga sirang kahon.
“Oo, sundan natin ‘yung routine nila. Mukhang may oras ang pagpapalit ng bantay. Pagkatapos nun, saka tayo papasok,” sabi ni Alex habang pinagmamasdan ang kilos ng mga kalaban. Kitang-kita sa mata niya ang seryosong pag-iisip at pagplano.
Tumango si Gia. “Tama, timing ang kailangan natin dito.”
Habang naghihintay ng tamang oras, naramdaman ni Gia ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Alam niyang kailangang maging matino at magaling siya. Ang misyon na ito ang kanilang magiging unang hakbang para makapasok nang tuluyan sa grupo ni Salazar. At higit pa rito, ito rin ang kanilang pagkakataon para makapaghiganti sa sindikatong naging dahilan ng maraming pagkamatay ng inosenteng tao.
---
Makalipas ang ilang minuto, nakita nila ang pagpapalit ng bantay sa pangunahing pasukan ng warehouse. Dalawang lalaki ang pumalit sa dalawang umalis. “Ngayon na ang pagkakataon natin,” bulong ni Alex. Mabilis silang kumilos, nagtago sa mga anino ng mga gusali hanggang sa makarating sa gilid ng warehouse.
Tahimik silang naglakad, para silang mga asong-gubat na nagmamasid sa paligid. Si Alex ang unang pumasok sa isang bukas na pintuan sa gilid, sinundan ni Gia. Sa loob, nagulat sila sa dami ng mga armas at droga na nakasalansan sa iba’t ibang kahon at drum. Maraming tao ang abala sa paglipat ng mga gamit at pagbibilang ng mga pakete.
“Mukhang malaking deal ‘to,” bulong ni Gia habang binibilang ang mga tauhan sa loob.
“Oo, kailangan nating gumawa ng ingay para iligaw sila. Hanap tayo ng ibang ruta palabas,” sagot ni Alex. “Pero bago yun, kailangan nating ma-secure ‘yung kariton na ipapadala kay Hector.”
Nakita ni Gia ang isang lumang trak na nakaparada sa may likuran ng warehouse. “Doon. Kailangan nating itulak palabas ‘yan. Mukhang puno ‘yan ng mga kontrabando.”
Mabilis silang kumilos, dahan-dahan lumapit sa trak nang hindi napapansin. Nang malapit na sila, binuksan ni Alex ang pinto ng trak at sinilip ang loob. “Tama nga tayo, punong-puno ito,” sabi niya, sabay balik kay Gia.
“Okay, ako na ang magmamaneho. Bantayan mo ‘yung paligid,” utos ni Gia.
Habang nagmamaneho si Gia ng trak papalabas ng warehouse, nakaramdam siya ng kaba. Pero alam niyang kailangan niyang maging matapang. Hindi sila maaaring magkamali. Sa likod naman ng trak, si Alex ay tahimik na nagmamasid, hinahanda ang kanyang baril sakaling magkaroon ng aberya.
Biglang may sumigaw mula sa loob ng warehouse, “Hoy, sino ‘yan?!” Napalingon ang isang bantay at napansin ang trak na dahan-dahang umaalis. Nagkaroon ng kaguluhan.
“Rico, bilisan mo!” sigaw ni Gia.
Walang sinayang na oras si Alex. “On it!” Mabilis na pumaputok si Alex, tumama ang kanyang mga bala sa mga ilaw na nagbigay ng liwanag sa paligid, dahilan para magdilim ang buong paligid. Nagpatuloy si Gia sa pagmamaneho, sinusubukang takasan ang mga tauhan ng “Los Bravos” na nagsimulang magpaputok ng baril sa kanila.
---
Sa kabila ng kaguluhan, nagawang makalabas nina Gia at Alex mula sa warehouse. Humarurot ang trak sa madilim na eskinita ng Tondo, habang hinahabol sila ng ilang mga sasakyan ng kalaban. Patuloy ang palitan ng putok sa likod ng trak. Mahigpit ang hawak ni Gia sa manibela habang sinusubukang kontrolin ang bilis ng trak sa mga makikitid na daan.
“Malapit na tayo sa rendezvous point, Lani!” sigaw ni Alex habang patuloy na nagpapaputok para takutin ang mga humahabol sa kanila.
“Konting tiis na lang!” sagot ni Gia. Pakiramdam niya ay parang tumitigil ang oras sa bawat ikot ng gulong ng trak. Sa isip niya, kailangan nilang makalayo rito ng buhay.
Nang marating nila ang lugar ng tagpuan, naghihintay na si Hector at ang kanyang mga tauhan. “Ang galing n’yo!” bungad ni Hector habang binabati ang dalawa. “Hindi ko inasahan na makakapuslit kayo nang ganito kabilis.”
Ngumiti si Gia, pagod man, ramdam niya ang tamis ng tagumpay. “Sinabi ko sa’yo, Hector. Kami na ang kailangan mo.”
Ngumiti rin si Alex at binigyan si Gia ng isang pasimpleng high-five. Alam nilang ito pa lang ang simula ng kanilang pakikipagsapalaran sa ilalim ng mundo ng krimen. Ngunit sa bawat hakbang na kanilang gagawin, bawat aksyon na kanilang pipiliin, unti-unti nilang napapalapit ang kanilang mga sarili sa layunin nilang pabagsakin ang sindikatong ito mula sa loob.
---
Habang papalayo sa lugar, ramdam nina Gia at Alex na hindi lamang ito basta misyon—ito’y isang hakbang sa mas malaking plano. Ang plano na magbibigay-daan para sa isang malinis at ligtas na pamayanan, at higit sa lahat, isang hakbang papalapit sa kanilang pagkilala sa tunay na pagkatao ng isa’t isa.
“Iba ka talaga, Lani,” bulong ni Alex habang binabaybay nila ang madilim na daan pauwi. “Salamat at nandiyan ka.”
Ngumiti si Gia. “Hindi ko ito magagawa nang mag-isa, Rico. Team tayo, ‘di ba?”
Sa kanilang mga mata, isang bagong misyon na naman ang magbubukas—hindi lamang laban sa krimen, kundi pati na rin sa kanilang mga puso.
Nagpatuloy ang gabi sa madilim at masikip na eskinita ng Tondo. Sina Gia at Alex ay inihanda ang kanilang mga sarili para sa unang pagsubok na ibinigay ni Hector. Isang kariton ng ilegal na kontrabando ang kanilang kailangang agawin mula sa isang karibal na grupo na tinatawag na "Los Bravos." Ang impormasyon na ibinigay sa kanila ay may isasagawang palitan ng mga armas at droga sa isang lumang warehouse sa gilid ng pier.
“Ready ka na ba, Rico?” tanong ni Gia, gamit ang undercover name ni Alex, habang sila’y naglalakad palapit sa warehouse.
Ngumiti si Alex nang bahagya at sumagot, “Handa na, Lani. Basta magkasama tayo, alam kong kakayanin natin ito.”
Sinigurado nilang kumpleto ang kanilang kagamitan—mga armas, radyo para sa komunikasyon, at mapa ng lugar. Hindi rin nila kinaligtaan ang mga detalye ng escape routes na maaaring gamitin kung sakaling magkaproblema. Alam nilang hindi nila pwedeng ipakita ang anumang kahinaan. Sa mata ng mga sindikato, ang pagpapakita ng takot ay katumbas ng kamatayan.
Sa di kalayuan, nakita nila ang warehouse na tinutukoy ni Hector. Ito’y matanda na, maraming kalawang at basag na mga bintana. Madilim ang paligid maliban sa ilang ilaw na nagmumula sa mga poste sa labas. Nagkalat ang mga tauhan ng "Los Bravos" sa paligid, armado at alerto.
“May plano ba tayo?” tanong ni Gia habang nakayuko sila sa likod ng isang malaking tambak ng mga sirang kahon.
“Oo, sundan natin ‘yung routine nila. Mukhang may oras ang pagpapalit ng bantay. Pagkatapos nun, saka tayo papasok,” sabi ni Alex habang pinagmamasdan ang kilos ng mga kalaban. Kitang-kita sa mata niya ang seryosong pag-iisip at pagplano.
Tumango si Gia. “Tama, timing ang kailangan natin dito.”
Habang naghihintay ng tamang oras, naramdaman ni Gia ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Alam niyang kailangang maging matino at magaling siya. Ang misyon na ito ang kanilang magiging unang hakbang para makapasok ng
Mabilis silang kumilos, dahan-dahan lumapit sa trak nang hindi napapansin. Nang malapit na
“Rico, bilisan mo!” sigaw ni Gia.
Walang sinayang na oras si Alex. “On it!” Mabilis na pumaputok si Alex, tumama ang kanyang mga bala sa mga ilaw na nagbigay ng liwanag sa paligid, dahilan para magdilim ang buong paligid. Nagpatuloy si Gia sa pagmamaneho, sinusubukang takasan ang mga tauhan ng “Los Bravos” na nagsimulang magpaputok ng baril sa kanila.
---
Sa kabila ng kaguluhan, nagawang makalabas nina Gia at Alex mula sa warehouse. Humarurot ang trak sa madilim na eskinita ng Tondo, habang hinahabol sila ng ilang mga sasakyan ng kalaban. Patuloy ang palitan ng putok sa likod ng trak. Mahigpit ang hawak ni Gia sa manibela habang sinusubukang kontrolin ang bilis ng trak sa mga makikitid na daan.
“Malapit na tayo sa rendezvous point, Lani!” sigaw ni Alex habang patuloy na nagpapaputok para takutin ang mga humahabol sa kanila.
“Konting tiis na lang!” sagot ni Gia. Pakiramdam niya ay parang tumitigil ang oras sa bawat ikot ng gulong ng trak. Sa isip niya, kailangan nilang makalayo rito ng buhay.
Nang marating nila ang lugar ng tagpuan, naghihintay na si Hector at ang kanyang mga tauhan. “Ang galing n’yo!” bungad ni Hector habang binabati ang dalawa. “Hindi ko inasahan na makakapuslit kayo nang ganito kabilis.”
Ngumiti si Gia, pagod man, ramdam niya ang tamis ng tagumpay. “Sinabi ko sa’yo, Hector. Kami na ang kailangan mo.”
Ngumiti rin si Alex at binigyan si Gia ng isang pasimpleng high-five. Alam nilang ito pa lang ang simula ng kanilang pakikipagsapalaran sa ilalim ng mundo ng krimen. Ngunit sa bawat hakbang na kanilang gagawin, bawat aksyon na kanilang pipiliin, unti-unti nilang napapalapit ang kanilang mga sarili sa layunin nilang pabagsakin ang sindikatong ito mula sa loob.
---
Habang papalayo sa lugar, ramdam nina Gia at Alex na hindi lamang ito basta misyon—ito’y isang hakbang sa mas malaking plano. Ang plano na magbibigay-daan para sa isang malinis at ligtas na hcjg
- Writer
