ร้อนรัก CEO เจ้าเสน่ห์

บทที่1. พวกชอบสร้างความร้าวฉาน

หญิงสาวในชุดผ้าฝ้ายย้อมครามนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยสีหน้ายากจะอธิบาย  ในหน้าข่าวสังคมมีภาพข่าวการบริจาคเงินเพื่อสมทบทุนสร้างโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยเด็กของเซเลบฯ สาวที่เพิ่งมีข่าววิวาห์ไปไม่กี่เดือนถ่ายรูปคู่กับ CEO หนุ่มเจ้าของโรงแรมหรูระดับห้าดาว

ลักษณ์ณารา ไขแสง เจ้าของร้านพรรณนา ร้านกรีนช็อปเล็กๆ แต่กำลังเป็นแบรนด์น้องใหม่ได้รับการจับตามองมากในขณะนี้ หญิงสาวเสยผมสั้นประบ่าที่ดัดเป็นลอนอ่อนของตัวเองอย่างเคยชิน เธอจำได้ชัดเจนว่า ‘ดารัณ’ เพื่อนรักเคยเปรยกับเธอเรื่อง ‘การ์เร็ต แบล็ค’ ที่เข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของเธอจนทำให้สามีของดารัณเข้าใจผิด ถึงแม้สามีของดารัณจะเป็นคุณหมอที่ดูเป็นคนมีเหตุผล แต่เธอกลับไม่ไว้ใจผู้ชายตาน้ำขาวคนนั้นที่รู้ทั้งรู้ว่าดารัณแต่งงานแล้วยังคิดจะเป็นมือที่สามอีกมันน่าปวดหัวแทนเสียจริง

  “หน้าตาก็ดีทำไมเป็นพวกชอบสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่นนะ”

 ลักษณ์ณาราพึมพำแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานเปิดคอมพิวเตอร์เสิร์สประวัติ ‘การ์เร็ต แบล็ค’ CEO หนุ่มวัย 36 ที่ยังโสดเป็นที่หมายปองของสาวๆ ซ้ำยังมีฉายาคาสโนว่าอีกต่างหาก   เรื่องฉาวมีพอๆ กับความสามารถในการพัฒนาสินทรัพย์หลายพันล้านของตัวเองเลยจริงๆ เขาเป็นผู้ชายที่ไม่อยู่ในสายตาเธอเลยด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะต้องทำอะไรสักอย่าง การงานที่ยุ่งเหยิงแถมต้องมารับรู้เรื่องแย่ๆ ของคนรวยอีก หญิงสาวอยากออกไปผ่อนคลายบ้าง เธอถอนหายใจเบาๆ ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานบิดตัวไปมาแก้เมื่อยขบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหยิบกุญแจรถออกจากบ้านทั้งที่สี่ทุ่มกว่าแล้วก็ตาม

  เสียงเพลงและไฟสลัวในผับไฮโซกลางกรุงดูจะไม่ช่วยให้ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตผ้าเนื้อดีสีดำเรียบขรึมอารมณ์ดีขึ้นมาได้  ‘การ์เร็ต แบล็ค’ CEO เจ้าของโรงแรมและรีสอร์ทระดับห้าดาวในหลายประเทศ ซ้ำยังมีอีกหลายแห่งทั่วทุกมุมโลก เขาใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในประเทศไทยจนพูดไทยได้ชัด และเป็นเจ้าของใบหน้าคมเข้มที่ทำให้สาวๆ อ่อนระทวย มือใหญ่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แม้จะมีสาวสวยสุดเซ็กซี่แนบข้างทั้งซ้ายและขวาแต่เขากลับเบื่อหน่ายอย่างที่ไม่เคยเป็น 

  “เป็นอะไรไปคะการ์เร็ต” สาวสวยคนหนึ่งกระซิบถาม นิ้วเรียวไต่ที่กระดุมบนแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม

  “แค่เบื่อๆ” ชายหนุ่มยักไหล่ คงมีเพียงเครื่องดื่มในมือที่เรียกความสนใจจากเขาได้

“พูดแบบนี้น่าน้อยใจจัง” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงสดเผยอขึ้นอย่างเชิญชวน “หรือว่าเราจะเปลี่ยนบรรยากาศทำอะไรที่สนุกกว่านี้ดีคะ”

 ดวงตาสีเขียวเข้มดุจน้ำทะเลลึกมองไปที่สองสาวที่ขนาบข้างของเขา ความสวยของพวกเธอไม่น้อยกว่าหญิงสาวคนอื่นๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ดูเหมือนว่าอารมณ์เบื่อหน่ายที่เกิดขึ้นมันคงไม่ถูกกำจัดได้ง่ายดายด้วยผู้หญิงสองคนนี้แน่ ปีนี้เขาอายุ 36 ปีแล้วยังครองความเป็นโสดไม่คิดเรื่องแต่งงานให้ปวดหัว แต่ก็แน่นอนว่าเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง แต่ก็มีบางคนที่ผ่านเข้ามาให้รู้สึก ‘ถูกใจ’ บ้าง

  ชีวิตการงานยุ่งหลายตลบเขาก็รับมือได้เสมอ แต่เมื่อหลายเดือนก่อนเขาเกิด ‘ถูกใจ’ หญิงสาวที่แต่งงานแล้วเข้าให้ เขารู้นิสัยที่แก้ไม่หายของตัวเองดีและไม่คิดอยากแก้นั้นก็คือ “อยากได้อะไรก็ต้องได้” แม้เขาจะพยายามตามตื้อเธออยู่หลายครั้งแต่อีกฝ่ายไม่มีเยื่อใยให้ เขาก็พร้อมที่จบความสัมพันธ์ที่ยังไม่ได้เริ่ม ทุกความรู้สึกที่เคยมีมันคลี่คลายเบาบางลงไปมาก และเมื่อต้องร่วมงานกับเธอคนนั้นอีกครั้ง เขากลับรู้สึกว่าเธอเป็นมิตร เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเขา แต่หลายคนไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนั้น

  มือใหญ่ที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มชะงักไปอึดใจ ดวงตาสีเขียวของเขาเห็นร่างเพรียวในชุดเดรสลูกไม้กระโปรงยาวเหนือเข่าเล็กน้อยเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาของเธอจ้องเขม็งมาทางเขาเหมือนเห็นเขาเป็นเป้าหมายและมันยิ่งย้ำชัดเมื่อริมฝีปากหยักสวยยกยิ้มที่มุมปาก และเดินตรงเข้ามานั่งที่โซฟาตรงข้ามกับเขาโดยไม่ขออนุญาต เรียวขาสวยยกขึ้นไขว่ห้าง  หญิงสาวเจ้าของผมยาวประบ่าดัดเป็นลอนสวยเอนหลังพิงพนักโซฟาด้วยท่าทีสบายๆ  ไม่สนใจสายตาของสองสาวที่นั่งขนาบข้างกับชายหนุ่มที่จ้องมองผู้มาใหม่ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว

  “ผมเข้าใจว่าผับที่นี่เข้าได้เฉพาะเมมเบอร์เท่านั้น” เขากระตุกยิ้มที่มุมปาก อารมณ์เบื่อหน่ายกลับเลือนหายไป

  “ใช่ค่ะ” หญิงสาวโปรยยิ้มหวาน “แต่ไม่ใช่มีแค่คุณที่เป็นสมาชิกนี่คะ”

  “เรื่องนั้นผมรู้” เขายิ้มจนเกือบจะเป็นหัวเราะ “แค่ไม่คิดว่าคนอย่างคุณลักษณ์ณาราจะสนใจสถานที่แบบนี้นี่ครับ”

   หญิงสาวหัวเราะไม่รู้สะเทือนกับประโยคเหน็บแหนมของเขาสักนิด เธอโน้มตัวมาใกล้ปรายตาสำรวจอีกฝ่ายอย่างประเมินราคา 

“แค่เมมเบอร์ไม่ต้องรวยแค่มีเงินก็สมัครได้ค่ะ”

การ์เร็ตถึงกับแหงนหน้าหัวเราะ เขาเรียกบริกรสั่งเครื่องดื่มให้หญิงสาวในชุดดำตรงหน้า เขาคุ้นเคยกับเธอดี ลักษณ์นารา ไขแสง เพื่อนสาวคนสนิทของ ดารัณ หญิงสาวอีกคนที่เขาเคยสนใจแต่เธอแต่งงานแล้วและมั่นคงในความรักที่มีต่อสามีของเธอ เขายอมรับว่าสิ่งที่เขาทำต่อดารัณเป็นสิ่งผิดแต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตนเองเป็นคนเลวอะไร เพราะอย่างไรเขากับดารัณก็ยังไม่มีอะไรเกินเลย  และที่สำคัญมันเป็นความรู้สึกที่อยากเอาชนะมากกว่ารักใคร่จริงจังอะไร