บทที่ 25 ไร่ภูเวียง

1313 Words

ชายหนุ่มรีบเดินทางกลับมาที่บ้านของตัวเอง หยิบของจำเป็นทุกอย่างเช่นบัตรประชาชนโทรศัพท์เสื้อผ้าที่จำเป็นเตรียมไปด้วย เพราะคาดว่าอาจจะต้องค้างอยู่ที่นั่นนานพอสมควร ส่วนคุณพ่อบอกว่าทางนี้เดี๋ยวจะจัดการเรื่องงานให้ ตอนนี้ไปตามง้อพ่อตาก่อนได้เรื่องยังไงโทรศัพท์มาบอกทางนี้ได้ "ผมไปก่อนนะครับพ่อ แม่" "เดินทางปลอดภัยนะลูก พาหนูตุ้ยนุ้ยกลับมาให้ได้ล่ะแม่ไม่อยากเปลี่ยนลูกสะใภ้นะ" "ผมรู้น่าไม่เปลี่ยนหรอก แล้วถ้าเกิดว่าปัญหามันเยอะมากผมก็จะขโมยกลับมา แตกหักกันไปเลยเป็นไง" เขาเอ่ยออกมาอย่างติดตลกทั้งที่ความจริงมันเป็นเรื่องที่เครียดมากจนเขาและครอบครัวถึงกับกุมขมับ "ยังมีหน้ามาตลกอีกนะแกเนี่ย รีบไปได้แล้วตอนนี้หนูตุ้ยนุ้ยน่าจะยังไม่ถึงเชียงใหม่หรอก แกน่าจะถึงก่อน" "ครับเพราะว่าผมบินไปไงใช้เวลาแป๊บเดียว งั้นผมไปก่อนนะครับ" พูดจบเขาก็เร่งรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที และให้คนขับรถขับไปส่งที่สนามบิน ใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD