ผ่านไปอีกสองชั่วโมง ตองเก้าเปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับกะพริบตาถี่ ๆ ให้เข้ากับแสง สิ่งที่เธอรับรู้ในตอนนี้คือความปวดร้าวที่ปวดไปทั่วร่าง ยิ่งพยายามขยับตัวเธอจะยิ่งเจ็บ
พอฟื้นคืนสติได้เธอก็ครุ่นคิดว่าเพราะเหตุใดเธอมาถึงมาอยู่ที่นี่ได้แต่พอรู้ว่าเพราะเหตุใดเธอก็ยิ่งเบิกตากว้าง
ผู้ชายคนนั้นผู้ชายสุดแสนจะโรคจิตล่อเธอทั้งประตูหน้าและประตูหลัง เย้เธอเหมือนหมูเหมือนหมา โรคจิตและน่ารังเกียจที่สุด หญิงสาวพยายามยัดกายลุกขึ้น ปวดหัวจนแทบจะระเบิด
“อูย ซี๊ด” ตองเก้าเอามือกุมหน้าท้องของเธอ มันเจ็บมันปวดไปทั้งช่องท้อง ไอ้คนบ้าไอ้คนผีทะเล เล่นเธออ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปหมด เธอควรกลับได้แล้วป่านนี้ป้าของเธอคงจะมองทางเเล้ว
“ตื่นแล้วเหรอ?” เธอสะดุ้งโหยงหันไปตามเสียง คริสโตเฟอร์นั่งไขว่ห้างใส่เพียงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวอวดมัดกล้ามเรียงตัวสวย
“ฉะ...ฉันกลับได้แล้วใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามเสียงสั่นปวดเนื้อปวดตัวไปทั่วท
