หนึ่งเดือนต่อมา...
เฮียหายเข้ากลีบเมฆ หลังจากวันที่มาหาสองวันมีติดต่อมาบอกแค่ว่าช่วงนี้ธุรกิจที่บ้านมีปัญหาไหนจะงานที่โรงพยาบาลอีก ไม่มีเวลาว่างเลยและลงท้ายว่า...‘เฮียรู้สึกดีกับโมนะ’
ฉันยังแอบไปดูเฮียทุกวัน เธอคนนั้นก็ยังอยู่ข้างกายเหมือนเดิม
เฮียโกหกฉันทำไม คำถามนี้ฉันอยากจะได้คำตอบเหลือเกิน
ฉันไม่ได้บอกเฮียว่าฉันท้อง เนื่องจากไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนตอนนี้ฉันท้องได้สามเดือนกว่าแล้ว ท้องของฉันยังไม่ใหญ่มากนัก คนภายนอกจะดูไม่ออกว่าฉันท้องเพราะฉันเลือกที่จะใส่เสื้อผ้าตัวใหญ่ต่างจากเดิม ฉันพาลูกไปฝากครรภ์ ทำอะไรเองหมดทุกอย่าง ทำคนเดียว ปรึกษาใครไม่ได้ เจ้เกลียวก็ไปเที่ยวต่างประเทศฉันจึงไม่อยากให้เจ้ห่วงฉันจนเที่ยวไม่สนุกเลยเลือกที่จะไม่บอก มหาลัยฉันก็ไม่ได้ไปแล้ว ชีวิตที่โดดเดี่ยวในเมืองใหญ่มันช่างว้าเหว่เหลือเกิน ถ้าฉันไม่ท้องอะไรต่อมิอะไรมันคงดีกว่านี้
ป่านนี้ป๋าพงษ์จะเป็นยังบ้างก็ไม่ร
