สักใจนายวิศวะ

หนุ่มคณะแพทย์

ฮั้ดชิ้ว ฮั้ดชิ้ว เสียงจามดังจากคนตัวเล็กที่ไม่แม้แต่จะใช้มือปิดปากตัวเองเอาไว้ การกระทำอันไร้มารยาทของหญิงสาว ทำให้เพื่อนรักทั้งสองที่กำลังเดินตามไปที่หอประชุมของมหาลัยถึงกับหันขวับมองหญิงสาวเป็นตาเดียว

“จามจนฉันแทบปลิว ปิดปากบ้างเถอะ” น้ำเสียงประชดประชันของจินนี่เอ่ยบอกกับเพื่อนรักของตัวเอง เมื่อเห็นคนรอบข้างหันมามองเป็นตาเดียวจนพวกเธอเริ่มเป็นจุดเด่น

“ลืมตัว”

“ฉันละเหนื่อยกับแกจริง ๆ” ใบหน้าเบื่อหน่ายของแคนดี้แสดงออกมาชัดเจน ใบหน้าที่ถูกแต่งเติมหนาเบะปากใส่ร่างบาง

“วันหลังจะปิดปากก็แล้วกัน” ร่างบางเดินนำเพื่อนรักทั้งสองเข้าไปภายในหอประชุมขนาดใหญ่ของมหาลัย เนื่องจากสโมสรนักศึกษาเรียกรวมตัวในวันแรกของการเปิดภาคเรียน

ร่างเล็กอยู่ในชุดนักศึกษาถูกระเบียบบวกกับรองเท้าผ้าใบสีขาว ใบหน้าจิ้มลิ้มที่ถูกแต่งเติมเบา ๆ ทำให้เธอดูสวยแบบธรรมชาติ เดินไปทางไหนก็มีหนุ่ม ๆ หันมามองคอแทบเคล็ดและด้วยนิสัยที่ไม่เคยรักษาภาพพจน์ ทำให้เพื่อนต้องคอยเตือนเธออยู่ตลอดเวลา

ภายในหอประชุมที่เนืองแน่นไปด้วยเหลานักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งทุกคณะ เข้ามารวมตัวกันภายในหอประชุมอันกว้างขวางจนอัดแน่นไปถนัดตา ดวงตากลมโตกวาดตาไปมองโดยรอบหอประชุมก่อนที่เธอจะหันไปให้ความสนใจกับมือถือเครื่องหรูของตัวเองต่อ

“ได้ข่าวว่าปีนี้ คณะวิศวกรรมเป็นประธานรับน้องรวมนะแก” เสียงกระซิบของแคนดี้หันไปบอกเพื่อนรักทั้งสองที่นั่งขนานข้าง ใบหน้าดูตื่นเต้นของจินนี่ช่างแตกต่างกับใบหน้าจิ้มลิ้มของโซลโดยสิ้นเชิง เพราะเธอยังยืนยันคำเดิมว่าตัวเองชอบคณะแพทย์

“จริงเหรอ? เหมือนฟ้ามีตา”

“เชิญตามสบายค่ะ คณะเถื่อนแบบนั้น ฉันไม่เอาด้วยหรอก”

“เกลียดอะไรมักได้แบบนั้นนะ ระวังเถอะ”

“ฮ่าฮ่า ฝันไปเถอะ” เสียงหัวเราะที่เสแสร้งของโซล ทำให้เพื่อนรักทั้งสองถึงกับส่ายหัวเต็มไปด้วยความเอือมระอา ก่อนที่พวกเธอจะหันกลับไปให้ความสนใจบริเวณหน้าเวทีต่อ

“เธอ เธอ” แรงสะกิดแขนเล็กทำให้ร่างเล็กหันไปมองบุคคลที่นั่งข้าง ๆ เธอ โซลหันไปมองด้วยความขัดใจ ก่อนที่เธอจะละสายตาจากหน้าจอหันไปมองบุคคลที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่ตอนไหน เธอเองก็ไม่ทราบได้

“ห๊ะ!! คะ” คำพูดและใบหน้าไม่สบอารมณ์ถูกกลืนหายไปในพริบตา รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าจิ้มลิ้มของโซลอีกครั้ง ดวงตากลมโตหันไปมองร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มผิวขาวสะอาดตาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดวงตากลมโตสะดุดเข้ากับป้ายชื่อที่แขวนเอาไว้ที่คอ

เนื่องจากเด็กปีหนึ่งทุกคนจะมีป้ายชื่อที่บ่งบอกชื่อเล่นและคณะที่ตัวเองเรียนตลอดจนรับน้องเสร็จ ทำให้สามารถทราบได้ทันทีว่าบุคคลคนนั้นเรียนสาขาอะไรและชื่ออะไร

“เราชื่อสองนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“ค่ะ ค่ะ โซลนะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” รอยยิ้มน่ารักปรากฏบนใบหน้าน่ารักของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ โซล เพียงแค่รู้ว่าเรียนคณะแพทย์หัวใจดวงน้อยก็ฟูฟ่อขึ้นมาทันตา

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน นี่เพื่อนเราชื่อแคนดี้กับจินนี่นะ”

“ครับยินดีที่ได้รู้จักทุกคน” รอยยิ้มน่ารักของสอง สามารถทำให้เหล่าสาว ๆ เคลิบเคลิ้มได้ไม่ยาก เว้นก็แต่แคนดี้ที่ยิ้มแปลก ๆ ออกมา

“หล่อมาก หล่อจนมดลูกฉันสั่นหมดแล้ว” โซลนั่งคุยกับสองได้ไม่นาน เสียงของแคนดี้และจินนี่ที่นั่งข้าง ๆ ก็ดังขึ้นมาและเป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงกระหึ่มภายในหอประชุมดังขึ้น เพียงแค่มีหนุ่ม ๆ เสื้อช็อปแดงเลือดหมูเดินเข้ามาภายในหอประชุม

“พ่อของลูกชัด ๆ หล่อมาก ตัวจริงหล่อกว่าในรูปร้อยเท่า”

“ฉันจองพี่ลีได้ไหม” เสียงของแคนดี้เรียกความสนใจของโซลได้เป็นอย่างดี ก่อนที่เธอจะหันไปมองบนเวที ที่ตอนนี้มีเหล่ารุ่นพี่ช็อปแดงยืนเรียงกันอยู่หน้าเวที

“เงียบ!!” เสียงทุ้มโหดตะคอกเสียงดัง จนภายในห้องประชุมเงียบกริบ ดวงตากลมโตจดจ้องไปยังพูดชายผมแดงที่เธอคุ้นตา สายตากลมโตสอดประสานเข้ากันดวงตาเรียมคมของชายหนุ่มที่พึ่งตะคอกเหลานักศึกษาไป

ร่างเล็กแข็งทื่อไม่คิดว่าจะได้เจอผู้ชายคนนี้ในรั้วมหาลัยแห่งนี้ด้วยซ้ำ ร่างเล็กค่อย ๆ กระเถิบไหลลงไปเกือบนอนราบ เพียงแค่ได้สบตาโหดคู่นั้น

“เชี้ย!! มาได้ไงวะ” เสียงบ่นพึมพำของร่างบางดังเล็ดลอดออกมา จนแคนดี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ถึงกับหันมาถามเพื่อนรักด้วยความสงสัย เมื่อเห็นอาการมีพิรุธของโซล

“ยัยโซลแกเป็นอะไร”

“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร”

“ไม่เป็นอะไรก็ขึ้นมานั่งดี ๆ สิยะ”

“ออกจากหอประชุมตอนนี้ได้ไหม”

“คนเป็นหมื่นแกจะออกไปได้ไง รีบลุกขึ้นมานั่งดี ๆ!!” ดวงตากลมโตกวาดสายตาไปมองโดยรอบห้องประชุมเป็นอันต้องพ่นลมหายใจออกมา

“ทางนั้นคุยอะไรกันครับ เงียบด้วย!!” เสียงทุ้มปนโหดของหนุ่มผมแดงเอ่ยถามขึ้น สายตาจดจ้องมายังบริเวณกลุ่มของโซลชัดเจน จนร่างถึกของแคนดี้ถึงกับส่งสายตามองค้อนโซลไปทีหนึ่ง ก่อนหันกลับไปให้ความสนใจกับผู้ชายหลายคนที่อยู่บนเวที

“วันซวยอะไรของฉันวะ?”

“ผมลี ภควัต ธีรโชติ /ซ้ายมือของผม มาวิน / ขวามือมาร์ช” เสียงเข้มของหนุ่มผมแดงแนะนำตัวไปเรื่อย ๆ โดยที่มีสาว ๆ นั่งกรี๊ดกร๊าดไร้เสียงออกมา จะมีก็แต่โซลที่กำลังนั่งทำหน้าเซ็งสุดขั้ว

“ปีนี้คณะวิศวกรรมจะเป็นกรรมการและเป็นประธานในการรับน้องปีนี้ หวังว่าพวกคุณจะให้ความร่วมมือกับพวกผมเป็นอย่างดี”

“มีอะไรสงสัยจะถามอีกไหมครับ” เสียงแข็งที่ลงท้ายประโยคอย่างสุภาพ เอ่ยถามเหลานักศึกษาหลังจากตัวเองพูดจบ ตาเรียวคมจ้องมองมายังบริเวณกลุ่มของโซลเป็นระยะจนสาวสวย บริเวณนั้นต่างพากันเอ่ยเข้าข้างตัวเองเป็นหลายเสียง

“เขามองฉันด้วยแก”

“เขามองฉัน”

“ผมถามว่ามีอะไรไม่เข้าใจจะถามไหมครับ” เสียงซุบซิบของเหลานักศึกษาก่อนหน้านี้เงียบลงไปในทันที เพียงแค่ได้ยินเสียงทุ้มปนดุของชายหนุ่มตะคอกเอ่ยถามเสียงดัง

“พี่ลีมีแฟนรึยังคะ” หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งยกมือและลุกขึ้นถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจในความสวยของตัวเอง ถึงกับพังทลายเมื่อเจอประโยคตอบกลับจากชายหนุ่ม

“ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณที่สมควรจะรู้ครับ”