“เพชรลดา เพชรลดา”
ดีแลนคืนโทรศัพท์ให้วิลแรงๆ พร้อมกับพ่นลมหายใจหงุดหงิด ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึง
“คุณเพชรลดา เธอเป็นยังไงบ้างครับ เธออยู่กับจางจิ้งเหวินจริงๆ ใช่ไหมครับ”
“มันไม่ผิดจากที่เราคาดไว้ เธอกำลังจะบอกว่าอยู่ที่ไหน แต่สายถูกตัดไปเสียก่อน”
“แล้วจะทำยังไงต่อดีครับ”
วิลมองตามสีหน้าเจ้านายที่ดูออกว่ากำลังใช้ความคิด ดีแลนจ้องมองไปตรงหน้าก็เห็นว่าร่างเล็กของลิลลี่ยืนอยู่
หญิงสาวได้ทีรีบเสนอตัว “เอาตัวฉันไปแลกกับคุณเพชรลดาสิ คุณจะได้ผู้หญิงที่คุณรักกลับคืนมา ฉันก็จะได้กลับบ้านฉันเสียที”
น้ำเสียงของดีแลนดุขึ้นผิดกับเมื่อครู่ “แอบฟังฉันคุยโทรศัพท์เหรอ ที่บ้านเธอไม่มีใครสอนเรื่องมารยาทหรือไง” เขาเลี่ยงตอบเธอไปอีกอย่าง เพราะเขาไม่มีทางส่งเธอกลับไปแน่
“ฉันยอมเสียมารยาทฟังคุณคุยโทรศัพท์ ฉันรู้ว่าคุณรักคุณเพชรลดา คุณก็แค่แลกตัวฉันกับเธอก็จบเรื่องแล้ว”
“ฉันเป็นห่วงเพชรลดามาก เรื่องช่วยให้เธ
