ฉันดิ้นไปมาอยู่บนตักของคุณป๋าอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลุดพ้น
“ฝุ่นบอกให้ปล่อยไงคะ คุณป๋า อุ๊ป...”
เป็นครั้งที่สามในวันนี้ที่ฉันถูกคุณป๋าจูบโดยไม่ทันตั้งตัว คุณป๋าพยายามสอดลิ้นเข้ามาในช่องปากของฉัน แต่ฉันไม่ยอมเปิดปากให้
“อื้อ ~” ฉันร้องประท้วงออกมาเบาๆ ในลำคอ จากนั้นคุณป๋าก็ค่อยๆ ถอนจูบออก
จู่ๆ หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันก็เต้นรัวอย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นสายตาของคุณป๋าที่มองอยู่ในตอนนี้มันเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่รู้ว่าสายตาคู่นั้นกำลังจะซื่อถึงอะไร หรือคุณป๋ามองเห็นฉันเป็นพี่ฝน...
คุณป๋าค่อยๆ ปล่อยมือออกจากตัวฉัน เมื่อได้จังหวะฉันก็รีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ ส่วนคุณป๋าก็ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิม
ฉันมองออกไปตรงหน้า ทุกอย่างมันมืดมิดและว่างเปล่า แต่หัวใจของฉันกลับยังไม่หยุดเต้นรัวจนต้องเอามือขึ้นมาทาบที่อกข้างซ้ายเอาไว้
มันเกิดอะไรขึ้นกับความร
