เหนือเกมรัก (Black Love)

นักร้องคนหนึ่งโด่งดังคับฟ้า มีแต่ความสุขสบาย แฟนเพลงแห่กันเชิดชู เบื้องหน้าไร้มลทิน แต่ใครจะรู้ว่าความชั่วช้ามันซุกซ่อนเอาไว้ไม่ได้ เธอมาที่บริษัทบันเทิงยักษ์ใหญ่ในครั้งนี้เพื่อเจรจาเรื่องลิขสิทธิ์อันชอบธรรม ไม่คิดว่าพวกเขาแค่ต้องการจ่ายเงินให้เรื่องจบ โดยมีพ่อบังเกิดเกล้าสมรู้ร่วมคิดด้วย ช่างอดสู ไม่เหลือทางให้เลือกเลย ขนมผิงจ้องเงินสดห้าแสนตรงหน้า เธอไม่ยื่นมือไปจับ สายตาเคร่งเครียดเอาแต่เพ่งเล็งนายสนธิผู้เป็นพ่อ เขาควรตอบคำถามนี้ “คุณทำแบบนี้กับผิงได้ยังไง หากินกับลูก ทั้งๆที่ไม่เคยดูดำดูดี” ผู้ชายที่หายหน้าหายตาไปตลอดยี่สิบปี จู่ๆก็โผล่มาแสดงความรับผิดชอบ บอกกับเธอว่าต่อจากนี้พวกเราจะเริ่มต้นใหม่ ขอโอกาสจากเธอสักครั้ง ในตอนนั้นมันเป็นประโยคที่เรียบง่ายจริงใจ เธอไม่คิดอะไรก็ตอบตกลง ผลสรุปสุดท้ายคือการถูกหักหลัง ความรู้สึกของเธอ เพลงที่มีค่าของเธอ และสิ่งที่เรียกว่าความเชื่อใจไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว “ที่นี่ไม่ใช่รายการปรับความเข้าใจครอบครัว รับเงินแล้วก็ออกไป อย่าแพร่งพรายข่าวมั่วอีกไม่อย่างนั้นทางบริษัทจะดำเนินคดีอย่างถึงที่สุดแน่” ฝ่ายบริหารลงมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง นักร้องที่เอาเพลงคนอื่นไปหากินไม่โผล่หน้ามาด้วยซ้ำ “แจ้งความ ทั้งๆที่พวกคุณเป็นขโมย ยังกล้าจะแจ้งความเหรอ” เงินแค่ห้าแสนกับเพลงที่เธอแต่งแทบเป็นแทบตายไม่สามารถเทียบกันได้ พวกเขาแค่อยากให้เรื่องจบ ไม่มีคำขอโทษหรือคิดจะยุติการกระทำแบบโจรเลย ขนมผิงไม่ยินยอม นายสนธิจึงเอ่ยอย่างเอือมระอา “ทางบริษัทใจดีให้เงินแกขนาดนี้ยังเรียกร้อง ดีแค่ไหนที่เขายังให้ความสำคัญ หยุดก่อปัญหาแล้วไปให้พ้นๆ ถ้าแกวุ่นวายอีก แกก็จะไม่ได้อะไรเลย” ผู้ชายหน้าด้านพูดออกมาหน้าตาเฉย นั่นทำให้ขนมผิงยิ่งโกรธ คนพวกนี้ร่วมมือกันขโมยของของเธอ หากยอมง่ายๆจะต้องเสียใจทีหลังแน่ เธอพูดออกมาคำหนึ่ง ทำให้สถานการณ์ยิ่งตึงเครียด “ฉันไม่มีวันยอมให้ใครขโมยของๆฉันไป พวกคุณเตรียมตัวเอาไว้ให้ดี พวกเราจะต้องเจอกันในศาลเท่านั้น” หญิงสาววัยยี่สิบสองปีคว้าเอาเอกสารของตนเองขึ้นมากอด จากนั้นก็ก้าวฉับๆออกไปพร้อมกับขอบตาแดงระเรื่อ มันน่าเจ็บใจ เธอเหมือนสู้ตัวคนเดียว เป็นไม่ซีกที่อยากงัดไม่ซุง แม้จะมีความเป็นไปได้ในการชนะคดีแค่ริบหรี่ แต่ก็ต้องลองให้ถึงที่สุด หากแต่มีเพียงกำลังใจใช่จะง่าย สิ่งสำคัญคือเงิน ไม่ว่าจะจ้างทนายหรือกระบวนการใดต่อจากนี้ก็ต้องใช้เงิน ขนมผิงยังเรียนไม่จบ นอกจากจะต้องจ่ายค่าที่พัก ค่าอาหารเองแล้ว เธอยังต้องรับผิดชอบค่าดำรงชีพอื่นๆด้วย ปัญหารุมเร้า แต่ก็ไม่คิดจะถอย เธอเชื่อว่าความยุติธรรมยังมี ก่อนอื่นเลย ปรับเปลี่ยนอารมณ์แล้วเข้าไปทำงาน “ไงคนสวย มาตรงเวลาตลอดเลย ไปทำธุระไม่ใช่เหรอ เรียบร้อยดีไหม” “ค่ะพี่เพน คือ ผิงมีเรื่องอยากจะถามค่ะ ช่วงเย็นวันเสาร์ผิงไม่มีอะไรทำ พี่เพนพอจะหาคนมาเรียนกับผิงวันนั้นได้ไหมคะ” “อือ วันเสาร์เหรอ ยากนะ ส่วนมากเด็กๆจะพักกัน เราไม่เหนื่อยบ้างหรือไง จะหาเงินไปไหน” “ผิงมีเรื่องจำเป็นค่ะ ยังไงถ้ามี พี่เพนบอกผิงด้วยนะคะ” ธุรการประจำสถาบันดนตรีพนักหน้าให้นักศึกษาผู้ขยัน เด็กๆชอบการสอนของขนมผิง ต่อให้เป็นช่วงเย็นวันเสาร์ ก็อาจจะมีคนสนใจมาเรียน ว่าแล้วก็ลองทำหลักสูตรเพิ่มเติมหน้าโซเชียลมีเดียเสียเลย มีผู้ปกครองติดต่อเข้ามาไม่น้อย สมแล้วกับชื่อเสียงที่บอกกันไปปากต่อปาก ปีที่แล้วนักเรียนของขนมผิงสอบคัดเลือกเข้ามหาวิทยาลัยดนตรีระดับประเทศได้ นั่นยิ่งการันตีว่าคุณครูนักศึกษาคนนี้มีความเป็นอัจฉริยะแค่ไหน ประตูห้องเรียนส่วนตัวเปิด เด็กชายวัยเจ็ดขวบนั่งถือไวโอลินพร้อม ขนมผิงวางของก่อนจะยิ้มเป็นมิตร ความตั้งใจของลูกศิษย์ทำให้เรื่องหนักที่เจอมาเบาลง “สวัสดีครับครูผิง แม็กพร้อมแล้วครับ” “แม็กลองซ้อมเพลงที่ครูให้เป็นการบ้านหรือยังครับ” “ซ้อมแล้วครับผม” “ไหนลองทวนให้ครูฟังหน่อยได้ไหม” เด็กชายแม็กหยิบไวโอลินขึ้นมาด้วยท่วงท่าสง่างาม เขาเหมือนเจ้าชายตัวน้อย ขนมผิงอดใช้สายตาเอ็นดูไม่ได้เลย เมื่อบทเพลงแสนหวานดำเนินไปจนจบ เสียงปรบมือของอัจฉริยะทางดนตรีก็ดังขึ้น “เก่งมากครับ แต่มีโน้ตตัวหนึ่งแม็กต้องค่อยๆกดสาย ไม่อย่างนั้นเสียงมันจะแข็ง” “แม็กจะพยายามครับ งานแต่งคุณลุงทั้งที แม็กอยากทำให้ดีที่สุด” “แม็กต้องทำได้ดีแน่นอน เรามาเริ่มกันใหม่นะ” ด้านนอกอาคารสถาบัน เวลานี้ก็ประมาณสามทุ่มแล้ว ไม่มีใครมารับหลานเลย คนที่อยู่แถวนี้พอดีจึงถูกผู้เป็นอาไหว้วาน ชายหนุ่มส่วนสูง190เซนติเมตรก้าวลงจากรถลิมูซีนสีดำเข้าไปข้างใน ด้วยรูปร่างที่โดดเด่นและโครงหน้าสลักเสลา ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะตกเป็นเป้าสายตา พนักงานประจำเคาน์เตอร์รีบทักทายเอาใจใส่ แต่เขาไม่ตอบ “ลุงเคย์ครับ แม็กอยู่นี่” หลานชายวิ่งไปหาผู้เป็นลุง มืออีกข้างยังไม่ปล่อยจากคุณครูสาว เธอยืนอยู่ไม่ห่างชายแปลกหน้าร่างเย็น จู่ๆภายในกายเกิดความประหม่าขึ้นมา ขนมผิงยื่นมือไปทักทายตามมารยาทแบบตะวันตก แต่เขาอยู่สูงเกินไป สายตาอันเฉียบคมจึงไม่แม้แต่จะสละเวลาก้มลงมามอง “ลุงเคย์ นี่คุณครูสอนดนตรีแม็กครับ” “กลับได้แล้ว” ลุงหลานคู่นี้คุยกันเป็นภาษารัสเซีย พอพวกเขาจะเดินทางกลับ ขนมผิงก็ยืนส่งอยู่หน้าประตู และเพียงเสี้ยววินาทีที่เผลอไปสบตากับเขา ความเฉยชาไม่มีที่สิ้นสุดก็ทำให้ขนมผิงยิ่งเหน็บหนาวในหัวใจ วันนี้หนักเกินไปจริงๆ “หล่อมากๆเลยนะนั่น แต่น่ากลัวยังไงไม่รู้” เพนนีถอนหายใจ คนที่หล่อรวยย่อมทระนง ไม่มีทางใจดีเป็นสุภาพบุรุษไปเรื่อยแน่ “หล่อก็หล่อค่ะ” “ที่ผิงให้พี่หานักเรียน วันเสาร์มีนะ” “จริงเหรอคะ ขอบคุณพี่เพนนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผิงซื้อขนมมาฝาก” เธอลาพี่ที่ทำงานเสร็จก็กลับหอไปนั่งทบทวนค่าใช้จ่าย จะจ้างทนายมีฝีมือเพื่อสู้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ ค่อนข้างใช้เงินจำนวนมาก ฉะนั้นแค่สอนพิเศษไม่พอ ต้องหางานอื่นเพิ่มด้วย นิ้วเรียวเลื่อนหาวิธีให้ได้เงินมาแทบจะทุกเว็บไซต์ เวลามีเพียงยี่สิบสี่ชั่วโมง ลองดูว่าทำยังไงให้คุ้มมากที่สุด จวบจนรุ่งเช้า หญิงสาวผู้เหนื่อยล้าจึงได้ตื่นขึ้นมา เธออาบน้ำไปเรียน สภาพขอบตาทำให้เพื่อนเป็นห่วง “ผิง หักโหมเกินไปแล้วนะ ถ้าตกลงเป็นแฟนลี ผิงก็ไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยแล้ว” เพื่อนชายพูดทีเล่นทีจริง ทำเอาขนมผิงตั้งตัวไม่ถูก “พูดบ้าๆนะลี เดี๋ยวแก้วก็มาได้ยินหรอก” “ลีไม่สน พวกเราเลิกกันไปแล้ว มันไม่รอด ผิงรู้อยู่แก่ใจ ยังจะผลักไสลีไปให้ใครอีก” “ไม่ต้องพูดแล้ว” ขนมผิงตัดจบการสนทนา พอดีกับที่เพื่อนสาวอีกคนเดินมานั่งด้วย กรองแก้วมองขนมผิงกับอดีตแฟนหนุ่ม ใบหน้าของหล่อนยิ้มแสดงให้เห็นว่าไม่คิดมาก แม้ลีจะเป็นทั้งเพื่อนในกลุ่มและแฟนระยะสั้นก็ตาม “ผิง ไปทำอะไรมา ทำไมช่วงนี้โทรมจัง เสาร์อาทิตย์ไปสปากันไหม” “เราไม่มีเวลาหรอก ต้องทำงานน่ะ” “เราว่าผิงก็ไม่ได้โทรมนะ ทำงานหนักขนาดนี้ หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงแย่กว่าแล้ว” ลีไม่เห็นด้วยกับคำพูดของกรองแก้ว เขาค้านเธอตรงๆ ขนมผิงจึงลอบเตือนเบาๆ “ขนมผิงสวยที่สุดในสายตาเธออยู่แล้วลี แต่ผู้หญิงด้วยกัน โดยเฉพาะเพื่อนอย่างฉันเห็นว่าควรจะไปเสริมสวยหน่อย นายไม่เข้าใจหรอก” ขณะที่เพื่อนทั้งสองคนเถียงกันจริงจัง สายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของขนมผิงก็ดังขึ้น เธอกดรับ สีหน้าดูตั้งใจ ฝ่ายนั้นพูดมาสองสามประโยคบอกว่าจะขอนัดเจอเพื่อสัมภาษณ์งาน ขนมผิงจดรายละเอียดเอาไว้ พอวางสายลีก็เริ่มซักถาม “ผิง ลีไม่อยากให้ผิงทำงานเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ ปีสุดท้ายแล้ว ลีอยากให้ผิงออกไปสนุกบ้าง” “ผิงจำเป็นต้องใช้เงินน่ะลี ไม่เป็นไรหรอก ไว้ทุกอย่างเรียบร้อย ผิงจะใช้ชีวิตตามใจตัวเองแน่นอน” ความห่วงไยที่คนทั้งสองมีให้กันทำให้กรองแก้วฝืนยิ้ม ตอนที่เขาพบว่าตัวเองพลาดนอนกับเธอ ไม่มีแม้กระทั่งแววตาห่วงใยรักใคร่ กลับกันหากคนบนเตียงคือขนมผิง ป่านนี้คงกลายเป็นแฟนสาวที่เขาประคบประหงมดุจไข่ในหินไปแล้ว ขนมผิงขอตัวไปห้องน้ำก่อนเข้าเรียน ทิ้งให้ลีกับกรองแก้วเผชิญหน้ากัน “นายไม่ห่วงขนมผิงออกนอกหน้าไปหน่อยเหรอ” “เกี่ยวอะไรกับเธอ” “ฉันเป็นแฟนเก่านาย ไม่รู้สึกแปลกๆบ้างหรือไงที่พวกเรายังเป็นเพื่อนกันได้” “เธอก็ออกไปจากชีวิตฉันกับขนมผิงสิ” “ว่าไงนะ” “ฉันไม่เคยชอบเธอ หากคืนนั้นไม่เมา แล้วเธอทำเหมือนว่าตัวเองเป็นผิง ฉันก็กินไม่ลงหรอก เพื่อนแบบไหนจ้องจะแย่งของๆเพื่อนตลอดเวลา ไม่อายใครก็หัดอายตัวเองบ้างเถอะ เห็นแล้วอยากจะอ้วก” เขาปากร้ายทารุณกับกรองแก้วลับหลังขนมผิงเสมอ ผู้หญิงอะไร อยู่ด้วยแล้วอึดอัดจนจะเป็นบ้า ทางด้านขนมผิง พอเลิกเรียนคลาสเช้าเธอก็ไปทำงานพิเศษตามปกติ ดูเหมือนว่าวันนี้ทางสถาบันจะรับสอนนอกสถานที่ เมื่อมาถึงป้ายทางเข้าสะดุดตา ขนมผิงก็ถอดหูฟังออกแล้วมองด้วยความสนใจทันที คุกเหรอ? ช่วงนั้นประเทศไทยประโคมข่าวเรื่องคุกเอกชนแห่งแรกกันคึกโครมเลย ไม่นึกว่าจะได้มาสอนดนตรีที่นี่ รถตู้จอดแล้ว พนักงานผู้หญิงสวยคนหนึ่งเดินมาต้อนรับพร้อมกับรอยยิ้ม “อาจารย์หวัง นักเรียนของเราเป็นใครคะ” “นักโทษที่ประพฤติตัวดี ระยะเวลารับโทษเหลือไม่ถึงห้าปีจะได้รับอนุญาตให้เรียนก่อนออกไปข้างนอก ไม่ต้องตกใจ พวกเขาไม่ทำอะไรหรอก” เธอพยักหน้า สายตาพลันเหลือบไปเห็นกลุ่มนักโทษที่กำลังทยอยเข้ามาในส่วนเรียนรู้เพื่อฝึกดนตรี ภายในใจตื่นตระหนกมาก สีหน้าตอนที่เริ่มสอนจึงแปลกๆ “คุณครูคนสวย ไม่ต้องเกร็งหรอก” “ใช่ๆ มีแฟนหรือยังครับ” นอกจากเธอก็มีผู้คุมเพียงหนึ่งคน สถานการณ์ที่เหมือนถูกแทะโลมนี้จึงไม่มีใครห้าม บ้าจริงๆ อยากจะหนีออกไปตอนนี้เลย แต่จะทำยังไงได้ เงินพิเศษไม่ใช่น้อยๆ อดทนหน่อย เดี๋ยวพวกเขาก็สงบ “เอาละ เรามาเรียนตัวโน้ตกันก่อนนะคะ” “ครับผม” ทุกคนขานรับพร้อมเพรียง บทเรียนจึงได้เริ่มขึ้น มันไม่ง่าย แต่พวกเขาก็จริงจัง ขนมผิงจึงเริ่มผ่อนคลาย