Ep.12 : ไม่ใช่ลูก
2236 Words
"เจ็บหนักเลยนะครับ ได้บอกคุณเซียงเซียงหรือยังครับ"
"กำลังจะบอก แต่ตกตุบจากชั้นสองซะก่อน ทำไมยัยนั่นใจร้ายกับฉันจัง" สายชลพาขาที่หัก แขนที่เคล็ดมานั่งที่เก้าอี้ทำงาน
"ตอนนี้คงจะเจ็บช้ำมาก มีผู้หญิงสองคนอยู่ในบ้านเดียวกัน ถ้าคุณชลไม่ชัดเจน อาจจะเสียคุณเซียงเซียงไป"
"แต่ถ้าฉันเลือกฝั่งก็ต้องเสียอัณณ์ ฉันเลี้ยงอัณณ์มาตั้งแต่ 2 ขวบ 5 ปีแล้วนะพล ฉันจะเสียลูกไปไม่ได้ เรื่องฉันกับครีมมันจบไปนานแล้ว ที่ฉันต้องการตอนนี้ คือมีอัณณ์" คนเป็นพ่อไม่อาจจะยอมเสียลูกไป หากแม่นั่นจะเรียกร้องสิทธิ์เลี้ยงดูบุตร เพราะเธอนั้นทิ้งเขากับลูกไปนานมาแล้ว กลับมาก็จะมาเอาลูกคืน
"แต่คุณหนูของขวัญ คือเลือดเนื้อเชื้อไขนะครับ จะเอาทั้งสองคนนี่ เค้าเรียกว่าโลภนะครับ"
"ก็รู้แล้วหน่า ตอนนี้ก็ปวดหัวไปหมดแล้ว เรียกทนายเข้ามาคุยกับกูหน่อย เอาที่เก่งที่สุดที่เราจะหาได้แบบคนที่แล้วไม่เอา" สายชลสั่งให้พลตามหาทนายที่เก่งที่สุด เพื่อที่จะชนะคดีนี้
"ครับ"
"กูจะต้องหาทางบอกเซียงเซียงก่อน ว่าอัณณ์ไม่ใช่ลูกทางสายเลือด ฉันจะไม่ยอมให้แม่ที่ทิ้ง เอาลูกไปแน่ๆ"
สายชลไม่โกรธเลยที่มาริสาทำเขาเจ็บ ออกจะเข้าใจด้วยซ้ำ ว่าเธอเองก็ต้องอดทนกับเรื่องที่เกิดขึ้นยังไงแต่จะให้เขาเสียอัณณ์ไป เขาก็ทำใจไม่ได้
มาริสา Say ::
"บอส ฉันมีคนคอนโดในใจที่คิดจะซื้อค่ะ แต่มันอยู่ไกลโรงเรียนลูก อาจจะต้องรอให้ของขวัญสอบเสร็จก่อนถึงย้ายโรงเรียนได้ แบบนี้ฉันควรทำยังไงดี" ฉันปรึกษาปัญหากับบอส แม้จะอยากจะพาลูกย้ายไปแต่มันใกล้จะสอบแล้ว อาจจะต้องให้ลูกสอบให้เสร็จก่อน
"ถ้าจะย้ายโรงเรียนด้วย ก็ไม่น่าจะมีปัญหา แค่หาที่พักแถว ๆ นี้ในช่วงนี้ก่อน คอนโดผมไหม" ประโยคของบอสทำเอาฉันตกใจ จะให้ไปอยู่กับเขาเหรอ
"ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น ผมซื้อไว้ปล่อยเช่าหน่ะ ตอนนี้ยังไม่มีคนเช่า ถ้าเกรงใจผม ผมหักค่าเช่ากับเงินเดือน" บอสพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่ไม่นานการสนทนาของเราต้องหยุดลง เพราะบอดี้การ์ดที่ฉันใช้ให้ไปซื้อกาแฟกลับมาแล้ว ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่พยักหน้าเป็นการตกลง เป็นอันว่าทั้งสองคนเรารู้กัน
"มาริสา วันนี้เราจะไปดูเรือ คุณจะต้องไปด้วยนะ ดูหน้างานเตรียมความพร้อม อาทิตย์หน้าเรือจะออกแล้ว" บอสเปลี่ยนเรื่องคุยให้ไม่น่าสงสัย
"ค่ะ"
พอคิดจะไปแล้วรอยยิ้มของลูกเวลาอยู่กันพร้อมหน้า มันกลับทำให้ฉันลังเลใจ แต่ฉันไม่อยากให้ลูกฉันโดนผู้หญิงคนนั้นรังแกอีก น้องอัณณ์ล่ะ น้องอัณณ์จะต้องโดดเดี่ยวหรือเปล่า ถือว่าเป็นเวรกรรมนะลูก
ช่วงสายของวัน ฉันกับบอสมาที่เรือสำราญของบริษัทเรา ทุกอย่างดูดี ดูพร้อมใช้งาน พนักงานในเรือต่างเร่งมือเพื่อให้ 4 คืน 3 วันบนเรือดีที่สุด บอสเองก็ตั้งใจทำงานดีให้ดีที่สุดไม่ต่างกัน ฉันเองก็ต้องพยายามให้มากกว่านี้ ฉันเดินไปที่ดาษฟ้าเรือ ก็เจอว่าตอนนี้พวกของเก่าที่เราไม่เอามันมากองเอาไว้ที่นี่
“แย่มาก!!!! เรือจะออกในอาทิตย์นี้แล้ว ยังไม่เคลียร์ของอีก!!!” เสียงตะโกนของบอสทำให้คนที่ดูแลส่วนนี้รีบวิ่งมารายงานทันที
“ต้องขอประทานโทษครับ คนของเราน้อย จะเคลียร์ทำทุกส่วนได้ เลยต้องใช้เวลานิดนึงครับ เราเปลี่ยนหลายจุดเหลือเกิน มันเลยเกิดอาการทำไม่ทัน พวกนี้ผมจะให้เด็ก ๆ ขนไปเก็บก่อน”
“ทิ้งไปเลย ของมันเก่าแล้วก็ต้องเปลี่ยน” บอสดูจะหัวเสียมากเลย ฉันเลยช่วยหาทางออก
“จ้างบริษัทยกของมายกไปก็ได้ค่ะ เอาบริษัทที่มีทีมงานยก จะได้ไม่เสียเวลาของเรา” พอฉันแนะนำ ผู้ดูแลก็รีบไปจัดการทันที
เรือลำใหญ่ที่ทำให้เราเหลือตัวเล็กนิดเดียวตอนที่อยู่บนเรือ แม้จะเดินจนเหนื่อย ก็ยังไม่ทั่ว เรือที่มีทุกอย่างที่จะอำนวยความสะดวก ลูกค้าทุกระดับ ไม่ว่าจะเป็นสระว่ายน้ำคุณหนู คาสิโนสุดหรู หรือห้องอาหารขนาดใหญ่ที่จะมีอาหารนานาชาติ ด้วยฝีมือเชฟระดับ 5 ดาว ทุกคน ยังไง เรือของเราปีนี้ก็ต้องชนะคู่แข่งให้ขาดลอยให้ได้
หลังจากการทำงาน ฉันกับบอสรีบไปรับของขวัญก่อนเวลา เพื่อที่จะไปทันที่จะรับของขวัญให้ทัน แน่นอนยังมีรถของบอดี้การ์ดขับตามเรามาติด ๆ แผนการในการหนีครั้งนี้ มันจะต้องสำเร็จ แต่พอมาถึงโรงเรียนก็เจอรถตู้คันที่คุ้นเคยมาจอดรออยู่แล้ว โว้ยยยยย ว่างนักหรือไง!!!! พอฉันมาถึงประตูรถตู้ก็เปิดออกทันทีผู้ชายที่แขนขาเดี้ยงรีบกระเผลกเดินมาหาฉันที่อยู่รถของคุณอชิ
ปึงๆๆๆๆ ปึงๆๆๆๆ เสียงทุบกระจกทำให้ฉันต้องเลื่อนกระจกลง เกรงว่าเขาจะทุบกระจกจนรถของคุณอชิพังซะก่อน แต่ไม่ยอมออกไปหาเขาหรอกนะ มาเคาะทำไม ฉันไม่อยากคุยกับเขาหรอกนะ หรือจะมาด่าที่ฉันทำเขาเจ็บแบบนี้ แต่เขาร้ายกับฉันก่อน
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุย แล้วเลิกทุบได้แล้ว รถเจ้านายฉันเป็นรอยหมด”
“เรื่องสำคัญนะเซียงเซียง ตอนนี้พี่มีความจำเป็นที่จะต้องให้ครีมอยู่ก่อน เพราะ…..” ผู้ชายคนนั้นพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกแล้ว!!!
ฉันพยายามจะเลื่อนกระจกปิดหน้าต่าง แล้วเตรียมตัวจะไปรับลูก คุณชลก็ยังเอามือมากดกระจกของฉันเอาไว้ โอ้ยยยยย!!! รถคนอื่นเขาจะพัง
“เซียงเซียง ได้ โปรด!!! อัณณ์ไม่ใช่ลูกพี่ ครีมจะมาเอาอัณณ์คืน” ประโยคที่ทำให้ฉันตกใจ ที่บอกว่าน้องอัณณ์ไม่ใช่ลูกของคุณชล หมายถึงอะไร!!!! ทำไมต้องโกหกอะไรที่น่ารังเกียจแบบนี้
“เป็นการโกหกที่น่าเกลียดมาก”
“พี่ไม่ได้โกหก!!! เมื่อวานพี่จะคุย แต่เธอไม่ยอมฟัง ออกมาคุยก่อนได้ไหม เรื่องผัวเมีย เจ้านายเธอไม่ต้องรู้ก็ได้มั้ง” สายตาที่มองไปที่เจ้านายของฉันมันทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจ แต่มือใหญ่ของคุณอชิกลับจับมือของฉันเอาไว้ เพื่อบอกว่าไม่ต้องลงไป ฉันพยักหน้ารับเพราะเขาอุตส่าห์ยอมช่วยฉัน แต่ทุกอย่างไม่ได้ง่ายแบบนั้น เพราะคุณพลรีบวิ่งมาหาคนเป็นเจ้านายด้วยสีหน้าร้อนใจ
“คุณชล มีคนรับเด็ก ๆ ไปแล้ว” เสียงของคุณพลที่ฉันได้ยิน ทำให้ฉันที่ตัดสินใจไม่ลงไปไปที่ห้องเรียนของลูกทันที เพื่อไปสอบถามคุณครูให้รู้เรื่อง โดนมีคนอื่น ๆ วิ่งตามกันมาเป็นขบวน
แล้วสิ่งที่ฉันได้รู้ คือแม่ของน้องอัณณ์มารับลูกสาวของฉันไป โดนอ้างว่าอยู่บ้านเดียวกัน มารับน้องอัณณ์เลยมารับลูกสาวฉันไปด้วย เพราะอยู่บ้านเดียวกัน แถมลูกฉันก็บอกว่าอยู่บ้านเดียวกันจริง เลยยอมปล่อยให้กลับไป หัวใจแม่ของฉันนี่ร้อนรนดั่งไฟ บ้าเหรอ ฉันมาก่อนเวลายังมาไม่ทันลูก แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะมารับลูกของฉันไป!!!!
“ฉันจะไม่ทนอีกแล้ว!!!!!”
“พี่เองก็จะไม่ทน!!!! วันนี้พังเป็นพัง” เสียงที่ดังข้างหลังฉัน ทำให้ฉันหันไปมอง อะไรของเขาวะ คุณชนพาขาที่เดี้ยงเดินลิ่ว ๆ ไปที่รถ โดยไม่สนใจฉันอีกแล้ว
บอสมาส่งฉันที่หน้าบ้านเรือนไทยสุดสยอง แล้วขอตัวกลับ ฉันเกรงใจบอสมาก ๆ ที่ตามช่วยทุกอย่างตัวฉันเองต้องขอโทษของโพยเป็นการใหญ่ ที่พาเขามาเจอเรื่องวุ่นวาย แต่ตอนนี้ฉันจะต้องไปเอาลูกของฉันคืนมาก่อน ไม่สามารถจะทำตามแผนที่ตั้งใจเอาไว้
ฉันรีบเข้ามาในบ้าน แล้วคว้าแขนของคุณชลเอาไว้ แล้วขอ ว่าอย่าทะเลาะกันต่อหน้าลูก ไม่มีคำตอบใดตอบกลับ มีแต่คนเจ็บที่เดินดุ่ม ๆ เข้ามาด้วยความเจ็บปวด ของขวัญวิ่งเข้ามาหาฉันทันที แต่น้องอัณณ์กลับนั่งทำการบ้านไม่สนใจที่เรามา ทั้งที่ปกติจะเดินมาหาเราสิ เกิดอะไรขึ้น
“อัณณ์” คุณชลเรียกลูกชายที่ตอนนี้ทำหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยิน
“อัณณ์ครับ แม่ไปคุยกับพ่อก่อนนะครับ ทำการบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่รีบมาสอนนะครับ” ผู้หญิงคนนั้นเดินมาลากแขนคุณชลไป ทิ้งฉันกับลูกให้ยืนมองหน้ากัน ฉันเลยพาลูกขึ้นมาชั้นบน เพื่อถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น ลูกฉันก็ทำตัวเป็นป้าข้างบ้าน เล่าหมดทุกอย่าง
“ป้าครีม บอกว่า ป๊าเป็นป๊าของของขวัญ ป๊ารักแต่ของขวัญไม่สนใจพี่อัณณ์เลย แบบนี้ต่อไป ป้าจะเป็นห่วงพี่อัณณ์ บอกว่าม้า ไม่อยากให้ป้าครีมอยู่ที่นี่ บอกว่าม้าเกลียดป้าครีม ถ้าม้ามาเป็นแม่ของพี่อัณณ์จะตีพี่อัณณ์แน่ ๆ แบบนี้เลยค่ะ” ของขวัญใช้มือป้องปากเอาไว้ แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง เด็ก 4 ขวบ ขี้เม้าท์เหมือนกันนะเนี่ย
สงสารน้องอัณณ์มาก ๆ เด็กชายที่เคยสดใส ตอนนี้แทบจะไม่ยิ้มเลย แต่เขาก็ไม่ใช่ลูกฉันอะ จะให้ฉันช่วยทั้งหมดก็ไม่ได้ แต่ไม่ช่วยเลย ก็สงสารเด็ก ฉันมองของขวัญ ที่พูดถึงแต่เรื่องของพี่อัณณ์ คงจะชอบการที่ตัวเองมีชายมากสินะ ฉันกอดลูกเอาไว้แนบอก หม่าม้าควรจะทำยังไงดีลูก ม้าอยากจะรักษารอยยิ้มของหนูเอาไว้ แต่…น้องอัณณ์ล่ะ สงสารเด็กนะ เอาวะ ช่วยห่าง ๆ ก็แล้วกัน ยังไงทางนั้นก็แม่
สายชล Say ::
“ชล ครีมคิดว่าลูกเข้าใจครีมบ้างแล้ว” ครีมเดินเข้ามากอดผม แต่ผมดันเธอออก
“ไปรับของขวัญมาทำไม ครีมไม่มีสิทธิ์ อย่ายุ่งกับของขวัญอีก อย่ายุ่งกับเซียงเซียง ฉันจะไม่ยอมให้ครีมมาทำลายอะไรทั้งนั้น จำไว้ อัณณ์คือคนที่ครีมเอามาทิ้ง แล้ววันนี้จะมาเอาคืน คิดว่าเด็กหนึ่งคนไม่มีหัวใจเหรอ” ผมกดเสียงต่ำพูดด้วยความโมโห ที่วันนี้ครีมมารับของขวัญ มันทำให้ผมรู้สึกว่าลูกผมไม่ปลอดภัย
“เราก็กลับเป็นเหมือนเดิมสิ ของขวัญเข้ากับฉันได้นะ ฉันลองเลี้ยงน้องแล้ว น้องน่ารักมาก” ครีมพยายามจะกอดผมเอาไว้ ใช่ เราอาจจะทำให้เรากลับมาคบกันได้ ถ้าอุบัติเหตุ 2 ปีที่แล้วไม่เกิดขึ้น
2 ปีที่แล้ว
“หมอ หมอออออ ช่วย ชะ…ช่วยลูกชาย ผะ….ผม” เสียงที่แหบพร่าของสายชล ที่กำลังถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน ได้แต่มองอีกเตียงที่เข็นตามเขาเข้ามา
“เด็กมีอาการเสียเลือดมาก”
“ชะ…ใช้ เลือดผม ผม…ตะ…ตายไม่เป็นไร ให้…ลูก ลูกผมรอด” สายชลที่กำลังจับมือของหมอเอาไว้ด้วยสติที่เลือนลาง ภาพตรงหน้าค่อย ๆ ดับวูบลง
หลังจากนั้น
“คุณสายชลครับ คุณมองเห็นหมอปกติไหมครับ คุณมีสติฟังหมอไหมครับ” คำถามจากคนเป็นหมอที่กำลังจะเช็คสภาพการรับรู้ของคนไข้ ทำให้สายชลที่นั่งพิงหัวเตียงพยักหน้า แม้ตอนนี้จะยังเจ็บระบมไปหมดทั้งตัว จากรถที่พลิกคว่ำ
“คุณสายชล หมอจะต้องบอกข่าวร้าย จากการโดนกระแทกอย่างแรง ทำให้เกิดการทำงานผิดพลาดในหลายจุด ซึ่งทางเราได้รักษาอย่างเต็มที่ แต่ท่ออสุจิของคุณนั้นรั่ว ทำให้ระบบภูมิต้านทานของตัวเองนั้นทำลายน้ำเชื้อ ต่อจากนี้คุณอาจจะมีลูกยาก หรือ มีลูกไม่ได้เลย……”
“ลูกผมเป็นยังไง ได้ให้เลือดลูกผมหรือเปล่า!!!!”
“เราทำการให้เลือดไม่ได้ครับ เพราะว่า เอ่อออ คืออออ กลุ่มเลือดของคุณสองคน ไม่ได้กรุ๊ปเดียวกัน เอ่อออ คือ เป็นไปได้ว่าเด็กอาจจะมีเลือดเหมือนแม่” หมอพยายามจะอธิบายความเป็นไปได้ ที่เกิดขึ้นกับเรื่องนี้
“จะเป็นไปได้ยังไง ผม กับ แม่เด็ก เรามีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน หมอช่วยตรวจ DNA ผมกับลูกที”
- Writer
