ชาวบ้านในหมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ต่างมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสกัน พวกเขาได้ขุดพบบ่อน้ำใจกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านทุกคนสามารถตักน้ำ กลับไปใช้ที่บ้านของตัวเองได้ เรื่องอิจฉาริษยาคนบ้านสกุลถานจึงถูกลืมเลือนไป เซี่ยซือซือพาน้องทั้งสองคนเดินไปดูบ่อน้ำที่กลางหมู่บ้านด้วย
“น้องเล็กจำที่ข้าบอกได้หรือไม่” เซี่ยซือซือย่อตัวอุ้มน้องชายขึ้น
“จำได้ ห้ามบอกคนอื่นว่าท่านพี่เป็นคนเจอบ่อน้ำ” เซี่ยซือหยางไม่ได้สนใจบ่อน้ำอีกต่อไป เขาสนใจขนมกับลูกอม ที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองมากกว่า
“ดีมาก ว่าแต่เจ้าจะเอาขนมไปให้ใคร”
“ไอหยา ! ข้าซ่อนดีแล้วนะ ท่านพี่รู้ได้อย่างไร” มือที่ซ่อนขนมสั่นเล็กน้อยหลังถูกพี่สาวจับได้
“เลิ่กลั่กปานนั้น ข้ายังรู้เลย” เซี่ยซานซานกลอกตามองน้องชายอย่างหมั่นไส้ คิดว่ามือน้อย ๆ นั่น จะแอบซ่อนอะไรได้รึ
“พี่รองท่านก็ซ่อนขนมไว้ข้าเห็น”
“นั่นเรียกว่าเอาไว้กินยามหิวต่างหาก ไม่ใช่แอบซ่อนเอาไปให้ผู้อื่นอ
