“พี่หนูเล็ก หนูมือสั่นไม่ไหวแล้ว” ออมสินกระซิบเสียงเบาให้รุ่นพี่ทราบ
“ขออนุญาตนะคะ” รุ่นพี่เดินนำพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างให้กับว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่และสามีที่นั่งอยู่เคียงข้าง
“อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่น้ำส้ม” แก้วยังไม่ทันแตะลงบนโต๊ะ น้ำเสียงของชายหนุ่มก็รีบปฏิเสธน้ำส้มในแก้วทันที ทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่เคียงข้างถอนหายใจเล็กน้อยแล้วหันมายิ้มกับเธอ
“เป็นกาแฟก็ได้ค่ะ”
“กาแฟร้อนนะคะ”
“เย็น” หนูเล็กคิดว่าเขากำลังเรื่องมากตามสไตล์ที่เคยเป็น ไม่ได้เจอนานก็ยังมีนิสัยเหมือนเดิม เรื่องมากและก็เอาแต่ใจ ไม่โตขึ้นเลยสักนิด
“คุณผู้หญิงรับด้วยมั้ยคะ” น้ำเสียงอ่อนหวานน่าฟังหันมาถามหญิงสาวที่นั่งเคียงข้างชายหนุ่ม
“ขอน้ำเปล่ากับน้ำส้มก็พอค่ะ” หนูเล็กวางแก้วน้ำเปล่าให้ชายหนุ่ม สายตาราบเรียบไม่แสดงอาการตกใจของเธอยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด
“ผา จะออกไปเดินเล่นหรือไปธุระที่อื่นก่อนก็ได้นะ เสร็จงานแล้วพิมจะโทรหา”
