ท่ามกลางแหล่งอบายมุขขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ไร้สติและหลงเข้าไปติดกับดักของอบายมุข สีหน้าพอใจของชายหนุ่มที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดของที่นี่จากชั้นบนสุดทำให้เหล่าลูกน้องยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่พอสบตากับสายตาที่ดูน่ากลัวเสียยิ่งกว่าพวกโรคจิตทำให้ทุกคนต้องรีบก้มหัวลงทันที
“มึงตามหาลูกสาวบุญธรรมของมันสองคนเจอหรือยัง”
“เอ่อ..ยะ ยังครับนาย” น้ำเสียงสั่นด้วยความกลัว และพยายามจะก้มหน้าหนีเจ้านาย
ปึง
“เรื่องแค่นี้ทำไมถึงทำให้มันยากเย็นนักว่ะ ก็แค่หาตัวนังสองคนนั้นให้เจอ”
“ผมขอโทษครับนาย แต่ว่าไอ้เหนือน้ำมันก็พาเมียมันหนีไปซ่อนที่อื่นครับ ผมว่ามันน่าจะกลัวนายจนต้องหนีไปแบบนั้น” ลูกน้องที่พยายามจะทำให้เจ้านายอารมณ์ดีขึ้นก็ดูเหมือนว่าจะได้ผลจริงๆ
“หึ แน่ล่ะสิ คนอย่างมันน่ะเหรอจะมาสู้กับกูได้ แต่ถึงยังไงก็ต้องตามหานังสองคนนั้นให้เจอ แล้วเอาตัวพวกมันมาให้ฉัน”
“ครับนาย ผมจะรีบหาให้เร็วที่สุดครับ”
