When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่17 แค่เมีย...คั่นเวลา ครืด... รองเท้าหนังสีดำเงาก้าวเดินเข้ามาในเขตรั้วบ้านของน้องชาย ธัญวิชญ์หยุดมองสิ่งตรงหน้าครู่หนึ่งเหมือนว่าไม่นานมานี้ที่นี่จะมีการปาร์ตี้กัน แล้วทำไมแม่ของวิริศราถึงติดต่อลูกสาวไม่ได้? “พี่ธัน?” “ฉันผ่านมาแถวนี้พอดี แม่ให้มาดูว่าทำไมโทรหาแกกับวีไม่ติดสักคน” คนพี่ไล่สายตามองช่วงบนของน้องชายที่ไม่ชอบใส่เสื้อเต็มไปด้วยร่องรอยที่คิดเป็นอื่นไม่ได้ และเขาไม่มั่นใจเลยว่าวิริศราจะทำแบบนั้น “มึงเอาผู้หญิงคนอื่นมานอนด้วยวเหรอ หรือแพรพลอยมาที่นี่อีก” “ห่วงผม หรือห่วงเมียผมล่ะ” “เมีย? เรียกวีแบบนั้นได้เต็มปากเลยนะ” “ก็แต่งมาเป็นเมียให้เรียกอะไร คนใช้เหรอ” ธนาธิปกระแทกน้ำเสียงใส่พี่ชายที่เหมือนจะเย้ยหยันใส่เขา “แล้ววีล่ะ วันนี้หยุดไม่ใช่เหรอ” “นอนอยู่” “นอน? เก้าโมงแล้วเนี่ยนะ” “พี่สงสัยอะไรนักหนาวะ” ธัญวิชญ์กวาดสายตามองรอบบ้านก็เห็นความไม่