บทที่ 2
718 Words
เย็นวันนั้น..
"มันออกไปอีกแล้วเหรอ"
"ค่ะ"
"ไอ้นี่ชักจะเหลวไหล วันหยุดทั้งทีแทนที่จะใช้เวลาอยู่บ้านให้มากๆ เช้าสายบ่ายเย็นเห็นออกไปแต่ข้างนอก"
ไม่อยู่บ้านน่ะดีแล้ว เธอก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาเหมือนกันแหละ
"ถ้างั้นเราก็ทานข้าวกัน"
"ค่ะ"
เช้าวันจันทร์..
"หนูยังไม่เตรียมตัวเข้าบริษัทเหรอ" เปิดประตูออกมาจากห้องนอน ก็เห็นลูกสะใภ้กำลังจะกลับเข้าห้อง สงสัยว่าเพิ่งจะลงไปช่วยงานครัวมา
"คือ.." ไม่เห็นเขาบอกอะไรเลย มีแต่พ่อของเขาพูดอยู่คนเดียว ถ้าเธอไปจะไม่เป็นตัวตลกหรือไง
"พ่อนั่นแหละครับ วันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นไม่ใช่เหรอ" ได้ยินเสียงพ่อพูดอยู่หน้าห้องเลยเปิดประตูออกมา
"อ้าว ไม่ได้นอนห้องเดียวกันเหรอ" ถึงแม้ทั้งสองยังไม่แต่งงานกันแต่ผู้ใหญ่ก็อนุญาตให้ใช้ชีวิตร่วมกันไปก่อน
"เมื่อคืนผมกลับดึกครับไม่อยากกวน ผมเข้าบริษัทก่อนนะครับ"
"แล้วน้องล่ะ"
"เดี๋ยวจะให้คนรถไปส่งอีกที"
"ถ้างั้นหนูก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ แล้วเจอกันที่บริษัทนะ"
"ค่ะ" ไอรีสก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องให้เธอเข้าบริษัทด้วย สงสัยมันคงเกี่ยวกับการลงทุนร่วมกันระหว่างบริษัทของพ่อเธอด้วยมั้ง
[บริษัทดำรงฤทธิ์] บริษัทนี้ทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ และธุรกิจอีกหลากหลายประเภท
หญิงสาวก้าวลงจากรถแล้วขยับแว่นตาเล็กน้อยเพื่อมองให้ชัดหน่อย ชุดที่เธอใส่มาเรียบร้อยมาก แถมเธอยังหยิบแว่นตามาใส่เพื่อให้มันเข้ากับลุคนี้ด้วย
ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัท..
"สวัสดีค่ะ มาติดต่อธุระอะไรคะ"
"คุณอิทธิฤทธิ์ให้ฉันเข้ามาพบท่านค่ะ"
"คุณอิทธิฤทธิ์? คุณหมายถึงท่านประธานเหรอคะ"
"ใช่ค่ะ"
"ขอเวลาครู่หนึ่งนะคะ" พนักงานที่ประจำจุดนั้นโทรขึ้นไปแจ้งเลขาของท่าน และทางนั้นก็ยังไม่รู้เรื่องอะไร เลยต้องให้เธอนั่งรออยู่ข้างล่างก่อนเพราะพวกท่านกำลังประชุมผู้ถือหุ้นกันอยู่
ไอรีสนั่งรอนานเท่าไรไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีพนักงานกำลังทยอยกันออกไปทานข้าวเที่ยง
"ขอถามเรื่องนั้นหน่อยค่ะ"
"ฉันลืมไปเลย เดี๋ยวคุณรอสักครู่นะคะ" พนักงานกำลังจะโทรขึ้นไปแจ้งเลขาของท่านประธานอีกรอบ แต่จังหวะนั้นเลขาของท่านรองประธานก็ลงมาข้างล่างพอดี "คุณอิ่มเอมคะ"
"คะคุณบุ๋ม"
"น้องคนนี้บอกว่าท่านประธานให้เข้ามาพบค่ะ"
"น้องมีธุระอะไรกับท่านประธานเหรอ" อิ่มเอมหันไปถามคนที่มาขอพบ
"คือว่าฉันเป็น.."
"เธอ" ก่อนที่ไอรีสจะพูดอะไรก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาจากทางด้านหลังก่อน
"ท่านรอง" คนที่นั่งอยู่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ต่างก็ลุกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าท่านรองประธานเดินตรงมาทางนี้
"สายป่านนี้จะมาทำไม ไม่รอมาตอนเย็นเลยล่ะ"
ทุกคนหันไปมองหน้าเธอคนนั้นแทบจะพร้อมกัน เพราะฟังจากคำพูดของท่านรองแล้วเหมือนว่าทั้งสองรู้จักกัน
"ฉันมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ แต่คนของคุณบอกให้ฉันนั่งรออยู่ข้างล่าง" ประโยคแรกมั้งที่เธอพูดกับเขายาวที่สุดเพราะเธอจำเป็นต้องอธิบาย
"พวกเราขอโทษนะคะ พวกเราโทรขึ้นไปแล้วเห็นว่า.."
"ไม่ต้องอธิบายหรอก" นรสิงห์บอกไม่ต้องอธิบายเพราะเขาก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของผู้หญิงคนนี้ "ช่วงบ่ายจัดงานให้เธอทำด้วยแล้วกัน" ชายหนุ่มหันไปบอกเลขาของเขาแล้วก็เดินออกไปกับผู้ร่วมหุ้นที่ลงมาด้วยกัน
"ถ้างั้นเธอก็ออกไปหาอะไรทานก่อนนะ ตอนบ่ายมารอฉันอยู่ตรงนี้"
"ค่ะ"
หลังจากที่ไอรีสออกไปแล้ว คนที่เหลืออยู่ต่างก็สุมหัวคุยกัน หลักๆ สิ่งที่สนทนาคือพูดกันว่าเธอคงเป็นเด็กเส้นเด็กฝากจากท่านประธานแน่เลย เพราะเธอมาถามหาท่านประธาน แต่ดันมาเจอท่านรองเสียก่อน
- Writer
