“เอ่อ...พี่บาสโอเคไหมคะ” ฉันรวบรวมความกล้าเอ่ยถามพี่บาส เราทั้งคู่นั่งอยู่ในห้องนอนเงียบ ๆ ฉันนั่งอยู่บนโซฟา พี่บาสนั่งอยู่ที่พื้นหันหน้าเข้าหาและสามกอดฉันไว้ เขาร้องไห้ พี่บาสกำลังร้องไห้ ผู้หญิงคนนั้นคงมีผลต่อจิตใจของพี่บาสมาก
“ขออยู่แบบนี้สักพัก” เขาเอ่ยเสียงแหบแห้ง ฉันจึงปล่อยให้พี่บาสนั่งอยู่แบบนั้น ถือวิสาสะวางมือที่หัวเขาลูบไปมาเบา ๆ คล้ายปลอบประโลม พี่บาสคงรักผู้หญิงคนนั้นมากถึงได้เสียน้ำตาต่อหน้าฉันที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน
ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้วนเวียนกับคนที่ฉันรู้จักนะ
แล้วที่เธอมาขอคืนดีกับพี่บาส เธอเลิกกับเฮียคมแล้วเหรอ หรือมันอะไรยังไงกันแน่
ทั้งนี้ทั้งนั้นฉันไม่คิดจะบอกพี่บาสว่าฉันรู้จักแพม เพราะฉันคิดว่ามันคงไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องพูดถึง มันก็ตามสัญญาที่เคยเซ็นไว้ ฉันกับเฮียคมคือคนไม่รู้จักกัน
“อยากระบายไหมคะ” ฉันถามเพราะผ่านไปสักพักใหญ่พี่บาสยังร้องไห้ไม่เลิก
พี่
