ตอนที่ 3
1070 Words
“อื้อออ… ซี้ดดด… พะ… พอเถอะเสี่ย… ”
สองมือของคนโดนเลียขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น แม้ปากจะร้องห้าม แต่ง่ามขาก็เผลอแอ่นร่อน เด้งรับด้วยความลืมตัว
“ซี้ดดดด… อูย… ”
ริมฝีปากของน้ำหวานห่อรัดเป็นวง ร่างแทบลอยตามจังหวะตวัดลิ้นของเสี่ยรุตน์จอมหื่น เขาเลียเก่งมาก ปลายลิ้นที่สอดไซ้ไชชอนรุกรานเข้าใส่กลีบสาว ทำเอาง่ามขาของน้ำหวานสั่นเกร็ง ไม่อาจกลั้นน้ำเสียวซึมซ่านออกมาตามแรงกระสันที่โดนเขาปลุกเร้าเร่าร้อน
แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ…
เสียงลิ้นของเสี่ยปาดรัวเข้าใส่กลีบสาวอย่างเมามัน เอามือแบะบีบแบ่งกลีบออกเป็นสองแล้วปาดลิ้นขยี้กลางร่องสลับไปมาทั้งสองกลีบ หล่อนยิ่งขมิบเขายิ่งมีอารมณ์
“งืออออ… อ๊า… ”
ลีลาลงลิ้นสุดร้ายกาจของเสี่ยสายเบิร์น ทำเอาหญิงสาวแอ่นเอวสะท้าน เสียงหายใจติดๆ ขัดๆ หนอกเนินสวาทแอ่นเด้งรับลำลิ้น ทะลวงร่องของหล่อนอย่างไม่ปรานีจนน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมาอีกระลอก
“อูยยยย… ”
คนโดนเลียสูดปากเสียวด้วยความทรมาน เสี่ยหื่นยิ่งได้ใจ เงยหน้าขึ้นมองผ่านง่ามขาไปยังใบหน้าที่กำลังบิดเบ้ทรมานของหล่อน
ยิ่งเห็นหญิงสาวเม้มปากเสียวเขายิ่งมีอารมณ์ รีบปาดลิ้นเข้าใส่กลีบสาวไม่ยั้ง เลียย้ำๆ สลับขย้ำซ้ำๆ ที่เม็ดกระสัน ปูดแดงขึ้นมาเป็นสีทับทิมแดงเรื่อ
“อ่า… กลิ่นคาวของเธอหอมสุดๆ… ”
เสี่ยกำซาบกลิ่นสาบสาวอย่างเอร็ดอร่อย ซอยปลายลิ้นกระตุ้นกลีบจนหล่อนขมิบไม่ทัน เผลอร้องครวญครางออกมาในทุกจังหวะที่ปลายลิ้นปาดเลียเข้าใส่รูสวาทนุ่มแน่น
“อู้ววว… เยิ้มแล้วหนูจ๋า… กลีบสวยน่ากระแทกเหลือเกิน… ”
เสี่ยรุตน์กล่าวเสียงกระเส่าขณะยืนอยู่กับพื้น เงยหน้าจากง่ามขาที่งุดหัวอยู่พักใหญ่ๆ ขึ้นมาจับลำเนื้อยาวใหญ่อลังการ ขนาดใกล้เคียงกับท่อนแขนของหญิงสาว เอาเข้ามาจ่อใกล้ปากรูสีชมพูที่กำลังร้อนลื่นไปด้วยน้ำเสียวของวัยสาว หลั่งไหลออกมาตามอารมณ์เมื่อโดนปลุกเร้าจนไม่อาจต้านทาน
“ไม่นะ… ”
แล้วจู่ๆ มือของหญิงสาวก็เอื้อมมาขวาง ไม่ยอมให้เขาสอดใส่ หล่อนดันท้องเขาเอาไว้
แต่ดูเหมือนว่าเสี่ยรุตน์กำลังหน้ามืดตามัวเกินกว่าจะหยุด จึงฝืนดันแก่นกายเข้าหาเป้าหมาย
ทว่าพอขยับบั้นท้ายขยับเพื่อที่จะกดหัวเอ็นถอกบานราวกับดอกเห็ดใหญ่ๆ เข้าใส่รูแคบคับ หญิงสาวก็ผงกศีรษะขึ้นมากัดแขนของเขา
“โอ๊ยยย… ”
เสี่ยรุตน์ร้อง…
การสอดใส่ยังไม่ทันบรรลุผล…
เขาทำได้แค่เพียงดันแก่นกายเข้ามาคาไว้เพียงแค่หัวถอกบานก็ต้องชะงัก
เพราะนอกจากสาวน้อยจะขัดขืนแล้วรูของหล่อนก็ฝืดแน่นเหลือเกินจนหัวเอ็นถอกบานดันไม่เข้า ช่วยยืนยันคำรับประกันของเจ๊หลินว่าหล่อนยังสดยังซิง
“นี่มันอะไรกัน… ”
เสี่ยถามเสียงดัง…
น้ำเสียงบอกความไม่พอใจ เมื่อนาทีเข้าด้ายเข้าเข็มต้องสะดุดลงกลางคันให้เสียอารมณ์
“เสี่ยอย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ… ”
หญิงสาวรีบคว้าหมอนสีขาวเอามากอด ปกปิดเรือนร่างเปล่าเปลือยด้วยความรู้สึกอับอาย มือสั่นยกขึ้นไหว้ขอความเห็นใจจากเสี่ยรุตน์
“นี่มันหมายความว่ายังไง… ลืมหรือไงว่าฉันเพิ่งจ่ายเงินเพื่อที่จะเอาเธอ… แล้วนี่อะไร จู่ๆ ทำไมเล่นตัวแบบนี้… ”
เสี่ยกล่าวไม่อ้อม
“หนูขอโทษ… หนูไม่เคยค่ะ… หนูทำไม่ได้… ”
น้ำหวานส่ายหน้า แววตาดูหม่นเศร้าหวาดกลัว หยาดน้ำตาใสๆ รินไหลออกมาอาบร่องแก้ม หล่อนคิดสั้นเองที่ตัดสินใจขายตัวในค่ำคืนนี้
“อะไรนะ… ถ้าเธอทำไม่ได้แล้วเธอคิดยังไงมาทำงานที่นี่… ”
เสี่ยรุตน์คว้าผ้าขนหนูมานุ่ง… อำพรางแก่นกายยาวใหญ่ที่ยังไม่อ่อนตัว บอกตัวเองให้ใจเย็น พยายามระงับอารมณ์ที่ยังค้างด้วยการเดินไปเปิดตู้เย็นคว้าเบียร์กระป๋องออกมาดื่มให้ความต้องการที่กำลังพลุ่งพล่านสงบลง
“หนูโดนบังคับค่ะ… ”
น้ำหวานบอกความจริงที่เสี่ยรุตน์ไม่รู้
“ใครบังคับเธอ… ”
“แม่เลี้ยงค่ะ… ครอบครัวของหนูเป็นหนี้เจ๊หลินค่ะ ไม่มีเงินจ่ายหนี้ แม่เลี้ยงก็เลยบังคับให้หนูต้องมาทำงานที่นี่… ”
น้ำหวานคิดว่าตัวเองตัดสินใจดีแล้วที่ยอมทำตามคำสั่งของแม่เลี้ยง ทว่าเมื่อได้มาเจอสถานการณ์จริง… จะต้องมีเซ็กส์กับผู้ชาย หล่อนก็ทำไม่ได้
“ตอนนี้เธออายุเท่าไร… สิบแปดหรือยัง”
เสี่ยรุตน์จ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่ม…
ทุกสรีระของความเป็นสาวของน้ำหวานทำเอาใจเขาเต้นระทึก ยอมรับว่าเขาไม่เคยรู้สึกมีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนเหมือนอย่างที่รู้สึกกับหล่อนเมื่อครู่
ทั้งที่ก็ไม่เคยนึกอยากจะมาทำอะไรแบบนี้กับเด็กชงเหล้าในร้านคาราโอเกะ แต่ความเย้ายวนของน้ำหวาน… ก็ทำเอาเขาตบะแตกจนได้
“หนูอายุเกินสิบแปดแล้วค่ะ… ”
หญิงสาวตอบ
“ขอดูบัตรประชาชน… ”
เสี่ยรุตน์อยากเห็นเพื่อให้แน่ใจ…
หญิงสาวเอื้อมมือคว้ากางเกงขาสั้นที่เพิ่งโดนคนหื่นจับถอดกองไว้ปลายเตียง ล้วงเอากระเป๋าสตางค์ออกมาหยิบบัตรประชาชนยื่นให้เขาดู
เสี่ยรุตน์รับเอาบัตรประชาชนมาดู…
หล่อนไม่ได้โกหก…
ปีนี้อายุยี่สิบพอดี แต่สิ่งที่ทำให้เสี่ยรุตน์สะดุดตาและนึกสงสัยก็คือนามสกุลของหญิงสาวคนนี้บังเอิญไปตรงกับนามสกุลของเพื่อนเก่าคนหนึ่ง
อีกทั้งอำเภอและจังหวัดในบัตรประชาชนก็ตรงกับภูมิลำเนาของเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนานนับสิบปี
“นามสกุลนี้… เธอรู้จักผู้ชายชื่อ ‘นพดล’ ไหม”
หัวคิ้วของเสี่ยรุตน์ชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย ลองถามดู เพื่อว่าหล่อนจะรู้จักเพื่อนเก่าของเขา
“นพดล… คือชื่อของพ่อหนูค่ะ”
น้ำหวานตอบ
- Writer
