หวั่นไหว

1440 Words

ในงานเลี้ยงมีกลุ่มสุภาพสตรีสาวสวยจับกลุ่มยืนคุยกัน หนึ่งในนั้นคือกลุ่มนางแบบ และมี ‘รุจี’ นางแบบคนสวยแห่งวงการแฟชั่นไทย ยืนอยู่ด้วย เธอมาในชุดสีฟ้าน้ำทะเล แหวกทั้งหน้าแหวกทั้งหลัง โนบรา แต่ดูไฮโซมาก ๆ สำหรับรูปร่างแบบเธอพอแต่งออกมาแล้วไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไรมากนัก "รุจี ดูผู้หญิงที่คุณพีคควงมาสิ สวยไม่ได้ครึ่งของเธอเลยนะ" เสียงเพื่อนในกลุ่มเริ่มวิจารณ์ "เธอจะปล่อยคุณพีคให้หลุดมือไปง่าย ๆ แบบนี้น่ะหรือ" อีกคนส่งเสียงถาม เพราะเพิ่งรู้มาว่าทั้งคู่เพิ่งควงคู่กันไปเที่ยวพักผ่อนที่ภูเก็ตมาเมื่ออาทิตย์ก่อน ‘พยายามแล้ว แต่พวกหล่อนไม่รู้เรื่องกติกาการคบผู้หญิงของคุณพีคไง’ รุจีคิดในใจ เธอถอนหายใจเบา ๆ ไม่พูดตอบโต้อะไร "ฉันจะเพิ่มไวน์สักหน่อย มีใครจะเอาอะไรเพิ่มไหม" เธอเอ่ยถาม เพื่อนในกลุ่ม ทุกคนส่ายหน้า "งั้นเดี๋ยวฉันมานะ" แล้วปลีกตัวเดินออกจากกลุ่มไป มุ่งหน้าไปยังที่แพรวาและหลินยืนอยู่ "สวัสดีค่ะคุณแพรวา" รุจีกล่าวทักแพรวาก่อนเมื่อเดินมาถึง ที่ได้รู้จักกัน เพราะว่ารุจีเป็นคู่ควงของพีค เมื่อตอนที่ไปเที่ยวที่เกาะภูเก็ตนั่นเอง "สวัสดีค่ะ คุณรุจี มานานแล้วรึคะ" แพรวาหันมาตามเสียง กล่าวทักทาย และก้มหัวให้เล็กน้อยเป็นการทักกลับ พร้อมส่งยิ้มให้ ปกติรุจีเธอดูจะหยิ่งสักหน่อย ขนาดตอนที่ร่วมทริปกันในภูเก็ต หน้าเธอก็เชิดอยู่ตลอดเวลา และแทบไม่ได้คุยอะไรกันกับแพรวาเลย หญิงสาวเธอพยายามตัวติดกับพีคตลอดเวลา จู๋จี๋กันอยู่สองคน จนบางครั้งแพรวายังคิดว่าเกินงามไปเมื่ออยู่ต่อหน้าธารกำนัล "ค่ะ" รุจีตอบพร้อมปรายตาไปมองหลิน แพรวามองตามสายตาของรุจี นึกขึ้นมาได้ "อุ้ย... ลืมแนะนำค่ะ นี่ศุภมาศ หรือหลิน เพื่อนของแพรเองค่ะ" แล้วหันไปมองหลิน "หลิน นี่คุณรุจีจ้า" หลินก้มหัว ยิ้มกว้างให้อย่างเปิดเผย ชื่นชอบนางแบบคนนี้มาก่อนหน้านั้นแล้ว "คุณรุจีสวยมาก ๆ ค่ะ หลินเคยเห็นแต่ในทีวี ตัวจริงดูดีมาก ๆ นะคะเพื่อนที่ทำงานของหลินชอบผลงานคุณรุจีทั้งนั้นเลยค่ะ" หลินพูดแบบดีใจที่ได้เจอนางแบบชื่อดังแบบใกล้ชิดขนาดนี้ แต่เธอไม่รู้ความนึกคิดของรุจีเลย ‘แสนจะธรรมดา ดู ๆ ไปแล้ว จืดชืดซะมากกว่า’ รุจีคิดไปพลางเบ้ที่มุมปากนิด ๆ เหมือนหยัน แต่ก็ยังปราศรัยดี "ฝากไปขอบคุณเพื่อนด้วยนะคะ ที่ติดตามผลงานของรุจี แล้วอีกสองอาทิตย์ละครที่รุจีจะแสดงนำจะออนแอร์ช่องแปดสิบแปด ฝากติดตามติชมด้วยนะคะ" สองสาวพยักหน้า ยิ้มยินดี รุจีเหลือบไปเห็นสามหนุ่ม พีค ภุชงค์ และกฤษ กำลังเดินตรงมาทางนี้ เธอจึงเอ่ยขอตัว เพราะไม่อยากเจอหน้าพีคแบบจัง ๆ ยังนึกโกรธชายหนุ่มไม่หาย ในวันที่กลับมาจากภูเก็ต พีคขับรถไปส่งเธอที่คอนโด รุจีเอ่ยปากชวนเขาขึ้นไปบนคอนโดด้วยกัน แต่คำพูดที่ชายหนุ่มเอื้อนเอ่ยออกมา ทำให้น้ำตาของหญิงสาวแทบร่วง "รุจีจำเรื่องที่เราได้พูดคุยกันก่อนจะไปภูเก็ตได้ไหมครับ เราตกลงเงื่อนไขกันแล้ว ผมหวังว่าคุณรุจียังจำได้นะครับ" พีคมองหน้ารุจีแบบจริงจัง ทำให้รุจีรู้ว่า เขาไม่ได้พูดเล่น เธอหน้าเสีย ไม่เคยมีใครหรือผู้ชายคนไหนที่ทำกับเธอแบบนี้มาก่อน ที่เธอตอบตกลง และตัดสินใจไปภูเก็ตตามคำชวนของพีคนั้น เพราะคิดว่า ตนเองก็หนึ่งในตองอู ทั้งสวยและเก่ง เสน่ห์ที่เธอมีคงทำให้สัญญาและข้อตกลงบ้า ๆ นั้นไม่มีผล ตอนอยู่ด้วยกันที่ภูเก็ตเขาทั้งเอาใจใส่ และดูแลทำอย่างกับเธอเป็นเจ้าหญิง รุจีก้าวลงจากรถ หิ้วกระเป๋าที่วางหลังเบาะรถสปอร์ตของเขา จงใจปิดประตูอย่างแรง โครม... พีคยิ้มรับ เพราะเจอกับเหตุการณ์นี้บ่อย ๆ "เอ่อ... คุณรุจี เดี๋ยวครับ" เขาเอ่ยเรียกชื่อเธอ รุจีหันกลับมา พีคยื่นกล่องจิวเอลรีสีน้ำเงินเล็ก ๆ ให้หญิงสาว "ของที่ระลึกจากผมครับ ผมเห็นคุณชอบมัน ตอนอยู่ที่ร้านจิวเอลรีที่ภูเก็ต หวังว่าคงคุณคงชอบ และรับไว้ครับ" รุจีรับกล่องนั้นมา ในใจบอกตัวเองไม่ถูก รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าแรง ๆ ซะมากกว่า ยืนนิ่งหน้าชา มองตาม รถของพีคที่เคลื่อนตัวออกไป หากวันนี้ไม่ได้มาเดินแบบในงาน Grand Opening ซึ่งพี่ใหญ่ โมเดลริงที่สนิทมาก เป็นผู้จัดงานออร์แกไนซ์ เธอคงไม่ย่ำกรายเข้ามาแน่นอน รุจีสะบัดหน้าหันหลังกลับไปอีกทาง จงใจกระแทกไหล่ให้ไปโดนหลิน ซึ่งยืนหันหลังให้กับสระว่ายน้ำอยู่ หลินเซถลาตกลงไปในสระว่ายน้ำทันที ตูม... ทุกคนในงานหันมาทางที่เกิดเหตุทั้งหมด "ว้าย..." เสียงร้องของทั้งหลิน และแพรดังขึ้นมาพร้อม ๆ กัน กฤษรีบวิ่งเข้ามาดู พีคและภุชงค์วิ่งตามมาติด ๆ "พี่กฤษหลินว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ" แพรวาพูดบอกเมื่อกฤษเดินเข้ามาประชิดตัว พีคได้สติ รีบกระโดดลงสระว่ายน้ำเข้าไปช่วยหลินโดยทันที ทุกคนในงานต่างตกใจ ชายหนุ่มรีบคว้าตัวหลิน ซึ่งกำลังจะจมและสำลักน้ำเข้าไปบ้างแล้วเขาจับตัวเธอส่งให้ขึ้นนั่งที่ริมขอบสระ เธอนั่งสำลักน้ำ ไอแค่ก ๆ พีคพาตัวเองขึ้นมาจากสระ ลุกขึ้นยืนหันหน้าไปหาผู้มีเกียรติที่มาร่วมงาน "ขอโทษนะครับ เป็นแค่อุบัติเหตุนิดหน่อย เชิญทุกท่านตามสบายนะครับ" แล้วหันไปสั่งดำรงค์เลขาหนุ่มที่เดินเข้ามาพอดี "ดำรงค์ให้แม่บ้านมาเช็ดทำความสะอาดน้ำตรงนี้ด้วย เดี๋ยวแขกคนอื่นจะลื่นล้มเอาได้" ดำรงค์พยักหน้าโค้งรับคำ "หลินเป็นไงบ้าง" แพรวานั่งลงใกล้ ๆ เพื่อนสาว ถามไถ่ หลินพยักหน้าตอบ "โอเค ยังโอเคอยู่" แต่เธอก็ยังไอแค่ก ๆ แพรวาลูบหลังเพื่อนเบา ๆ เป็นการปลอบใจ พีคหันไปหา ภุชงค์และกฤษ เอ่ยบอกเพื่อน "ฝากนายช่วยดูแลแขกด้วยนะ เดี๋ยวฉันพาหลินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องเอง" ก่อนไปยังหันมากำชับสองหนุ่ม และบุ้ยใบ้ทำท่าพยักพเยิดไปทางที่ครอบครัวตนเองนั่งอยู่ "ฝากด้วยนะเพื่อน" "ไม่มีปัญหา” สองหนุ่มพยักหน้า เขาประคองเธอเดินออกจากงาน ตรงไปที่ลิฟต์ทันที พอเข้ามาอยู่ในลิฟต์ หลินรู้สึกหน้ามืดตัวเซ ๆ พีคเข้าประคองไปที่เอวบาง "เป็นยังไงบ้าง" เขาถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ผู้หญิงทุกคนที่ได้ใกล้ชิดกับพีค พวกเธอบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า พีคเป็นชายหนุ่มที่สุภาพ และการกระทำของเขายังเชิญชวนให้สาว ๆ หลงใหลได้แค่ไหน "หลินรู้สึกมึนน่ะค่ะ พี่พีค" เธอทำหน้าจ๋อย ๆ "หลินขอโทษพี่พีคด้วยนะคะ ที่ทำให้เสียบรรยากาศในงานไปค่ะ" พีคเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเขายังรู้อีกว่ารุจีจงใจทำและแกล้งหลิน คงอยากจะเอาคืนตนเองแต่ทำไม่ได้มากกว่า "ไม่เป็นไรค่ะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ" เขาพูดปลอบใจ เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้นสามสิบเก้า ประตูลิฟต์เปิดออก หลินก้าวออกไป แล้วหน้ามืดกะทันหัน พีคตกใจรีบเอื้อมมือไปรับตัวเธอเอาไว้ “ไม่ไหว ทำไมไม่บอกพี่" เขาช้อนวงแขนอุ้มหลินตัวลอย เธอประหม่าออกอาการหน้าแดงขึ้นมาเฉย ๆ ได้กลิ่นน้ำหอมของพีคเข้าจมูก ตอนที่ซบใบหน้าตนเองเข้าแนบอกเอียงหน้าหลบสายตาของเขา ‘เป็นใครจะไม่หวั่นไหวใกล้ชิดซะขนาดนี้’ หลินนึกในใจ เธอพยายามทำตัวลีบ ๆ กลัวว่าพีคจะหนัก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more