“เดินทางปลอดภัยนะคะ คุณหมอคุณตังเม” วันนี้เป็นวันที่ตังเมกับเหนือน้ำต้องเดินทางไปอังกฤษแล้ว ป้านิ่มจะออกมาส่งด้วยความอาลัยอาวร
“ขอบคุณค่ะป้านิ่ม ถ้ามีโอกาสหนูจะแวะมาเยี่ยมนะคะ”
“ผมกับตังเมช่วยกันจัดยาสำหรับชาวบ้านไว้ให้แล้วนะครับ ป้าแจกจ่ายตามรายชื่อบนซองจ่ายยาได้เลยครับ”
“โถ่ คุณหมอคนดีของป้า จะไปแล้วก็ยังห่วงใยชาวบ้านที่นี่อีก ขอให้คุณทั้งสองตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้และรักกันไปนานๆ นะคะ” ทั้งสองยืนล่ำราป้านิ่มกันอยู่พักใหญ่ กว่าจะได้มาขึ้นรถยนต์คันเก่าที่เปรอะโคลนไปทั้งคัน คนในหมู่บ้านอาสาไปส่งทั้งสองที่สนามบินบริเวณชานเมืองซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่สี่สิบกิโลเมตรและเป็นสนามบินที่ใกล้ที่สุดแล้ว ปลายทางก็มีลูกน้องของเหนือน้ำรออยู่ที่นั่น
ใช้เวลาไปราวๆ ยี่สิบนาทีก็มาถึงที่สนามบินโดยสวัสดิภาพ ลูกน้องของเหนือน้ำรีบพุ่งเข้ามาช่วยยกกระเป๋าทันที ตังเมยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ เหนือน้ำพาเธอไปขึ้
