การ์เร็ตแค่พยักหน้ารับ แล้วหันมาทางลักษณ์ณารา
“นี่คุณบุรินทร์ เป็นคนดูแลงานที่นี่”
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“ไปที่พักก่อนแล้วค่อยคุยกัน” การ์เร็ตแตะแผ่นหลังให้ลักษณ์ณาราเดินมาที่รถอีกครั้ง
ลักษณ์ณาราได้แต่ยิ้มค้าง เขาไม่แนะนำเธอว่าเป็นใครทำเหมือนไม่อยากให้ใครรู้ ใครเห็น ถ้าเธอถูกฆ่าทิ้งทะเลก็คงไม่มีใครรู้ละซินะว่าเธอได้มาที่เกาะแห่งนี้ แต่เวลาที่สำคัญกว่าคือเธอเมาคลื่นและอยากอยู่นิ่งๆ เต็มทีแล้ว และโชคดีเหมือนคำขอของเธอจะเป็นผล การ์เร็ตขับรถออกมาเพียงสิบนาทีก็ถึงบ้านหลังหนึ่ง ดูเป็นบ้านคนธรรมดาไม่ใช่รีสอร์ทอะไร
“บ้านนี้ผมเช่าไว้เวลามาดูงานที่นี่” เขาพูดเหมือนเดาความคิดของหญิงสาวได้ “พักที่นี่สักครู่แล้วค่อยคุยเรื่องงานกัน”
“ก็ดีค่ะ”
ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อกรกับเขานักหรอก เธอหยิบกระเป๋าคล้องไหล่แล้วเดินตามเขาเข้ามาในบ้าน ซึ่งเป็นลักษณะบ้านชั้นเดียว ต้นไม้ใหญ่ปลูกเป็นแนวร
