“เฮ้อ!!” เสียงถอนหายใจยาวของโซลดังขึ้น เมื่อรุ่นพี่ปล่อยตัวให้ออกจากห้องประชุมได้ โดยมีเพื่อนรักทั้งสองรวมถึงเพื่อนใหม่ที่เดินตามมาติด ๆ
“โซลเป็นอะไรเหรอ” น้ำเสียงสุภาพปนอบอุ่นของสองเอ่ยถามโซลทันที เพียงแค่เห็นใบหน้าสวยโล่งอกที่ได้เดินออกจากหอประชุมแถมยังคิดว่าหญิงสาวอาจจะอึดอัดกับตัวเองที่ชวนคุยไม่หยุด
“อึดอัดนิดหน่อยน่ะ”
“เราทำให้โซลอึดอัดรึเปล่า”
“ไม่หรอก แค่อึดอัดคนเยอะน่ะ” คำตอบของโซลทำให้แคนดี้และจินนี่หันไปมองหน้ากันและเบะปากใส่ ปกติโซลไม่เคยกลัวคนแถมยังชอบที่จะอยู่กับคนหมู่มากด้วยซ้ำ
“เกะกะ จะยืนคุยกันอีกนานไหม”น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ใบหน้าติดดุของชายหนุ่มผมแดงดังขึ้นด้านหลังของกลุ่มโซล ช็อปแดงเลือดหมูเดินเข้าไปกั้นกลางระหว่างสองและโซลจนทั้งคู่ถึงกับผลักตัวห่างกันอย่างรวดเร็ว
“มันไปอารมณ์เสียที่ไหนมาวะ” เสียงทุ้มของมาวินหันไปเอ่ยถามมาร์ชที่เดินตามหลังของลีออกมา ใบหน้าคิ้วขมวดด้
