“โรสก็อยากกลับ โรสคิดว่าโรสควรตัดใจจากลีสักที”
รอยยิ้มหวานที่ส่งไปให้ เต็มไปด้วยความขมขื่นที่ซ่อนไว้ไม่ได้ เขาไม่อยากให้เธออยู่ นั่นก็หมายความว่าที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเธอ เธอเองก็ไม่อยากให้เขาลำบากใจ และคิดว่าตัวเองควรตัดใจจากลีจริงๆสักที
“…”
เป็นครั้งแรกที่ลีรู้สึกแน่นหน้าอกจนไม่สามารถพูดอะไรได้อีก ได้แต่มองใบหน้าของคนที่เขาเพิ่งจูบไปนิ่งๆ เขาเคยเป็นคนที่มั่นใจในแผนการของตัวเอง เขาไม่เคยผิดพลาดสักครั้ง ยกเว้นตอนนี้ ที่รู้สึกไม่มั่นใจเลยว่าจะสามารถทำตามแผนการต่อไปได้ ในขณะที่เขากำลังเข้าใกล้สิ่งที่หวังมากขึ้น เธอกลับยิ่งห่างออกไป อยากจะคว้าเธอมากอดไว้ เขาก็ไม่กล้า
“โรสขอไปห้องน้ำก่อนนะ ลีกินเองได้ใช่ไหม”
โรสขยับตัวออกห่าง หันหลังเดินออกไปช้าๆ ก่อนที่ม่านน้ำตาจะรินไหล หวังให้เขายืดเธอไว้สักหน่อย เผื่อเขาจะเห็นใจเธอบ้าง คิดถึงช่วงเวลาสองปีสักนิด แต่ไม่เลย ไม่มีอะไรอยู่ในแววตาที่มั่นค
