“เกิดอะไรขึ้นหรือครับ” เขาแสร้งทำหน้าตกใจเล่นละครตามลักษณ์ณาราไปด้วย
“คุณแม่สามีของดารัณไม่สบายค่ะ ดารัณต้องดูแลท่านคงไม่สะดวกไปกับคุณแน่ๆ”
“แย่จริง ผมว่างแค่วันนี้ด้วยซิ”
“ถ้าไม่รังเกียจ ดิฉันขอรับหน้าที่ค่ะ แล้วจะจดรายละเอียดทุกอย่างไปรายงานดารัณเองค่ะ”
“ผมต่างหากที่รู้สึกเป็นเกียรติ” เขายิ้มและแอบเหลือบมองไปทางผู้ชายหน้าตี๋ที่มีสีหน้าไม่พอใจจ้องมองอยู่
“ขอฉันบอกเด็กที่ร้านก่อนนะคะ”
เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ ลักษณ์ณาราได้แต่บ่นในใจแล้วหมุนตัวเดินกลับมาทางหนูนากับเกริกที่คุยงานกันอยู่ เธอยิ้มให้เขานิดๆ และกล่าวขอโทษที่ไม่อาจต้อนรับเขาได้เต็มที่
“พี่หนิงไปทำงานเถอะคะ ทางนี้หนูนารับมือไหว เอ่อ..พอดีจะมีเพื่อนหนูนามาช่วยอีกคนด้วยนะคะ”
“อ้อ...งั้นพี่ฝากร้านด้วยนะ พี่ออกไปกับลูกค้าก่อน”
ลักษณ์ณารายกมือไหว้ลาเกริกแล้วหยิบกระเป๋าย่ามขึ้นคล้องไหล่ ร่างเพรียมเดินตรงมา
