‘ชดาไม่ทนแล้วนะคะคุณหมอ ถ้าภายในหนึ่งนาทีคุณหมอยังไม่ยอมติดต่อกลับมา ชดาโกรธคุณหมอจริงๆด้วย’
นั่งเป็นข้อความสุดท้ายที่พรชดาส่งมายังเครื่องมือสื่อสารของเขา
“ให้มันจบลงที่ตรงนี้ดีแล้ว ผมจะลืมไปซะว่าครั้งหนึ่งเคยรู้จักกับคุณ พรชดา!”
เสียงทุ่มพึมพำกับตัวเอง ราวกับจะตอกย้ำคำว่าไม่คู่ควร และสมควรทำในสิ่งที่ผิด แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกเจ็บลึกๆอยู่ข้างในแบบนี้ก็ไม่รู้
……………………………….…..
ทางด้านพรชดาเมื่อกระวนกระวายใจจนนอนไม่หลับ เธอก็ลุกขึ้นมาแต่งตัวแปลงโฉมไม่ให้คนจำเธอได้ก่อนจะออกจากบ้าน
ดาวมายานั่งเขย่าแก้วค็อกเทลเบาๆก่อนจะยกขึ้นจีบ ดวงตาคู่สวยกวาดไปรอบๆผับด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ผู้คนมากมายเต้นอย่างเมามันตามจังหวะเพลงที่ดังกระหึมฟังไม่รู้ศัพท์ ท่ามกลางแสงไฟที่สลับเปลี่ยนสีจนตาลาย ผู้หญิงแต่ละคนแต่งตัวโป๊ราวกับไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าที่มิดชิดกว่านี้
‘คุณหมอเป็นอะไรของเขากันแน่’
หญิงสาวพึมพำถามตัว
