“ใช่ ๆ ส่วนพี่จะให้ห้าพัน แต่ตองทำไม่สำเร็จต้องจ่ายมา”
1580 Words
“อ้ะ ฉันเอาโอเลี้ยงกับข้าวผัดมาให้ รีบกินซะนะ เดี๋ยวไม่มีแรงบ่นแรงด่าฉัน ป้าต้องเพิ่มพลังสู้กับเรื่องร้าย ๆ ที่กำลังจะขึ้น” ตองเก้าที่อยู่ในชุดนักศึกษายื่นข้าวกับโอเลี้ยงให้ผู้เป็นป้า
“อีตอง นี่มึงยังไม่ได้ประกันตัวกูอีกเหรอวะ”
“ป้ามีเงินเก็บห้าแสนไหมอะ ฉันจะรีบประกันตัวป้าออกมาเลย”
“โถ อีหลานเนรคุณ กูจะมีเงินที่ไหน ทุกวันนี้แค่ปากท้องมึงกับกูก็แย่แล้ว”
“ถ้าป้าไม่มีป้าก็อยู่เฉย ๆ เถอะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง แต่ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่านะ แต่ฉันจะพยายามหาเงินมาประกันตัวป้าแล้วกัน ฉันไปล่ะฉันมีเรียน” ตองเก้ายิ้มให้ป้าแล้วเดินออกมา ถึงป้าของเธอ จะเป็นป้าที่ไม่ได้ดีเหมือนคนอื่น แต่คนที่อยู่ในคุก ก็เป็นคนที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เป็นเด็ก จะให้ทิ้งให้แกต้องติดคุกตองเก้าทำไม่ลงจริง ๆ
ปึก! ร่างบางเล็กชนกับร่างของใครบางคน เธอจ้องมองเขาด้วยนัยน์ตากลมโต
“เป็นอะไรหรือเปล่า?” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามจ้องใบหน้าสวยหวานไม่วางตา
“เอ่อ... เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่เป็นไรก็หลบไป” ชายหนุ่มผลักร่างบางให้พ้นกาย แล้วก้าวอาด ๆ เข้าไปข้างในสถานีตำรวจ พร้อมกับลูกน้องคนสนิททั้งสอง
“ชิ” ตองเก้าจิ้จ้ะในลำคอแล้วเดินมารอรถเมล์ เธอไปซื้อโทรศัพท์แล้วตรงไปที่มหาวิทยาลัย
“ตอง มานี่ ๆ” น้ำเสียงหวานใสเอ่ยกวักมือเรียก
“เม็ดมุก วันนี้แต่งตัวสวยจังเลยนะเนี่ย” ตองเก้าวิ่งเข้าไปหาเพื่อน
“ตอนเย็นไปหาพวกเจ้กัน เห็นบ่นคิดถึงเธอใหญ่เลย”
“ได้ ๆ แต่ฉันไปนานไม่ได้นะ มีงานต้องทำ”
“อื้ม” เม็ดมุกพยักหน้าเดินไปนั่งม้าหินอ่อนที่ตึกคณะ
“มุก เธอพอจะพอจะรู้จักทายาทตระกูลดำรงค์พงษ์เมธาไหม”
“ก็พอจะรู้นะว่าแต่ถามทำไมเหรอ?”
“คือฉันอยากรู้เรื่องของคนที่เมียพึ่งตายน่ะ เห็นเอามาเผาอยู่แถวบ้านของฉัน ฉันก็เลยอยากรู้”
“อ๋อคนนั้นน่ะเหรอ เขาชื่อคริสโตเฟอร์ เพิ่งจะแต่งงานกับเมียได้ประมาณหนึ่งเดือนมั้ง เมียของเขาก็ป่วยแล้วก็เสียชีวิตลง”
“เมียเขาเป็นไรตาย”
“ไม่รู้อะ ตระกูลนี้เป็นตระกูลที่ใหญ่มาก ตอนนี้มีลูกหลานเยอะจนนับไม่ถูก แต่ถ้าเป็นครอบครัวของผู้ชายที่ชื่อคริสโตเฟอร์ ฉันก็พอรู้จักนะ เขามีฝาแฝดชื่ออลิสคนนั้นสวยมาก ๆ แล้วก็มีน้องชายสองคน เป็นมาเฟียโหดของเกาะไข่มุก”
เชี่ย แล้วงานที่จะทำจะสำเร็จหรือเปล่าน้อ....
ตองเก้าคิดหนักหยิบมือถือขึ้นมากด เธอต้องเก็บข้อมูลของคนชื่อคริส... อะไรนี่แหละให้ได้เยอะที่สุด
“ว้าว โทรศัพท์ใหม่ แกนี่เริด สมควรเปลี่ยนนานแล้ว คนสวยแต่ใช้มือถือรุ่นหนังยางรัด มันไม่โอเค”
“โทรศัพท์ฉันสวยใช่ไหมล่ะ”
“ก็สวยนั่นแหละ รีบไปเรียนกันดีกว่าอาจารย์มาแล้ว” เม็ดมุกดึงแขนตองเก้าให้ลุกขึ้น
“อื้ม” ทั้งสองเข้าไปเรียนกับอาจารย์จนจบคลาส พอเลิกเรียนเม็ดมุกก็พาตรงไปที่บ้านของเธอทันที
“ว้าวยัยมุก ทำไมแกเปลี่ยนความสวยห้องอีกแล้ววะ” ตองเก้ากวาดสายตาพลางหยิบโน้นจับนี่ขึ้นมาดู
“มันไม่ยากเหมือนเปลี่ยนผัวหรอก”
“ว่าแต่มีผัวให้เปลี่ยนแล้วเหรอ”
“เปล่าสักหน่อย” เม็ดมุกยิ้มแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าอาบน้ำ
ตองเก้ากดโทรศัพท์เข้ากูเกิ้ลเพื่อดูข้อมูลตระกูลที่เธอสนใจ รายชื่อโชว์หราขึ้นมามีตั้งแต่รุ่นเทียดยันเหลนโหลน
นัยน์ตากลมโตไปสะดุดกับใบหน้าคมคายของใครบางคนแล้วเบิกโพลงมากกว่าเดิม
คริสโตเฟอร์ ดำรงพงษ์เมธา ชายคนที่ชนกับเธออยู่ที่หน้าสถานีตำรวจ เธอจำใบหน้าคมเข้มนั้นได้ ผู้ชายคนที่เธอจ้องหน้าใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่ไม่มีแววเสียใจที่เมียเพิ่งตายเลยแม้แต่น้อย
“เม็ดมุกสองคนนี้คือใครเหรอ” นิ้วเล็กชี้ไปที่ภาพชายใบหน้าเหี้ยมโหด
“อ๋อ คริสกับคริสเตียน อันนี้อะถอดแบบพ่อเลวสารเลวมาก” แค่เม็ดมุกพูดแบบนี้ เธอก็ขนลุกแล้ว
“อ๋อ คนชื่อคริสโตเฟอร์จะเลวไหมนะ”
“ไม่รู้อะ แกรีบไปอาบน้ำจะได้ไปหาพวกพี่ ๆ สักที”
“ได้ ๆ” ตองเก้ารีบเดินไปเข้าห้องน้ำ ใบหน้าสวยหวานยกยิ้ม เอาวะ! เรื่องนี้ไม่มีทางที่เธอจะเปลี่ยนใจแน่นอน ยังไงก็จะเอาให้ได้ ถ้ารอดก็ได้เงินไปตั้งตัวล่ะวะ
ตองเก้ารีบอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เธออยู่ในชุดเกาะอกกระโปรงสั้นเปรี้ยวเข็ดฟัน เธอมองตัวเองในกระจกอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง พอได้แต่งหน้าแต่งตาเสร็จแต่งตัวด้วยชุดของเม็ดมุก เธอดูสวยเซ็กซี่ขึ้นมาก
ตองเก้ายิ้มแล้วจ้องมองตัวเองในกระจก เธอหมุนซ้ายหมุนขวามองอย่างพอใจ
“สวยแล้วจ้ะแม่คุณ” เม็ดมุกว่าแล้วรีบหยิบกระเป๋าสะพายตัวเอง
“ชุดสวยจัง”
“ชอบก็เอาไปเถอะฉันให้ มันเป็นชุดที่พี่ที่รักซื้อให้ แต่มันเซ็กซี่เกินฉันไม่กล้าใส่ เธอใส่แล้วสวยเอาไปใส่เถอะ”
“ขอบคุณนะ” ตองเก้าขอบคุณทั้งสองสะพายกระเป๋าหมุนไปมาจนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องการ
ร่างบางของตองเก้าเดินเคียงคู่เม็ดมุกเข้าไปข้างในไนท์คลับ นัยน์ตาคู่สวยหวาดสายตามองไปรอบ ๆ
“มากันแล้ว เม็ดมุกตองเก้า” ทั้งสองหันไปตามเสียงเรียก เป็นที่รักที่อยู่ในชุดเซ็กซี่สีดำกวักเมื่อเรียกพวกเธอ
“ไปกันเถอะ” เม็ดมุกจับมือเพื่อนสาวให้เดินไปที่โต๊ะประจำที่ชอบนั่งกัน ทั้งสี่คนจ้องมองทั้งสองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“หูย สวยกันจังเลย” เม็ดทรายเอ่ยเสียงดัง
“คนเรามันต้องมีการพัฒนาบ้างสิพี่เม็ดทราย” เม็ดมุกนั่งลงข้าง ๆ เม็ดทราย
“แล้วผับที่นี่ทำไมยังไม่ปิด ไม่โดนผลกระทบจากโควิดเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
“วันนี้วันอะไรทำไมถึงมารวมตัวกันได้คะเนี่ย” ตองเก้าหย่อนกายนั่งลงข้าง ๆ
“วันเกิดไง” นิตาเอ่ยพลางยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก
“ว่าแต่วันเกิดใครอะ” เริงใจเอ่ยถามพลางขมวดคิ้วเรียวสวยชนกัน
“วันเกิดอยากกินไง ฮ่า ๆ” ที่รักหัวเราะร่วนชอบใจแล้วเทเหล้าใส่แก้วให้ทุกคน “เอ้าชน”
เคร้ง!
แก้วแล้วแก้วเหล้าที่หกสาวกระดกเข้าปาก ตองเก้าดื่มพลางมองหาเหยื่อคืนนี้ นัยน์ตาเฉี่ยวคมจ้องมองชายที่อยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกห้าคน เธอเพ่งสายตามองชายคนนั้นชัด ๆ ก่อนจะทำหน้าอึ้ง ๆก้มลงกดโทรศัพท์ของตนเอง เธอกดเข้าไปในapplication สีเขียว แล้วส่งข้อความหาเพื่อนสนิททันที
ไลน์กลุ่ม
ตองเก้าสวยสุดในสามโลก : ได้เรื่องไหมวะ
หมัดทรงโจรก็มีหัวใจ : ได้เรื่องไร ไอ้ห่าโขงเมาเป็นหมา ตาชัยยังไม่น็อคเลย
โขงคนโหดโหมดคิตตี้ : ตอนนี้ถ้าตาชัยไม่น็อคกูตับแข็งตายแน่
ตองเก้าสวยสุดในสามโลก : รีบจัดการ ตอนนี้คนชื่อคริสโตเฟอร์อยู่ที่ผับกับกู
โขงคนโหดโหมดคิตตี้ : เชี่ยมึงจะเอาไงต่อ
ตองเก้าสวยสุดในสามโลก : ไม่รู้
หมัดทรงโจรก็มีหัวใจ : แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน
ตองเก้าสวยสุดในสามโลก : อยู่กับเพื่อน ๆ พี่ ๆ กู
โขงคนโหดโหมดคิตตี้ : สวย ๆ ทั้งนั้น มึงน่าจะชวนกู
หมัดทรงโจรก็มีหัวใจ : อีตอง มึงให้ใครก็ได้เอาเบอร์มา ถ้าได้นะงานจะง่ายขึ้น
ตองเก้าสวยสุดในสามโลก : ใครจะกล้า
โขงคนโหดโหมดคิตตี้ : มึงต้องทำ
ตองเก้าสวยสุดในสามโลก : เฮ้อ กรรมของคนสวย
ตองเก้ากดเปิดโทรศัพท์แล้วพ่นลมหายใจออกมา สีหน้าของเธอเป็นกังวลและลอบมองโต๊ะของคริสโตเฟอร์เป็นระยะ ๆ
“เป็นไร” เม็ดมุกเอ่ยถามอย่างห่วงใย ด้วยอายุที่เท่ากันทั้งสองจึงค่อนข้างที่สนิทและคุยกันได้ทุกเรื่อง
“ฉันอยากได้เบอร์ของผู้ชายคนนั้นคนที่ชื่อคริสโตเฟอร์น่ะ” ตองเก้าเอ่ยพร้อมกับชี้ไปที่คริสโตเฟอร์
“ไปขอสิ”
“แต่พวกเขาน่ากลัว” ตองเก้าเอ่ย
“อยากได้เบอร์ก็ห้ามกลัว” เริงใจเอ่ย
“ชอบก็ขอเลย เขามากับน้องชาย คนที่ใส่ชุดดำตรงข้ามสองคนอย่างยุ่งเชียว” เม็ดมุกเอ่ยเตือนเบา ๆ
“ถ้าตองกล้าไปเอาเบอร์ผู้ชายคนนั้นมา มาเจอกันครั้งหน้าพี่จะเลี้ยงหมูกระทะ” ที่รักเอ่ย
“ใช่ ๆ ส่วนพี่จะให้ห้าพัน แต่ตองทำไม่สำเร็จต้องจ่ายมา” นิตาว่า
“พี่อีกห้าพัน” เริงใจควักธนบัตรออกมาวาง
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกกำลังใจตัวเอง แล้วก้าวย่างมุ่งตรงไปที่โต๊ะของชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นนั่งอยู่ทันที
- Writer
