“คืนนี้นายจะอยู่กับฉันใช่มั้ย” ตังเมเอ่ยถามขณะที่เขากำลังพันผ้าพันแผลที่มือของเธออยู่
“แน่นอนสิ คืนนี้ฉันจะอยู่กับเธอทั้งคืนเลย”
“งั้นเดี๋ยวฉันโกนหนวดให้”
“ไม่อ่ะ” ตังเมมีสีหน้าหมองลงไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินเขาปฏิเสธเพราะปกติแล้วเขาไม่เคยปฏิเสธแบบนี้เลยสักครั้ง
“ก็ได้ แล้วนายกินอะไรมาหรือยัง หิวมั้ย”
“ถามแต่ฉัน แล้วเธอน่ะไม่หิวหรือไง มื้อเย็นก็ไม่กิน มื้ออื่นก็กินเหมือนแมวดม” เหนือน้ำเอ่ยอย่างประชดประชัน เพราะเห็นร่างบางเอาแต่ห่วงเขาแทนที่จะเป็นห่วงตัวเองก่อน
“ก็ฉันไม่หิวนี่นา”
“ไม่หิวก็ต้องกิน” ชายหนุ่มหยิบถุงบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเป้ที่พกมาด้วย ก่อนจะยื่นให้ตังเม หญิงสาวรับมาอย่างงงๆ ก่อนจะเปิดดูและพบว่ามันคือเบเกอรี่ร้านโปรดของเธอที่ชอบไปกินทุกวันตั้งแต่เขาพาเธอมาอยู่ที่นี่
“กินให้หมดสิ ฉันอุตส่าห์แอบไปซื้อมาให้”
“งั้นนายก็กินกับฉันสิ เยอะขนาดนี้ฉันกินคนเดียวไม่หมดหรอก” ตังเม
